ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ

ΕΦΕΣΗ

[13]

Γ. ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ / Γ. ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ / Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

449

σεις του, να καταβάλει το μη καταβληθέν παράβολο ή να συμπληρώσει το ελλείπον,

καθόσον και η καταβολή ελλείποντος παραβόλου συνιστά μη καταβολή του νομίμου

παραβόλου

[πρβλ. ΣτΕ Ολ 3087/2011]

. Κατά τη γνώμη, όμως, της μειοψηφίας, σε περί-

πτωση καταβολής ελλιπούς παραβόλου, το διοικητικό δικαστήριο υποχρεούται, κατ’

επιταγή των ως άνω διατάξεων (άρθρα 20 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος και

6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ) και προς το σκοπό πλήρους και αποτελεσματικής δικαστικής προ-

στασίας, αν ο διάδικος παραστεί αυτοπροσώπως ή με πληρεξούσιο δικηγόρο κατά

τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο, να ζητήσει από αυτόν (κατά τη συζήτη-

ση ή με προδικαστική απόφαση, ανάλογα με το χρόνο κατά τον οποίο διαπιστώνεται

η έλλειψη) τη συμπλήρωση του ελλείποντος παραβόλου, τάσσοντας προς τούτο εύ-

λογη, κατά την κρίση του, προθεσμία, μετά την άπρακτη πάροδο της οποίας και μό-

νον μπορεί να απορρίψει το ένδικο βοήθημα ως απαράδεκτο, όχι δε να απορρίψει αυ-

τό με μόνη τη διαπίστωση ότι το παράβολο καταβλήθηκε ελλιπώς, διότι έτσι ο διάδι-

κος υφίσταται δυσανάλογη βλάβη, μη δικαιολογούμενη από το σκοπό για τον οποίο

θεσπίσθηκε η διάταξη, ενόψει μάλιστα και του ότι δια της αυτοπροσώπου ή με πληρε-

ξούσιο δικηγόρο παράστασής του στο ακροατήριο και της καταβολής ελλιπούς, έστω,

παραβόλου, ο διάδικος εκφράζει την σοβαρή πρόθεσή του για την άσκηση του εν-

δίκου βοηθήματος. Ανάλογη, άλλωστε, πρόβλεψη έγινε με το άρθρο 277 παρ. 1 του

ΚΔΔ σε συνδυασμό με το άρθρο 139Α’ αυτού, όπως οι διατάξεις αυτές ισχύουν μετά

την τροποποίησή τους με τις παραγράφους 5 και 7 του άρθρου 22 του Ν 3226/2004

[πρβλ. ΣτΕ 1852/2009 Ολ., 2376/2009, 3331/2008]

3. Παρατηρήσεις

Με τα κριθέντα της ΣτΕ Ολ 647/2004 και όσα μετέπειτα υιοθέτησε ο νομοθέτης έγινε

δεκτό ότι η ρύθμιση περί παραβόλου πρέπει να διατηρηθεί στο πλαίσιο της διοικητι-

κής δίκης. Στον αντίποδα της θέσης αυτής βρίσκεται η άποψη ότι τα διοικητικά δικα-

στήρια ακολουθώντας τα γενικώς ισχύοντα περί μη καταβολής παραβόλου κατά την

εκδίκαση των ιδιωτικών διαφορών από τα πολιτικά δικαστήρια

πρέπει να εκδικά-

ζουν τις διοικητικές διαφορές, ανεξάρτητα από την καταβολή παραβόλου, δηλαδή η

εν λόγω υποχρέωση καταβολής παραβόλου στο πλαίσιο της διοικητικής δίκης πρέ-

πει να καταργηθεί. Εξάλλου, η αποφυγή άσκησης παρελκυστικών δικών διασφαλί-

ζεται από την ισχύ, στο πλαίσιο της διοικητικής δίκης, της δικονομικής αρχής περί

καλόπιστης διεξαγωγής της δίκης. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, οι διάδικοι, ιδιώτες

και δημόσιο, έχουν την υποχρέωση να ενεργούν σύμφωνα με τους κανόνες της κα-

λής πίστης, των χρηστών ηθών, να τηρούν το καθήκον αληθείας και να αποφεύγουν

ενέργειες προδήλως παρελκυστικές της δίκης

. Η εφαρμογή της αρχής αυτής μπο-

ρεί να παράσχει μεγαλύτερα εχέγγυα αποφυγής προπετών δικών, ιδίως ενόψει και

56. Βλ.

Κ. Γιαννόπουλος,

Η αντισυνταγματικότητα της διάταξης για την εκ μέρους του ιδιώτη δια-

δίκου καταβολή του παραβόλου της έφεσης, ό.π., σελ. 898.

57. Άρθρο 42 παρ. 1 του ΚΔΔ.