Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΙΑΚΗ ΔΙΚΑΙΟΤΑΞΙΑ

41 / 44

Λ ΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ
205
την έλλειψη ρευστότητας, ενώ μειώθηκε αντίστοιχα η απαιτούμενη εθνική συγχρηματο-
δότηση.
Αναφορικά δε με τη μεταφορά πόρων από τα πιο εύπορα στα πλέον αδύναμα οικονομι-
κά μέλη, θα πρέπει να αναζητηθούν θεσμικές λύσεις, κατόπιν ενδελεχούς και πολυπρι-
σματικής διερεύνησης. Εκφεύγει της παρούσας προβληματικής η αναλυτική παρουσία-
ση των προτάσεων που έχουν κατά καιρούς παρατεθεί για το συγκεκριμένο θέμα, αξί-
ζει ωστόσο να μνημονευθεί η ιδέα για τη θεσμοθέτηση ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, ο
οποίος θα προέρχεται από τα έσοδα και την προστιθέμενη αξία που παράγει η διαδικα-
σία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης για τις επιχειρήσεις και τα κράτη μέλη635. Η χρηματο-
δοτική αλληλεγγύη θα βασίζεται, εν προκειμένω, όχι στην απευθείας μεταφορά πόρων
μεταξύ των κρατών μελών, αλλά στην ισότιμη πρόσβαση όλων των εταίρων στα οφέ-
λη που προκύπτουν από τη διαδικασία ενοποίησης και στη δίκαιη κατανομή τους, μέσω
στοχευμένων, αναπτυξιακών πολιτικών636. Συναφώς, θα πρέπει πάντως να παρατηρη-
θεί ότι, ενώ η Ένωση πράγματι υπολείπεται έναντι, για παράδειγμα, της Ιαπωνίας ή των
Ηνωμένων Πολιτειών στο επίπεδο του ΑΕγχΠ και των ανισοτήτων μεταξύ των διαφόρων
περιφερειών της, με σημαντικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις πλέον εύπορες και στις
πλέον υστερούσες από αυτές, δεν είναι ευχερής η προβαλλόμενη σύγκριση, με δεδο-
μένο το βραχύβιο του ενωσιακού εγχειρήματος σε σχέση με τις ανωτέρω δύο κρατικές
οντότητες και το ατελές του ομοσπονδιακού της χαρακτήρα637. O δε προϋπολογισμός της
Ένωσης αποτελεί κλάσμα των αντίστοιχων προϋπολογισμών ομοσπονδιακών κρατών638.
Εν είδει επιλόγου και με βάση τα προεκτεθέντα, η συνοχή είναι μια πολυπαραμετρική
έννοια, με μάλλον όχι ιδιαίτερα σαφές νομικό και οικονομικό σημασιολογικό περιεχό-
μενο, αλλά με σημαντική, για την ποιότητα και τον προσανατολισμό της Ευρωπαϊκής
635. Y. PETIT, La solidarité entre Etats membres et fédération monétaire, bancaire et budgétaire, in Y. PETIT, J.
C. BARBATO (éd.), L’Union européenne, une fédération plurinationale en devenir? σ. 373επ.
636. Βλ. για παράδειγμα, P. MADURO, A new governance for the European Union and the Euro: democracy and
justice, in EUROPEAN PARLIAMENT, DIRECTORATE GENERAL FOR INTERNAL POLICIES, Challenges of multi-tier
governance in the EU, Workshop Thursday, 4th October 2012, σ. 35, 39, καθώς και τις εκκλήσεις από δι-
άφορες ομάδες επιστημόνων για εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, μεταξύ άλλων και με ενίσχυση
των χρηματοδοτικών μέσων της Ένωσης: και http://www.
(τελευταία
πρόσβαση 12.05.2016).
637. Βλ. τα στοιχεία που παραθέτει ο S. LECLERC, La politique régionale: régions, Etats et solidarité in CH. BOUTAYEB
(éd.), La solidarité dans l’Union Européenne: éléments constitutionnels et matériels, σ. 295. Ο συγγραφέ-
ας αναφέρει ότι οι διαφορές μεταξύ των πιο εύπορων και των πιο αδύναμων οικονομικά περιοχών στην Ευ-
ρώπη είναι πολύ μεγαλύτερες σε σχέση με τις αντίστοιχες διαφορές των αμερικάνικων πολιτειών ή των περι-
οχών της Ιαπωνίας. Από την άλλη πλευρά, ο Π. ΚΑΖΑΚΟΣ, Επικουρικότητα και ισορροπία πολιτικής και αγο-
ράς στην ΕΕ μετά την αναθεώρηση των Συνθηκών: Μια οικονομική προσέγγιση νομικών κανόνων, σ. 38, το-
νίζει την ασυμμετρία του έργου που καλείται να επιτελέσει η Ένωση, σε σχέση με το ύψος και τη δομή του προ-
ϋπολογισμού της.
638. Y. PETIT, La solidarité entre Etats membres et fédération monétaire, bancaire et budgétaire, σ. 374-375. Εί-
ναι χαρακτηριστικό ότι, για την περίοδο 2014-2020, η Ένωση έχει να διαχειριστεί για την περιφερειακή πολι-
τική της ποσοστό 0,4% του ετήσιου ευρωπαϊκού ΑΕΠ, όταν, για παράδειγμα, η Γερμανία διέθεσε σχεδόν το
4% του ΑΕΠ της πρώην Δυτικής Γερμανίας, όταν αποφάσισε να προωθήσει την περιφερειακή ανάπτυξη μετά
την ενοποίηση της (Βλ. το άρθρο του A. TERZI, Ανισότητες και φτώχεια τρέφουν τον αντιευρωπαϊσμό, στην
Καθημερινή της 28.08.2016,
anisothtes-kai-ftwxeia-trefoyn-ton-antieyrwpaismo, τελευταία πρόσβαση 28.09.2016).