μηαπό ταυπόλοιπακράτη, ακόμηκαι όταν έχουν κοινή γλώσσα
3
. Ενόψει
του ότι η γλώσσα συνδέεται με ένα συγκεκριμένο νομικό σύστημα, αυτή
μεταλλάσσεται κατά τρόπο,ώστενα εκφράσει τοδίκαιο της χώραςαυτής.
Η νομική γλώσσα είναι σε συνεχή κίνηση και εξελίσσεται από τις αλλαγές
που επέρχονται στο δίκαιο κάθε κράτους. Η ύπαρξη διαφορετικών νομι-
κώνσυστημάτωνέχειωςσυνέπειατηνπροαναφερόμενηδιαφορετικότητα
και μερικές φορές ακόμη και την έλλειψη αντίστοιχων νομικών όρων και
θεσμώνσταδιάφορακράτη.
Σύμφωνα με τη διάκριση του κορυφαίου ιταλού συγκριτικολόγου
Rodolfo Sacco, ταπροβλήματαπου σχετίζονται με τη νομικήμετάφραση
προέρχονται τόσο από το δίκαιο όσο και από τη γλώσσα
4
. Προβλήματα
μετάφρασης πουαπορρέουναπό τοδίκαιοδημιουργούνται, σε περίπτω-
σηπου ορισμένες νομικές έννοιες έχουν διαφορετικόπεριεχόμενο, όπως
γιαπαράδειγμαη ελληνική «προσεπίκληση»και η ιταλική «chiamatadi un
terzo in causa». Ο ιταλικός όρος είναι πιο ευρύς, σημαίνει κάθε πρόσκλη-
ση τρίτου να μετάσχει στη δίκη και καλύπτει την προσεπίκληση και την
ανακοίνωση δίκης
5
. Επίσης προβλήματα εμφανίζονται και όταν ελλείπει
αντίστοιχοςνομικόςόρος,όπωςγιαπαράδειγμαστο ιταλικόποινικόδίκαιο
με την μετάφραση τουόρου κακούργημα (crimine), καθόσον στην Ιταλία
δεν ισχύει η γαλλικής προέλευσης τριχοτόμηση των εγκλημάτων (πταί-
σμα, πλημμέλημα και κακούργημα) αλλά με την κατάργηση της κατηγο-
ρίας των κακουργημάτων και την ένταξή τουςσταπλημμελήματα (delitti)
3. Γιαπαράδειγμα, με διαφορετικούς όρους αποδίδονται στην ιταλική γλώσσαθεσμοί
στην ΙταλίακαιστηνΕλβετία.
4. Βλ.
R. Sacco,
Trattatodi dirittocomparato. Introduzioneal dirittocomparato, 1992, σ.
30-32.
5. Βλ.
Γ.Μητσόπουλος,
Τοπρόβληματουεπιτρεπτούήμητηςυπότουδικαστηρίουπρο-
σεπικλήσεωςειςτηνκατ’έφεσινδίκην,Δ22.419,
Στ.Πανταζόπουλος,
Ηπροσεπίκληση
κατά τονΚώδικαΠολιτικήςΔικονομίας, 1995, σ. 205,
Σ. Κατράμης,
Ιταλο-ελληνικόλε-
ξικόνομικώνόρων, 2007.47.
