20 / 32
Ε. Συμεωνίδου-Καστανίδου 169
κριμένος θεσμός αντίκειται στο αυστριακό Σύνταγμα
15
. Αλλά και στη Γερμα-
νία, όπου έχει υιοθετηθεί ένα «ήπιο» σύστημα διαπραγματευτικής δίκης, στο
πλαίσιο του οποίου ρητά προβλέπεται ότι δε θίγεται η αρχή της αναζήτησης
της ουσιαστικής αλήθειας
16
, αναγνωρίζεται ότι στην πραγματικότητα η λογική
της «συνεννόησης» τελεί σε οξεία αντίθεση προς την αρχή αυτή
17
και ότι η σχε-
τική πρόβλεψη είναι «κενή περιεχομένου» και δεν αντικατοπτρίζει την πρακτι-
κή των διαπραγματεύσεων στα γερμανικά δικαστήρια
18
. Αξίζει να σημειωθεί
ότι σε μια έρευνα που έγινε το 2012 στη Γερμανία, οι δικαστές παραδέχθηκαν
ότι στο 38% των υποθέσεων που τους απασχόλησαν χρησιμοποίησαν την ομο-
λογία του κατηγορουμένου ως τη
μοναδική
βάση για να καταλήξουν στην ανα-
γνώριση της ενοχής του, ενώ οι συνήγοροι έκριναν ότι αυτό συνέβη στο 68%
των υποθέσεων, κατά παραβίαση της νομοθετικής πρόβλεψης για αναζήτη-
ση της ουσιαστικής αλήθειας
19
. Και τούτο, παρά το γεγονός ότι η διάταξη που
υποχρεώνει τις δικαστικές αρχές να αναζητούν την ουσιαστική αλήθεια έχει
κριθεί από το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο ως αποφασιστικός όρος για
την αναγνώριση της συμβατότητας της ποινικής διαπραγμάτευσης προς τις
επιταγές του γερμανικού Συντάγματος
20
.
(ii)
Θα πρέπει επιπλέον να σημειωθεί ότι στην πρόσφατη Οδηγία 2016/343/
ΕΕ «για την ενίσχυση ορισμένων πτυχών του τεκμηρίου αθωότητας και του
δικαιώματος παράστασης του κατηγορουμένου στη δίκη του στο πλαίσιο ποι-
νικής διαδικασίας» προβλέπεται ρητά ότι «η εισαγγελική αρχή φέρει το βάρος
της απόδειξης της ενοχής των υπόπτων και των κατηγορουμένων»
21
, οι οποίοι
15. Juristische Blätter 2011, σελ. 63. Βλ. σχετικές αναφορές σε
Ν. Ανδρουλάκη
, ό.π.,
ΠοινΧρ 2014, 407.
16. Παρ. 257c γερμανικού ΚΠΔ.
17. Βλ.
Χ. Μυλωνόπουλου
, Εναλλακτικοί τρόποι περάτωσης της ποινικής δίκης στη Γερμα-
νία («παύση της ποινικής δίωξης», «συνεννόηση») και η σημασία τους για την ελληνι-
κή έννομη τάξη, ΠοινΔικ 2015, 441. Βλ. αντίστοιχες επιφυλάξεις σε
Ν. Δαγκλή
, Μορφές
συμβιβαστικής περάτωσης της ποινικής δίκης, εκδ. Σάκκουλα, 2016, σελ. 96.
18. Βλ.
V. Carduck
, Quo vadis, German Criminal Justice System? The Future of Plea Bargain-
ing in Germany, Legal Studies Research Paper No. 2013–17, University of Warwick, σελ.
19,
Τ. Fischer,
Strafgesetzbuch und Nebengesetze, C.H. Beck. Verlag, 60. Aufl., 2013,
§ 46 para. 120,
W. Hassemer
, Human Dignity in the Criminal Process: The example of
truth-finding, Israel Law Review 2011, σελ. 198,
M. Hettinger
, Οι δικονομικές συμφω-
νίες στην ποινική δίκη ως πρόβλημα του κράτους δικαίου, ΠοινΧρ 2011, 407 σημ. 75 και
410,
S. Μeyer-Goßner,
Strafprozessordnung, Beck Verlag, 59 Aufl., 2016, § 257c, Rn 3,
B.
Schünemann
, Risse im Fundament, Flammen im Gebälk: Die Strafprozessordnung nach
130 Jahren, ZIS 2009, σελ. 490.
19.
K. Altenhain/F. Dietmeier/M. May,
Die Praxis der Absprachen in Strafverfahren, Nomos
Verlag, 2013, σελ. 93 και 99-100. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε μεταξύ 190 δικαστών, 68
εισαγγελέων και 76 δικηγόρων υπεράσπισης.
20. Βλ. BVerfG, απόφαση της 19.3.2013, NJW 2013, σελ. 1058.
21. Άρθρο 6 παρ. 1 Οδηγίας 2016/343/ΕΕ (ΕΕ L 65/11.3.2016, 1).