Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΙΙΙ.

Κρίνοντας εκ των υστέρων με βάση τους επιτευχθέντες μέχρι σήμερα συμβι-

βασμούς του άρθρου αυτού, εύκολα διαπιστώνουμε την αποτυχία του θεσμού και την

ευστοχία και διορατικότητα των ανωτέρω.

Στην Αθήνα, από το 2001 έως και τον Μάϊο του 2006 εκδόθηκαν 42.153 απο-

φάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου και έγιναν μόνο 1.123 εξώδικοι συμβιβασμοί

που επικυρώθηκαν δικαστικά, δηλαδή ποσοστό 2,66 % (άρθρο του κ.Χρήστου Ζέρ-

βα στη Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 28.5.2006)

Στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης διαπιστώθηκε από έρευνα του κ.Απόστολου Άν-

θιμου, Δικηγόρου Θεσσαλονίκης, ότι ο αριθμός των υποθέσεων που στεφανώθη-

καν με πρακτικό συμβιβασμού δεν υπερβαίνει το 3-4% του συνόλου των υποθέσε-

ων που υπάγονται στο ρυθμιστικό πεδίο εφαρμογή του άρθρου αυτού. Ενδεικτικά

αναφέρεται, ότι το έτος 2001 επιτεύχθηκαν 29 συμβιβασμοί, το 2002 επιτεύχθηκαν

28 συμβιβασμοί, το 2003 επιτεύχθηκαν 25 συμβιβασμοί, το 2004 επιτεύχθηκαν 32

συμβιβασμοί και το 2005 επιτεύχθηκαν 38 συμβιβασμοί. (βλπ. Απ. Άνθιμος, Εξωδι-

καστική επίλυση διαφορών – Ελληνικό δίκαιο και κοινοτικές εξελίξεις, Σελίδες Δια-

μεσολάβησης, Δελτίο ΑΕ και ΕΠΕ, τεύχος 1.9.2006, σελ 408 επ.).

Ούτε και στο Πρωτοδικείο Ηρακλείου ο θεσμός αυτός έχει αποδώσει τα προσ-

δοκώμενα αποτελέσματα, δεδομένου ότι το 2001 εξεδόθησαν από το Πολ.Πρωτ.

Ηρακλείου 557 αποφάσεις και επιλύθηκαν εξωδίκως 17, το 2002 εξεδόθησαν 262

και επιλύθηκαν εξωδίκως 26, το 2003 εξεδόθησαν 432 αποφάσεις και επιλύθηκαν

εξωδίκως 34, το 2004 εξεδόθησαν 509 αποφάσεις και επιλύθηκαν εξωδίκως 31, το

2005 εξεδόθησαν 518 αποφάσεις και επιλύθηκαν εξωδίκως 47, το 2006 (μέχρι σή-

μερα) εξεδόθησαν 408 αποφάσεις και επιλύθηκα εξωδίκως 62 (έρευνα του κ. Γιώρ-

γου Γιαχνάκη, Δικηγόρου Ηρακλείου).

Σε τι οφείλεται αυτή η θα μπορούσε να πει κανείς «παταγώδης αποτυχία» του θε-

σμού; Έχουν αναφερθεί, μεταξύ άλλων, το «αγωνιστικό φρόνιμα» των Ελλήνων πολι-

τών υπό συνθήκες αντιδικίας, η ελλιπής θεωρητική επεξεργασία του θεσμού, η ανύ-

παρκτη προβολή του θεσμού ως εργαλείου εναλλακτικής επίλυσης των διαφορών, η

κακώς εννοούμενη προάσπιση επαγγελματικών κεκτημένων, η εγγενής δυσλειτουρ-

γία του μοντέλου που επιλέχθηκε (βλπ. Απ. Άνθιμος,

.).

Έτσι οι διαδικασίες ενώπιον των δικαστηρίων συνεχίζουν να μην ικανοποιούν

και, δυστυχώς ή ευτυχώς, όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι από τους πελάτες των

δικηγορικών γραφείων, που αποφασίζουν να μην εμπλακούν σε αυτές. Όλο και πε-

ρισσότερες είναι οι επιχειρήσεις και οι επιχειρηματίες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά

και διεθνώς – γιατί η Χώρα μας δεν είναι μόνη – που προτιμούν να αποφύγουν την

πολυδάπανη και εξαιρετικά χρονοβόρο και ψυχοφθόρο δικαστική διαδικασία και να

προσφύγουν σε άλλες διαδικασίες, που θα τους επιτρέψουν να κλείσουν την υπόθεσή

τους σύντομα και φιλικά, δημιουργώντας νέες ευκαιρίες για τον μέλλον τους.

Τέτοιες διαδικασίες, όπως γίνεται δεκτό διεθνώς, ονομάζονται

«εναλλακτικοί μέθο-

δοι επίλυσης των διαφορών»

(Alternative Dispute Resolution ή ADR).