ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

496

οι σοβαρές αλλαγές που έχουν επιφέρει στο αποδεικτικό δίκαιο, ιδιαίτερα σε αστική δι-

αδικασία, να παραμένουν άγνωστες κι ανεφάρμοστες στον τόπο μας. Εισήγησή μας είναι

η κατάρτιση από τις αρμόδιες αρχές ειδικής επιτροπής που να εξετάσει τους διάφορους

τομείς στους οποίους το αποδεικτικό δίκαιο χρειάζεται εκσυγχρόνιση και μεταρρύθμιση

για να προωθηθεί όσο το δυνατό πιο σύντομα η αναγκαία αλλαγή.»

2. Κεφάλαιο 9 - Ο περί Αποδείξεως Νόμος

Το Δίκαιο της Απόδειξης ρυθμίζεται νομοθετικά, όπως είδαμε πιο πάνω, από το Κεφ.

9 όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 32(1)/2004. Η τροποποίηση του 2004 θεωρεί-

ται ριζική καθ’ ότι μεταξύ άλλων κατήργησε τους περιορισμούς στην αποδοχή της

δεκτότητας εξ ακοής μαρτυρίας.

672

Όμως, το Κεφ. 9, από μόνο του δεν μπορεί παρά

να θεωρηθεί ως απλός σκελετός του Δικαίου της Απόδειξης το οποίο εντοπίζεται ου-

σιαστικά στο Κοινοδίκαιο, όπως εξελίσσεται μέσα από τη Νομολογία των Αγγλικών

Δικαστηρίων και βεβαίως τη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου.

Η αναγκαιότητα για τροποποίηση του Κεφαλαίου 9 προέκυψε μέσα από την πείρα

πολλών ετών. Εντάθηκε με το «

σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου

» στην Κύπρο, με δι-

άχυτη την άποψη ότι υπήρχε αδυναμία προσαγωγής υποθέσεων που αφορούσαν

το «

σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου

», λόγω αυστηρών προνοιών του Δικαίου της

Απόδειξης για την παρουσίαση εξ ακοής μαρτυρίας και εγγράφων. Αθωωτικές απο-

φάσεις λόγω της αυστηρότητας του Δικαίου της Απόδειξης, με αποτέλεσμα την αδυ-

ναμία προσαγωγής μαρτυρίας, είχαμε και σε υποθέσεις που αφορούσαν «ξυλοδαρ-

μούς» από μέλη της Αστυνομίας. Αλλά και στον τομέα του αστικού δικαίου, επίλυσης

αστικών διαφορών στα Πολιτικά Δικαστήρια, αντιμετωπίζονταν πολλαπλά προβλή-

ματα, ιδιαίτερα στην αδυναμία προσαγωγής μαρτύρων από το εξωτερικό (πολλές

φορές τυπικοί μεν αλλά ουσιαστικοί) και στην αδυναμία προσαγωγής πρωτότυπων

εγγράφων.

Ένα από τα επιχειρήματα που παρατάσσονταν υπέρ των υποστηρικτών της τροπο-

ποίησης και εκσυγχρονισμό του δικαίου της απόδειξης ήταν και το ότι το κατ’ εξοχήν

(par excellence) Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο εκδίκασε

χωρίς περιοριστικούς κανόνες απόδειξης. Προσωπικά, ενθυμούμαι όταν εμφανιζό-

μουν εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ατομικές προσφυγές Τ/Κ ενώπιον της

Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

673

πριν την ενοποίηση της με το Δικαστήριο,

με Πρόεδρο τον Nicholas Bratza,

674

ο Πρόεδρος της Επιτροπής ρώτησε την Τ/Κ μητέ-

ρα του παραπονούμενου για τη δολοφονία του γιου της, ποιοι ή ποιος κατά την γνώ-

μη της ήταν ο δολοφόνος. Ερώτηση βέβαια, που σε κανένα Ποινικό Δικαστήριο στην

Κύπρο ή στην Αγγλία θα γινόταν αποδεχτή με δεδομένο ότι σύμφωνα με το ισχύον

δίκαιο η γνώμη μάρτυρα εκτός κι αν πρόκειται περί εμπειρογνώμονα είναι άσχετη

και μη επιτρεπτή σαν μαρτυρία.

672.

Βλέπε

Χρίστος Τουμάζου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 142/14, 14/12/2015.

673.

Βλέπε

Denizci and others v. Cyprus, Application No 25316-25321/94 και 27207/95 (ECtHR,

23 May 2001).

674. Η δίκη διεξήχθη στο Ledra Palace Λευκωσίας σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα.