21 / 36
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
5
βαιότητα οριστικής επίλυσης της διαφοράς και μάλιστα κατά τρόπο που θα έχουν οι
ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι επιλέξει.
Η διαμεσολάβηση χρησιμοποείται ακόμη και όταν δεν υπάρχει διένεξη: η πα-
ρουσία διαμεσολαβητή, ή ακόμη και μόνο γνώστη των αρχών και των τεχνικών της
διαμεσολάβησης στη διάρκεια διαπραγματεύσεων για το κλείσιμο συμφωνιών επιτα-
χύνει τις εξελίξεις και βοηθά αποτελεσματικά. Όπως συχνά διαπιστώνουν όσοι επαγ-
γελματίες έχουν εκπαιδευθεί στη διαμεσολάβηση, οι γνώσεις τους αυτές τους επιτρέ-
πουν να κάνουν πολύ καλύτερα τη «δουλειά τους».
Στην αγγλοσαξονική θεωρία και πράξη γίνεται συχνά λόγος για τα «4 Cs» τα οποία
χαρακτηρίζουν τη διαμεσολάβηση: το Consensus (η συναίνεση), έχει την έννοια ότι η
διαδικασία της διαμεσολάβησης και η έκβασή της εξαρτάται καθ’ ολοκληρία από τη
βούληση των μερών, το Continuity (η συνέχεια), έχει την έννοια ότι η διαμεσολάβη-
ση επιτρέπει τη διατήρηση των επαγγελματικών σχέσεων μεταξύ των αντίμαχων πλευ-
ρών (on-going relationship), εν αντιθέσει με τη δίκη που οδηγεί τις σχέσεις των διαδί-
κων σε ανιούσα κλιμάκωση της έριδος, το Control (ο έλεγχος), έχει την έννοια ότι στη
διαμεσολάβηση η εξέλιξη της υπόθεσης εξαρτάται από τη διάθεση των μερών για την
ανεύρεση της πιο κατάλληλης γι’ αυτούς λύσης, και το Confidentiality (η εχεμύθεια),
εκφράζει την αρχή της εμπιστευτικότητας που ισχύει σε όλες τις συζητήσεις και πράξεις
των ενδιαφερομένων και συμμετεχόντων μερών (άρθρο 5 του νόμου).
Ο διαμεσολαβητής είναι το πρόσωπο κλειδί: δεν εκδίδει απόφαση, δεν αποτελεί
διαιτητικό δικαστήριο. Είναι ένα πρόσωπο με ειδικές σπουδές και γνώσεις και δε-
ξιότητες. Εκτός από τις –κάποιες- νομικές γνώσεις - ενδεχομένως να είναι νομικός,
δικηγόρος ή δικαστής (σύμφωνα με τον νόμο ο διαμεσολαβητής είναι υποχρεωτικά
δικηγόρος, άρθρο 4, γ) β΄ εδάφιο) - πρέπει να διαθέτει ικανότητες επικοινωνίας και
δεξιότητες με τις οποίες εξοικειώνεται μέσω εξειδικευμένων σεμιναρίων, όπως αυτά
που έχει οργανώσει το Ελληνικό Κέντρο Διαμεσολάβησης και Διαιτησίας.
Ειδικά για την κατάρτιση των διαμεσολαβητών προβλέπει το άρθρο 5 του νόμου
που ορίζει ότι φορείς κατάρτισης διαμεσολαβητών μπορούν να είναι αστικές μη κερ-
δοσκοπικές εταιρείες που συνιστούν από κοινού ένας τουλάχιστον δικηγορικός σύλ-
λογος και ένα τουλάχιστον από τα επιμελητήρια της Χώρας και το άρθρο 6 και 7 που
αναφέρεται στη κατόπιν της εκπαίδευσης πιστοποίηση και διαπίστευση του διαμεσο-
λαβητή.
V.
Η Διαμεσολάβηση συνιστά πραγματική πρόκληση για τον Έλληνα, ο οποίος
έχει συνηθίσει να ενάγει και ενάγεται, καθώς το κόστος της προσφυγής στη δικαιοσύ-
νη στη χώρα μας είναι σχετικά χαμηλό και η πρόσβαση στα δικαστήρια εύκολη. Από
την άλλη πλευρά, όμως, η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει πολλά και γνωστά προβλήματα.
Κύριο είναι το ζήτημα της μεγάλης καθυστέρησης στην έκδοση των αποφάσεων. Τα
πινάκια είναι βεβαρημένα. Οι δικαστές κάνουν άθλο για να παραδώσουν έγκαιρα τις
αποφάσεις. Εξ άλλου τα αλλεπάλληλα ένδικα βοηθήματα, οι αναβολές, οι διάφορες
δικαιοδοσίες και αρμοδιότητες στα πλαίσια των δικονομικών κανόνων, δημιουργούν
πρόβλημα αποτελεσματικότητας και γενικότερα πρόβλημα αδυναμίας του θεσπισμέ-