Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Ι & ΙΑ

50 ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ματος για τις οποίες ευθύνεται ή εν γένει ενέχεται η μητρική επιχείρηση. Αν η διαφο-

ρά δεν συνδέεται με την εκμετάλλευση του υποκαταστήματος, η σχετική δικαιοδοτι-

κή βάση δεν ενεργοποιείται (ΕφΠειρ 546/2006,

ΠειρΝ

2006, 440).

Somafer

(1978) (σημ. 13): Η εν λόγω έννοια της εκμετάλλευσης περιλαμβάνει, αφε-

νός, τις διαφορές που αφορούν τα συμβατικά ή μη συμβατικά δικαιώματα και υπο-

χρεώσεις που αφορούν την καθαυτό διαχείριση του πρακτορείου, του υποκατα-

στήματος ή της εγκατάστασης […]. Αφετέρου, περιλαμβάνει επίσης τις διαφορές

που αφορούν τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει το προπεριγραφέν κέντρο επιχει-

ρηματικής δραστηριότητας στο όνομα της μητρικής επιχείρησης και που πρέπει να

εκτελεστούν στο συμβαλλόμενο κράτος όπου είναι εγκατεστημένο το εν λόγω κέ-

ντρο επιχειρηματικής δραστηριότητας καθώς και τις διαφορές που αφορούν τις μη

συμβατικές υποχρεώσεις που πηγάζουν από τις δραστηριότητες που ανέπτυξε το

υποκατάστημα, το πρακτορείο ή κάθε άλλη εγκατάσταση, κατά την πιο πάνω καθο-

ρισθείσα έννοια, στον τόπο όπου είναι εγκατεστημένο για λογαριασμό της μητρικής

επιχείρησης.

3. Κατοικία του εναγομένου σε τρίτο κράτος και υπέρμετρες βάσεις

(άρθρ. 3 & 4 ΣΒ/ΚΒΙ / 5 & 6 ΚΒΙα)

Κατοικία εναγομένου σε τρίτο κράτος.-

Όταν ο εναγόμενος έχει την κατοικία του σε

κράτος μέλος, δεν μπορεί να εναχθεί ενώπιον των δικαστηρίων άλλου κράτους μέ-

λους παρά μόνον κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των ευρωπαϊκών κειμένων. Αντίθε-

τα, όταν ο εναγόμενος έχει την κατοικία του σε τρίτο κράτος, και ανεξάρτητα από την

ιθαγένειά του, εφαρμόζονται κατ’ αρχήν οι δικαιοδοτικές βάσεις που προβλέπονται

στο δίκαιο του δικάζοντος δικαστή και όχι τα ευρωπαϊκά κείμενα, εκτός αν πρόκει-

ται για κάποια αποκλειστική δικαιοδοτική βάση ή σε περίπτωση παρέκτασης της δι-

εθνούς δικαιοδοσίας δικαστηρίου κράτους μέλους ή σε ειδικές περιπτώσεις προστα-

σίας του καταναλωτή και του εργαζομένου (γενικά § 21 ανωτ. και κατωτ. στους οικεί-

ους τόπους). Τα ευρωπαϊκά κείμενα έχουν όμως μία διεστραμμένη συνέπεια για τους

κατοίκους τρίτων κρατών, η οποία προκύπτει από την ψευδοαπόρριψη των υπέρμε-

τρων δικαιοδοτικών βάσεων.

Υπέρμετρες εθνικές δικαιοδοτικές βάσεις.-

Από την πρώτη παράγραφο του άρθρ. 3

ΣΒ/ΚΒΙ / 5 ΚΒΙα προκύπτει ευθέως και ξεκάθαρα πως όποιος κατοικεί σε κράτος μέ-

λος, μόνο σύμφωνα με τις διατάξεις των ευρωπαϊκών κειμένων μπορεί να εναχθεί,

σε διεθνείς διαφορές, εντός του πεδίου εφαρμογής τους, και ανεξαρτήτως ιθαγένει-

ας. Με τη δεύτερη παράγραφο του ίδιου άρθρου γίνεται μία «ενδεικτική» αναφορά

σε υπέρμετρες βάσεις διεθνούς δικαιοδοσίας που προβλέπονται στα εθνικά δικονο-

μικά δίκαια των κρατών μελών και οι οποίες δεν επιτρέπεται να τυγχάνουν επίκλη-

σης και εφαρμογής σε βάρος προσώπων που έχουν την κατοικία τους σε κράτος μέ-

λος (π.χ. δωσιδικία της περιουσίας κατ’ άρθρ. 40 ΚΠολΔ, ΠΠρΘεσσ 585/1993,

Αρμ.

1994, 308, παρατ. Ευ. Βασιλακάκη). Η χρησιμότητα της δεύτερης παραγράφου εί-