Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η μέχρι σήμερα εφαρμογή του άρθρου αυτού δεν πρέπει να ικανοποιεί όχι μόνο

όλους όσοι προώθησαν την εποχή εκείνη την ιδέα του συναινετικού, φιλικού ή εξω-

δικαστικού συμβιβασμού ή διακανονισμού ή φιλικής επίλυσης των διαφορών, αλλά

και τους στόχους, οι οποίοι κατά τους συντάκτες του θα επιτυγχάνοντο με την εφαρ-

μογή του άρθρου αυτό.

Όπως αναφέρεται στην Εισηγητική Έκθεση του Ν 2479/1997:

«η καθυστέρηση

στην απονομή της δικαιοσύνης είναι το μεγαλύτερο ίσως από τα προβλήματα που είναι συν-

δεδεμένο στη συνείδηση της κοινής γνώμης και του νομικού κόσμου με τη λειτουργία των

δικαστηρίων. Πράγματι, ο πολύπλοκος χαρακτήρας και ο αργός ρυθμός πολλών δικονομικών

διαδικασιών σε συνδυασμό με το μεγάλο αριθμό των εισαγομένων και των εκκρεμών υποθέ-

σεων διαμορφώνουν μια ασφυκτική κατάσταση, που κατά καιρούς καλείται να αντιμετωπίσει

ο νομοθέτης. Εξάλλου ορισμένοι θεσμοί που θεωρούνται πλέον βασικοί και κρίσιμοι για την

επιτάχυνση των δικών, όπως ο εξώδικος συμβιβασμός, παρότι θεσπίζονται νομοθετικά παρα-

μένουν ανεφάρμοστοι στην πράξη, είτε λόγω οργανωτικών δυσχερειών είτε λόγω τριβών σε

επί μέρους σημεία».

Ενώ, όμως, με τη διάταξη του άρθρου 5 του νόμου του 1997 επαναδιατυπώθηκε η

διάταξη του άρθρου 214

του ΚΠολΔ προκειμένου να περιοριστεί το πεδίο εφαρμογής

του νέου δικονομικού θεσμού της απόπειρας συμβιβαστικής επίλυσης των διαφορών

ιδιωτικού δικαίου και να γίνουν σ’αυτόν ορισμένες, μικρής σχετικά σημασίας, βελτιώ-

σεις αναφερόμενες στη ρύθμιση και στη νομοτεχνική διατύπωση, εν τούτοις και πάλι το

αποτέλεσμα παρέμεινε και παραμένει πενιχρό.

Πολύ σωστά μάλιστα είχε αναφερθεί στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδί-

ου από τον Βουλευτή κ.Ιωάννη Καλαμακίδη ότι:

«.... ούτε οι δικηγορικοί σύλλογοι της

Χώρας, αλλά ούτε και οι δικηγόροι έχουν την υποδομή να διεκπεραιώσουν ένα τέτοιο θεσμό.

Είναι ένας πολύ σωστός θεσμός, αλλά χρειάζεται υποδομή, χρειάζεται προετοιμασία και βα-

σικά χρειάζεται να περάσει στη συνείδηση των πολιτών, ότι η επίλυση της διαφοράς, η εξώ-

δικη, με αυτόν τον ιδιωτικό συμβιβασμό, λύεται όπως θα ελύετο και από ένα δικαστήριο. Και

ότι το πρακτικό το οποίο θα συνταχθεί, θα αποτελεί τίτλο εκτελεστό. Αυτό βεβαίως δεν έχει

γίνει κοινή συνείδηση, πέραν του γεγονότος ότι, όπως προείπα, δεν υπάρχει ανάλογη προε-

τοιμασία, ούτως ώστε να εφαρμοσθεί αυτός ο θεσμός.»

Στην ίδια συζήτηση ο Βουλευτής κ. Φώτης Κουβέλης ανέφερε μεταξύ άλλων τα

εξής:

«Βεβαίως εγώ δεν σπεύδω να αφορίσω το μέτρο και τη διαδικασία αυτή. Είναι μία

διαδικασία, η οποία πράγματι μπορεί να οδηγήσει, όχι μόνο στην αποσυμφόρηση των δι-

καστηρίων, αλλά και στην ελάφρυνση των ίδιων των διαδίκων, των ίδιων των πολιτών, από

διάφορα δαπανήματα, τα οποία γίνονται στα δικαστήρια. Προϋποθέτει, όμως, αυτή η διαδι-

κασία συμβιβαστικής επίλυσης των διαφορών μια άλλη οργάνωση του δικαστικού σώματος

και οπωσδήποτε μια συμμετοχή των ίδιων των δικηγορικών συλλόγων, οι οποίο οφείλουν να

εξασφαλίσουν την κατάλληλη προετοιμασία, προκειμένου να συμβάλουν και να στηρίζουν

και τους δικηγόρους, οι οποίοι θα επιλαμβάνονται, στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, της

συμβιβαστικής επίλυσης των διαφορών.»