39 / 44
Λ
ΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Τ
ΗΣ
Α
ΡΧΗΣ
203
θεί την πράσινη οικονομική ανάπτυξη, με τη στήριξη έργων τα οποία σχετίζονται με την
ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την ενεργειακή αποδοτικότητα και την
πρόληψη περιβαλλοντικών κινδύνων στους τομείς του ύδατος και των αποριμμάτων.
Παράλληλα, συμβάλλει στη μείωση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, μέσω
της βελτίωσης των περιφερειακών συνδέσεων και της προσβασιμότητας. Να σημειωθεί
ότι, πέρα από τη διάθεση πόρων μέσω των ΕΔΕΤ, τα κράτη μέλη δύνανται να παρεμβαί-
νουν χρηματοδοτικά υπέρ της οικονομικής ανάπτυξης μειονεκτουσών περιοχών, κατ’ε-
ξαίρεση της απαγόρευσης χορήγησης κρατικών ενισχύσεων (άρθρο 107 παρ. 3 ΣΛΕΕ
στοιχεία α΄και γ΄), εφόσον τηρούνται ορισμένες προϋποθέσεις
630
.
Καίτοι η καθοριστική συμβολή των πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία για την προώθη-
ση της οικονομικής ανάπτυξης, την προσέλκυση επενδύσεων και την ενίσχυση της απα-
σχόλησης στις λιγότερο ευνοημένες περιοχές της ευρωπαϊκής επικράτειας, και συνακό-
λουθα την εμπέδωση ενός αισθήματος αλληλεγγύης, τυγχάνει σχεδόν καθολικής ανα-
γνώρισης, δεν λείπει ο αντίλογος τόσο για το χαρακτήρα, όσο και για τον πραγματικό
αντίκτυπο της οργανωμένης αυτής ενωσιακής παρέμβασης. Πιο συγκεκριμένα, ορισμέ-
νοι συγγραφείς αναπτύσσουν μια συλλογιστική γύρω από την απουσία ενός πραγμα-
τικού αναδιανεμητικού μηχανισμού, ο οποίος θα μπορούσε να προσδώσει ένα πιο αλ-
ληλέγγυο χαρακτήρα στην ενωσιακή πολιτική συνοχής και στη διάθεση πόρων από τα
διαρθρωτικά ταμεία
631
. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, η δράση της Ένωσης στο συγκε-
κριμένο πεδίο έχει επί του παρόντος περισσότερο υποβοηθητικό, υποστηρικτικό χα-
ρακτήρα και η διαμεσολάβησή της, καθώς και η γενικότερη φιλοσοφία που διέπει την
κατανομή των κονδυλίων, δεν διευκολύνουν τη ροή πόρων από τα πιο ισχυρά οικο-
νομικά κράτη μέλη στα ασθενέστερα, η οποία θα ήταν ευκταία, ειδικά υπό τις τρέχου-
σες συνθήκες. Με τη νέα διατύπωση του άρθρου 174 εδ. γ΄ ΣΛΕΕ, όπως αυτή προέκυψε
από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, προσδιορίζονται ευρέως οι μειονεκτούσες και χρήζου-
σες χρηματοδοτικής αρωγής περιοχές, με συνέπεια να καθίσταται πλέον δυνατή η υπα-
γωγή πλείστων ευρωπαϊκών περιφερειών στο εν λόγω καθεστώς
632
. Επί της ουσίας, δεν
630. Ανακοίνωση της Επιτροπής, Κατευθυντήριες γραμμές για τις ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα 2014-2020,
2013, ΕΕ C 209/1. Σύμφωνα με το άρθρο 107 παρ. 3 ΣΛΕΕ: «
3. Δύνανται να θεωρηθούν ότι συμβιβάζονται με
την εσωτερική αγορά: α) οι ενισχύσεις για την προώθηση της οικονομικής αναπτύξεως περιοχών, στις οποί-
ες το βιοτικό επίπεδο είναι ασυνήθως χαμηλό ή στις οποίες επικρατεί σοβαρή υποαπασχόληση, καθώς και
των περιοχών που αναφέρονται στο άρθρο 349, λαμβάνοντας υπόψη τη διαρθωτική, οικονομική και κοινω-
νική τους κατάσταση· β) οι ενισχύσεις για την προώθηση σημαντικών σχεδίων κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέ-
ροντος ή για την άρση σοβαρής διαταραχής της οικονομίας κράτους μέλους· γ) οι ενισχύσεις για την προώθη-
ση της αναπτύξεως ορισμένων οικονομικών δραστηριοτήτων ή οικονομικών περιοχών, εφόσον δεν αλλοι-
ώνουν τους όρους των συναλλαγών κατά τρόπο που θα αντέκειτο προς το κοινό συμφέρον·
». Βλ. επίσης,
D
.
G
RARD
,
Le droit des aides d’Etat, moteur auxiliaire de la solidarité communautaire, in
C
H
.
B
OUTAYEB
(
éd.
)
,
La
solidarité dans l’Union Européenne: éléments constitutionnels et matériels, σ. 206.
631. Βλ. σχετικά Α.
P
UTTLER
,
Solidarität als Finanzausgleich ? Die europäische Kohäsionspolitik in
S
.
K
ADELBACH
(
Hrsg.
)
, Solidarität
als Europäisches Rechtsprinzip? σ. 43επ.·
A
.
B
UZELAY
,
La solidarité économique et
financière en Europe: une valeur devenue précaire? in
L
.
P
OTVIN
-
S
OLIS
(éd.),
Les valeurs
communes dans
l‘Union européenne
,
σ. 291·
I
.
H
ARTWIG
,
Solidarische Kohäsionspolitik jenseits 2013, in M.
K
NODT
,
A
.
T
EWS
(
Hrsg.
),
Solidarität in der EU, σ. 187
·
Α
.
Μ
ΕΤΑΞΑΣ
,
I.
P
ERNICE
,
Η Ευρώπη σε κρίση - Ανάμεσα σε Δίκαιο και
Πολιτική, Αθήνα, εκδ. Σιδέρη, 2015, σ. 113-114, όπου αναδεικνύεται η ανάγκη χρηματοδότησης της πολιτικής
συνοχής από ένα ειδικό χρηματοδοτικό εργαλείο, πέρα από τα διαρθρωτικά ταμεία.
632. Μόνο το Ταμείο Συνοχής απευθύνεται στα πιο ασθενή οικονομικά κράτη. Οι πόροι από τα υπόλοιπα ταμεία