16 / 23
N 4009/2011 - ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ & ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
6
εκπαίδευσης, σε μία περίοδο κατά την οποία απαιτείται η «συμπληρωμα-
τικότητα» τουλάχιστον σε επίπεδο στρατηγικού σχεδιασμού, ακαδημαϊκής
ανάπτυξης και εξορθολογισμού της κατανομής των διαθέσιμων πόρων σε
κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο.
Στους ορισμούς του άρθρου 2 κατηγοριοποιούνται πλέον οι φοιτητές σε
φοιτητές προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς, σε φοιτητές μερικής φοίτη-
σης (άρθρο 33 παρ. 3) και σε ενεργούς φοιτητές, οι οποίοι εγγράφονται
σύμφωνα με το άρθρο 33 και των οποίων η διάρκεια φοίτησης δεν έχει
υπερβεί τη διάρκεια των εξαμήνων που απαιτούνται για τη λήψη του τίτ-
λου σπουδών, σύμφωνα με το ενδεικτικό πρόγραμμα σπουδών, προ-
σαυξανόμενη κατά τέσσερα εξάμηνα. Η διάκριση μεταξύ ενεργών και μη
ενεργών φοιτητών έχει διπλή σημασία. Από τη μία πλευρά, ο φοιτητής που
δεν εγγράφεται σε δύο συνεχόμενα εξάμηνα διαγράφεται αυτόματα από τη
Σχολή, ενώ ο φοιτητής που υπερβαίνει τον αριθμό εξαμήνων ν+4 χωρίς να
έχει λάβει τίτλο σπουδών, επίσης διαγράφεται. Η διάταξη αυτή αποσκοπεί
να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των «αιώνιων» ή «λιμναζόντων» φοιτητών
και να αποκαταστήσει την αντιστοιχία μεταξύ εγγεγραμμένων και ενεργών
φοιτητών.
Το άρθρο 3 περί ακαδημαϊκής ελευθερίας αποτέλεσε ένα από τα σημεία
της συμφωνίας μεταξύ της κυβερνητικής πλειοψηφίας και της αξιωματικής
αντιπολίτευσης, κατά τη ψήφιση του νόμου, με στόχο την de jure κατάργη-
ση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Σύμφωνα με την οικεία διάταξη
«Στα ΑΕΙ κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή
ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση
και διακίνηση των ιδεών. Σε αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των
χώρων των ΑΕΙ, εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία. Από τη δημοσίευση του
παρόντος νόμου καταργούνται το άρθρο 2 του Ν 1268/1982 και οι παρ. 1
έως και 7 του άρθρου του Ν 3549/2007».
Έτσι, ενώ στην αρχική του διατύπωση το άρθρο 3 προέβλεπε ότι «υπεύθυ-
νος για την προστασία και την ασφάλεια του προσωπικού και της περιου-
σίας του ΑΕΙ είναι ο Πρύτανης», κατά τη συζήτηση του νόμου στη Βουλή
υιοθετήθηκε, όχι απλά η αποσιώπηση του ασύλου, αλλά η ρητή κατάρ-
γηση οποιασδήποτε διάταξης παρέπεμπε σε αυτό ή αναγνώριζε την ευ-
θύνη ενός οργάνου για την προστασία των ακαδημαϊκών ελευθεριών και
της ασφάλειας μέσα στα Ιδρύματα. Η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι πλέον δεν
απαιτείται προηγούμενη άδεια για την επέμβαση της δημόσιας δύναμης σε