Η ΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
97
σεως της κληρονομίας δεν είναι δυνατή η απεύθυνση αιτήσεως (προσκλήσεως)
για την επανάληψη δίκης που έχει διακοπεί λόγω θανάτου του κληρονομουμέ-
νου356. Ο αντίδικος εκείνου υπέρ του οποίου επήλθε η βίαιη διακοπή της δίκης
λόγω θανάτου, δικαιούται να επισπεύσει την επανάληψη της διακοπείσας δίκης
με πρόσκληση προς τους αρχικούς διαδίκους και τους κληρονόμους του θανό-
ντος, η οποία, όμως, δυναμένη να σωρεύεται στην κλήση προς συζήτηση357, πρέ-
πει να κοινοποιηθεί μετά την πάροδο της κατά το άρθρο 1847 ΑΚ προθεσμίας
αποποιήσεως και δεν αρκεί να έχει συμπληρωθεί η προθεσμία αυτή κατά τη συ-
ζήτηση358. Η πρόσκληση αυτή γίνεται με κοινοποίηση δικογράφου που περιέχει
τα στοιχεία του άρθρου 118 ΚΠολΔ και κατατίθεται στη γραμματεία του δικα-
επίδοση δικογράφου ή με προφορική δήλωση στο ακροατήριο ή εκτός ακροατηρίου κατά
την επιχείρηση διαδικαστικής πράξης από εκείνον που έχει το δικαίωμα να επαναλάβει τη
δίκη ή και από εκείνον που μέχρι την επέλευση του θανάτου ήταν πληρεξούσιος του θανό-
ντος. Ως διάδικος υπέρ του οποίου επήλθε η διακοπή της δίκης, στην περίπτωση θανάτου
του αρχικού διαδίκου, νοείται ο καθολικός του διάδοχος (κληρονόμος του). Η επανάληψη
δε της δίκης που έχει διακοπεί μπορεί να είναι είτε εκούσια, με ρητή ή σιωπηρή δήλωση
του διαδίκου υπέρ του οποίου επήλθε η διακοπή, είτε και αναγκαστική με πρόσκληση του
αντιδίκου ή του ομοδίκου που πρέπει να γίνει με κοινοποίηση δικογράφου. Οι διάδικοι αυ-
τοί μπορούν να προκαλέσουν την επανάληψη και χωρίς να έχει προηγηθεί γνωστοποίηση
του λόγου της διακοπής, μη επικαλούμενοι την έλλειψη της γνωστοποιήσεως και θεωρώ-
ντας ότι η διακοπή έχει επέλθει, η πρόσκληση όμως αυτή δεν μπορεί να επιδοθεί στον κλη-
ρονόμο του αποβιώσαντος διαδίκου πριν από την παρέλευση της προθεσμίας για την απο-
ποίηση της κληρονομίας, η οποία κατ’ άρθρο 1847 εδάφ. α` ΑΚ, είναι τετράμηνη και αρχίζει
από την επαγωγή της κληρονομίας. Πιο συγκεκριμένα, ο θάνατος του διαδίκου, που επιφέ-
ρει τη βίαιη διακοπή της δίκης, καθώς και η εκούσια επανάληψη αυτής από τους κληρονό-
μους του, μπορούν να γνωστοποιηθούν διαδοχικά με ενιαία δήλωση στο ακροατήριο κατά
την εκφώνηση της υπόθεσης προς συζήτηση, εφόσον δεν υπάρξει αμφισβήτηση της ιδιό-
τητάς τους ως κληρονόμων, οπότε ακολουθεί η άμεση συζήτηση της υπόθεσης»· πρβλ. και
ΑΠ 736/2013, , όπως και ΑΠ 1420/2005 ΕλλΔνη 47/2006. Έτσι και το γερμα-
νικό δίκαιο, βλ. ειδικότερα Stadler, εις Musielak, ZPO, § 239, αρ. 15· Wöstmann, εις Saenger,
Zivilprozessordnung, § 239, αρ. 5· Gehrlein, εις Münchener Kommentar zur ZPO § 239, αρ. 1
επ.· Vorwerk/Wolf/Beck‘scher Online-Kommentar ZPO/Jaspersen, § 239, αρ. 51.
356. ΑΠ 428/1995 ΕλλΔνη 1996, 330· ΑΠ 417/1992 ΕλλΔνη 1993,1337· Αστ. Γεωργιάδης, εις ΑΚ
Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, άρθρο 1858, αρ. 4, Μπέη, Πολ. Δικ., άρθρο 292, σελ. 1228-1229
357. ΑΠ 28/1995 ό.π· ΑΠ 417/1992 ό.π.· 1340/1982· ΑΠ 866/1977 ΝοΒ 1978, 297· ΑΠ 1287/1974
ΑρχΝ 26.419· ΑΠ 134/1973 ΝοΒ 1973, 892· ΕφΑθ 2732/1987 ΕλλΔνη 1988, 326· Μπέης, Πολ.
Δικ., άρθρο 291, σελ. 1227-1228
358. ΑΠ 417/1992 ό.π.· ΑΠ 428/1995 ό.π.· ΑΠ 134/1973 ό.π.· ΑΠ 2/1971 ΑρχΝ ΚΒ΄, 265· ΑΠ
333/1981 ΝοΒ 1981, 1525· ΑΠ 134/1974 ΝοΒ 1974, 924· ΕφΘεσ 25/1988 Αρμ 1988, 352·
ΕφΘεσ 37/1990 Αρμ 1990, 108.