Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

νου κρατικού δικαστικού συστήματος να ανταποκριθεί με επάρκεια στις προσδοκίες

των πολιτών. Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι στην βελτίωση της κατάστασης δεν έχει

συμβάλει επαρκώς ούτε ο θεσμός του δικαστικού συμβιβασμού, όπως αναγνωρίζεται

από το δικονομικό δίκαιο, αφού, σύμφωνα με σχετικές ιδιωτικές έρευνες, οι εκκρε-

μείς υποθέσεις που επιλύονται με τον τρόπο αυτό, τουλάχιστον στα δικαστήρια των

Αθηνών, της Θεσσαλονίκης και λοιπών μεγάλων πόλεων, δεν υπερβαίνουν ένα πο-

σοστό της τάξης του 3-4%.

Η Διαμεσολάβηση δεν είναι βέβαια πανάκεια. Δεν πρόκειται να λύσει όλα τα χρο-

νίζοντα προβλήματα της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Θα επιτρέψει όμως τη επίλυση εκεί-

νων των υποθέσεων που προσφέρονται για τέτοια διευθέτηση.

Και όπως έχει δείξει η

μέχρι σήμερα διεθνής πρακτική μια μεγάλη ποικιλία υποθέσεων επιλύονται με δια-

μεσολάβηση όπως οι Τραπεζικές, Κατασκευαστικές, Εμπορικές, Οικογενειακές, Κλη-

ρονομικές, Ενδοεταιρικές, Χρηματοκοικονομικές, Ρύθμισης Χρεών, Ασφαλιστικές,

Διασυνοριακές, Πνευματικής Ιδιοκτησίας, Επαγγελματικής Ευθύνης, Αθλητικού και

Γειτονικού Δικαίου.

Έτσι θα καταλήγουν να επιλύονται διά της δικαστικής οδού μόνον οι υποθέσεις

που λόγω σοβαρότητας ή αντικειμένου πρέπει οπωσδήποτε να επιλυθούν στα δικα-

στήρια.

Με τη διαμεσολάβηση, η κρατική δικαιοσύνη δεν αμφισβητείται, δεν «ιδιωτικο-

ποιείται», όχι μόνο γιατί δεν αποκλείεται η ευχέρεια της προσφυγής σε αυτήν, αλλά

και γιατί ουδείς δικαιούται να την «επιβάλλει» εφόσον οι πολίτες επιλέγουν άλλους

εναλλακτικούς τρόπους, αποτελεσματικότερους, για την επίλυση της διαφοράς τους.

Με το άρθρο 3 του νόμου προβλέπεται και η δυνατότητα παραπομπής στη διαμεσο-

λάβηση από το δικαστήριο στο οποίο είναι εκκρεμής υπόθεση, ανάλογα με την περί-

πτωση και τις περιστάσεις, με τη συμφωνία των μερών.

Η εμπιστευτικότητα και η εχεμύθεια που εξασφαλίζεται με την διαμεσολάβηση (άρ-

θρο 10 του νόμου) δεν υπάρχει στη δικαστική δίκη, όπου κυριαρχεί η δημοσιότητα.

Η διαμεσολάβηση διακρίνεται για την απόλυτη ελαστικότητα ως προς τη διαδικα-

σία, η οποία προσδιορίζεται από τον διαμεσολαβητή σύμφωνα με τις αναφυόμενες

κατά την πορεία ανάγκες των μερών και της καλόπιστης επίλυσης της διαφοράς (άρ-

θρο 8 του νόμου). Αντίθετα, όπως είναι γνωστό, όλα στη δημόσια δίκη, ρυθμίζονται

από τους τυπικούς κανόνες της πολιτικής δικονομίας και σε μεγάλο βαθμό εξαρτώ-

νται από πολλούς εξωτερικούς παράγοντες, όπως από άλλες δίκες, από το φόρτο ερ-

γασίας του δικαστή,

Η διάρκεια μίας δημόσιας δίκης είναι πάντοτε μακρά και επίπονη με απρόσμε-

νες αναβολές και καθυστερήσεις. Τέτοια διαδικαστικά προβλήματα και ζητήματα είναι

ανύπαρκτα στη διαμεσολάβηση, δεδομένου ότι αυτά ρυθμίζονται με πρωτοβουλία του

διαμεσολαβητή και τη συμφωνία των μερών

Η συμμετοχή των διαδίκων μερών στη δημόσια δίκη είναι σχεδόν παθητική.

Αντίθετα, όπως γίνεται αντιληπτό από τα ανωτέρω, είναι πολύ ενεργός ο ρόλος τους