ΔΙΚΑΙΟ ΑΝΗΛΙΚΩΝ

256

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Κ. ΚΟΣΜΑΤΟΣ

τις παραπάνω κατηγοριοποιήσεις αναφερόταν σε προβλεπόμενες ποινές κάθειρ-

ξης ανώτερες των δέκα ετών, ενώ δεν προέβλεπε τη διάρκεια του περιορισμού

σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων στις περιπτώσεις της πρόσκαιρης κάθειρξης

(δηλαδή πέντε έως είκοσι ετών)

213

Με την τροποποίηση που επέφερε ο Ν 3860/2010 στη διάταξη του άρθρου 54 ΠΚ

(άρθρο 1 Ν 3860/2010) προβλέφθηκε η μείωση του ανωτάτου ορίου από τα είκοσι

στα δεκαπέντε έτη. Περαιτέρω προσδιορίστηκαν τρία επιμέρους πλαίσια διάρκει-

ας του ποινικού σωφρονισμού, ως εξής:

πλαίσιο από έξι μήνες έως πέντε έτη για

εγκλήματα που τιμωρούνται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών

214

ii)

πλαίσιο από δύο

έως δέκα έτη για εγκλήματα που τιμωρούνται με πρόσκαιρη κάθειρξη (από πέντε

έως είκοσι έτη)

215

ή κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών

216

ή με ισόβια κάθειρξη

217

και

iii)

αύξηση του ανωτάτου ορίου στα δεκαπέντε έτη και μόνο σε εξαιρετικές περι-

πτώσεις για εγκλήματα που τιμωρούνται με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών ή

ισόβια κάθειρξη.

Με το άρθρο 2 του Ν 4322/2015 τροποποιήθηκε εκ νέου το άρθρο 54 του Ποινι-

κού Κώδικα και προβλέφθηκε ότι «η διάρκεια του περιορισμού σε ειδικό κατά-

στημα κράτησης νέων δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη ούτε είναι μικρότερη από

έξι (6) μήνες, αν για την πράξη που τελέστηκε ο νόμος απειλεί κάθειρξη μέχρι δέ-

κα (10) έτη. Αν η απειλούμενη ποινή είναι ισόβια κάθειρξη ή πρόσκαιρη μεγαλύτε-

ρη αυτής του προηγούμενου εδαφίου, η διάρκεια του περιορισμού σε ειδικό κατά-

στημα κράτησης νέων δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) έτη ούτε είναι μικρότερη από

δύο (2)». Με βάση την ισχύουσα σήμερα ρύθμιση προσδιορίζονται δύο επιμέρους

πλαίσια διάρκειας του ποινικού σωφρονισμού, ως εξής:

πλαίσιο από έξι μήνες

έως πέντε έτη για εγκλήματα που τιμωρούνται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών,

ii)

λαίσιο από δύο έως δέκα έτη για εγκλήματα που τιμωρούνται με ισόβια κάθειρ-

213. Για περιπτώσεις αυτές, οι οποίες άπτονται αρχικά της υλικής αρμοδιότητας (βλ. αντίστοι-

χη ενότητα) του δικαστηρίου που θα επιληφθεί την σχετική υπόθεση, πειστική λύση αποτέ-

λεσε η ευρύτερη θεώρηση ότι το πλαίσιο του ποινικού σωφρονισμού έχει διάρκεια έξι μη-

νών (το ελάχιστο της δεύτερης περίπτωσης) έως είκοσι ετών (το ανώτερο της πρώτης πε-

ρίπτωσης). Βλ. αναλυτικά

Λ. Μαργαρίτη

, Παρατηρήσεις σε Κριτική επισκόπηση νομολογί-

ας κατά θέματα, Υπερ 1991,962-967, με αναφορές σε νομολογία και θεωρία. Σε όμοια λύση

-σε σχέση με την ανώτατη διάρκεια- καταλήγει ο

Ν. Κουράκης

, Εισαγωγικές παρατηρήσεις

στα άρθρα 50-78, σε Ν. Ανδρουλάκη/Γ.Α. Μαγκάκη/Ι. Μανωλεδάκη/Δ. Σπινέλλη/Κ. Στα-

μάτη/Α. Ψαρούδα-Μπενάκη (επιμ.

Δ. Σπινέλλη

), Συστηματική ερμηνεία του Ποινικού Κώ-

δικα, εκδ. Π.Ν. Σάκκουλα, Αθήνα 2005, 882-883, όπου θεωρεί ότι οι περιπτώσεις της πρό-

σκαιρης κάθειρξης εντάσσονται στην πρώτη κατηγορία με διάρκεια του ποινικού σωφρο-

νισμού από πέντε έως είκοσι έτη. Βλ. όμως αντίθετα

Ε. Συμεωνίδου-Καστανίδου

, Παρατη-

ρήσεις σε ΣυμβΕφΘεσ 463/1991, Υπερ 1991,1135 επ., όπου υποστηρίζει ότι το πλαίσιο του

ποινικού σωφρονισμού στις περιπτώσεις της πρόσκαιρης κάθειρξης έχει διάρκεια έξι μη-

νών έως δέκα ετών.

214. Π.χ. διακεκριμένες κλοπές (άρθρο 374 ΠΚ).

215. Π.χ. ληστεία (άρθρο 380 ΠΚ).

216. Π.χ. εγκλήματα διακεκριμένης διακίνησης ναρκωτικών, άρθρο 22 Ν 4139/2013.

217. Π.χ. ανθρωποκτονία από πρόθεση (άρθρο 299 παρ. 1 ΠΚ).