Η ΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
105
ων, με γνώμονα δηλαδή το συμφέρον του εν τέλει κληρονόμου και με βάση την
πραγματική ή υποθετική βούλησή του381.
Από την άλλη, κατά το εδ. β΄ του ως άνω άρθρου, η διάθεση αντικειμένου πριν
από την αποποίηση της κληρονομίας, από εκείνον που την αποποιήθηκε, εφό-
σον δεν μπορούσε χωρίς ζημία της κληρονομίας να αναβληθεί, παραμένει έγκυ-
ρη και μετά την αποποίηση. Ως διάθεση εννοείται οποιαδήποτε εκποιητική δικαι-
οπραξία, είτε εμπράγματη, είτε ενοχική (π.χ. καταγγελία, υπαναχώρηση, εξόφλη-
ση οφειλής, αποδοχή παροχής)382 Προϋπόθεση για την εφαρμογή της ρύθμισης
αυτής είναι να μην συνιστά πράξη pro herede, που να ενέχει σιωπηρή αποποίηση
της κληρονομίας, καθώς και να μη χωρούσε αναβολής, χωρίς κίνδυνο ζημίας της
κληρονομίας. Το τελευταίο αυτό ζήτημα είναι πραγματικό και κρίνεται ad hoc383.
Σε διαφορετική περίπτωση, οι σχετικές πράξεις θα ήταν άκυρες, εφόσον θα εί-
χαν διενεργηθεί παρά μη κυρίου και δεν θα επληρούτο το ειδικό προαπαιτούμε-
νο της εκποιητικής δικαιοπραξίας μεταβίβασης κυριότητας, η μεταβίβαση να γί-
νεται από κύριο (1034 ΑΚ)384. Δεν απαιτείται γνώση του τρίτου ότι ο αντισυμβαλ-
λόμενός του είναι προσωρινά μόνο κληρονόμος385. Από την άλλη, στο πλαίσιο
της διάταξης του άρθρου 1036 ΑΚ είναι δυνατό να κτηθεί κυριότητα παρά μη κυ-
ρίου των αντικειμένων των σχετικών δικαιοπραξιών, όταν συντρέχουν οι προ-
ϋποθέσεις αυτού του άρθρου386. Εξίσου έγκυρες είναι οι μεταβιβαστικές πράξεις
και στην περίπτωση κατά την οποία δεν εξυπηρετούσαν την αντιμετώπιση επεί-
381. Απ. Γεωργιάδης, ΚληρΔ, § 39. αρ. 48 επ.· Αστ. Γεωργιάδης, εις ΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλου,
άρθρο 1859, αρ. 1 επ.· Βουζίκας, ΚληρΔ, § 158 III 2· Μπαλής, ΚληρΔ, § 172. Παρεμφερής και
η διάταξη του γερμανικού δικαίου, γερμΑΚ 1959, για την οποία βλ. Staudinger/Marotzke, §
1959, αρ. 3 επ.· MünchKomm/Leipold, § 1959, αρ. 1 επ.· Bamberger/Roth (ΒeckOK)/Siegmann/
Höger, § 1959, αρ. 1 επ.· Hoeren, εις Schulze u.a., BGB, § 1959, αρ. 1 επ.· Lange, Erbrecht, §
42 αρ. 4 επ.
382. Απ. Γεωργιάδης, ΚληρΔ, § 39, υποσ. 84· Φλάμπουρας, εις Απ. Γεωργιάδη, ΣΕΑΚ, άρθρο 1859,
αρ. 1 επ.· Staudinger/Marotzke, § 1958, αρ. 10.
383. Απ. Γεωργιάδης , ΚληρΔ, § 39 αρ. 53· MünchKomm/Leipold, § 1958, αρ. 6, 6α· Staudinger/
Marotzke, § 1958, αρ. 8 επ· πρβλ. και ΕφΑθ 10343/19986 ΕλλΔνη 1988, 303. Σχετικά με τη
σχέση των δύο ρυθμίσεων, η απόφαση του OLG Düsseldorf της 18. 11. 1998, ZEV 2000, 64,
έχει κρίνει ότι η πραγματική ή εικαζόμενη βούληση του κυρίου στις διατάξεις περί διοίκη-
σης αλλοτρίων μετατρέπεται στη μη δυνάμενη αναβολής ανάγκη, και το μέτρο των δύο
ρυθμίσεων πρέπει να είναι το ίδιο.
384. Olzen, Jura 2001, 369.
385. Staudinger/Marotzke, § 1958, αρ. 9.
386. Απ. Γεωργιάδης, ΚληρΔ, § 39, υποσ. 87· Staudinger/Marotzke, § 1958, αρ. 13 επ.· MünchKomm/
Leipold, § 1958, αρ. 7· Bamberger/Roth (ΒeckOK)/Siegmann/Höger, § 1958, αρ. 8· Hoeren, εις
Schulze u.a., BGB, § 1958, αρ. 4.