Η ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΗΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

οποία με τη μέθοδο της «κατά παραπομπή νομοθετήσεως» κάποιες διαφορές

ή υποθέσεις εκδικάζονται με τις διατάξεις της «Εκούσιας Δικαιοδοσίας», όπου

ερωτάται, αν οι συγκεκριμένες υποθέσεις που με τον νομοθετικό αυτόν τρόπο

υπάγονται στην Εκούσια Δικαιοδοσία συνιστούν γνήσιες ή μη γνήσιες υποθέ-

σεις της Εκούσιας Δικαιοδοσίας.

Είναι αυτονόητο, ότι τα ζητήματα που ανακύπτουν έχουν μεγάλο επιστημονι-

κό/δογματικό ενδιαφέρον και αφορούν τόσο τη θεωρία όσο και την πράξη (βλ.

σχετικώς για τα θέματα αυτά αντί πολλών:

Γ.Θ. Ράμμο-Ν.Κ. Κλαμαρή

, Εγχειρί-

διον Αστικού Δικονομικού Δικαίου

, Αθήνα, Τόμος ΙΙΙ, Ημίτομος Β΄, Ασφαλιστικά

Μέτρα, Αθήνα, 2010, σελ. 20 επ. και Τόμος IV, Ημίτομος Α, Εκούσια Δικαιοδο-

σία, Αθήνα, 2010, σελ. 6 επ.).

5. Σε ειδική γνωμοδότησή μου, η οποία έχει δημοσιευθεί στην «Επιθεώρηση

Πολιτικής Δικονομίας» (ΕΠολΔ) 2014, σελ. 312 επ., είχα ασχοληθεί ειδικότερα

με το μερικότερο ζήτημα

«Το επιτρεπτό ή μη της ασκήσεως του ενδίκου μέσου

της αναιρέσεως κατά των αποφάσεων που εκδίδονται επί των ανακοπών που

ασκούνται κατά πρωτοκόλλου που εκδίδεται κατ’ άρθρο 115 του από 11/12 Νο-

εμβρίου 1929 Διατάγματος».

Στο πλαίσιο αυτής της γνωμοδοτήσεώς μου είχα

διατυπώσει τότε τις ακόλουθες σκέψεις ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα:

5.1. «Όταν ο νόμος ορίζει, ότι για λόγους διαδικαστικής ταχύτητας εφαρμό-

ζεται για την εκδίκαση της συγκεκριμένης υποθέσεως ή συγκεκριμένης κατη-

γορίας υποθέσεων η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, η ρύθμιση αυτή

δεν σημαίνει αυτόματα και απαραίτητα, ότι οι αντίστοιχες αποφάσεις δεν προ-

σβάλλονται και με ένδικα μέσα, επειδή σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου

699 ΚΠολΔ “Αποφάσεις που δέχονται ή απορρίπτουν αιτήσεις ασφαλιστικών

μέτρων ή αιτήσεις για ανάκληση ή για μεταρρύθμιση των μέτρων αυτών δεν

προσβάλλονται με κανένα ένδικο μέσο, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά”. Άλ-

λωστε το άρθρο 699 ΚΠολΔ αναφέρεται ρητά και αποκλειστικά μόνο σε “απο-

φάσεις που δέχονται ή απορρίπτουν αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων” κ.λπ.

Πλην όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση –απόφαση επί ανακοπής που ασκή-

θηκε κατά πρωτοκόλλου που εκδόθηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 115 του ΠΔ

της 11/12.11.1929– δεν

πρόκειται

για απόφαση που δέχεται ή απορρίπτει αιτή-

σεις ασφαλιστικών μέτρων. Το γεγονός δε, ότι, σύμφωνα με τις παρ. 1 και 2

του άρθρου 3 ΕισΝΚΠολΔ, στη συγκεκριμένη περίπτωση δικάζει το μονομελές

πρωτοδικείο κατά τη διαδικασία των άρθρων 686 επ. ΚΠολΔ, δεν σημαίνει, ού-

τε ότι η συγκεκριμένη ένδικη αίτηση καθίσταται αίτηση για λήψη ασφαλιστι-

κών μέτρων, ούτε ότι η συγκεκριμένη απόφαση καθίσταται απόφαση που δέ-

χεται ή απορρίπτει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, με συνέπεια επομένως και η

σχετική απόφαση να μην υπάγεται και στον απαγορευτικό κανόνα του άρθρου

699 ΚΠολΔ. Πέραν τούτου γίνεται γενικά αποδεκτό, και ορθώς, ότι απαγορευ-