43 / 64
ΘΕΣΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Α΄ Μέρος
57
αιώνα, όταν οι ζοφερές συνθήκες που δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη των διαρκών
συγκρούσεων και των δύο Παγκοσμίων Πολέμων απαίτησαν περισσότερες άμεσες
και αποτελεσματικές θεσμικές μορφές της διεθνούς συνεργασίας.
Η υπερεθνικότητα ή κατ’ άλλη διατύπωση η κοινοτική μέθοδος οργάνωσης της
διεθνούς συνεργασίας, διότι το κοινοτικό φαινόμενο είναι η πιο σύγχρονη και πλή-
ρης υπερεθνική οργάνωση διεθνούς συνεργασίας, συνδέεται με την κατά πλειοψηφία
λήψη αποφάσεων, την υπεροχή του υπερεθνικού κανόνα, eo ipso, έναντι του εσωτε-
ρικού κανόνα, την υποχρεωτική επίλυση των ενδοκοινοτικών διαφορών μεταξύ κρα-
τών μελών δια της δικαιοδοτικής οδού, την ίδρυση μονίμου δικαιοδοτικού μηχανι-
σμού δικαστικού χαρακτήρα, του οποίου οι αποφάσεις είναι πάντα δεσμευτικές και
υπό όρους αναγκαστικά εκτελεστές, την αναγνώριση του ατόμου ως υποκειμένου της
υπερεθνικής έννομης προστασίας, τόσο σε επίπεδο ουσιαστικού, όσο και σε επίπε-
δο διαδικαστικού δικαίου, και την αναγνώριση αμέσου εφαρμογής του υπερεθνικού
συστήματος έννομης προστασίας, μέσα στο πεδίο εφαρμογής του εσωτερικού δικαί-
ου, με τα όργανα εφαρμογής του εσωτερικού δικαίου, διοικητικά και δικαιοδοτικά,
υποχρεωμένα να εφαρμόζουν τον υπερεθνικό κανόνα ως ius, δηλαδή, όπως ακριβώς
και τον εσωτερικό κανόνα, χωρίς τη μεσολάβηση, κυρωτικού μηχανισμού του τελευ-
ταίου.
Ελλείψει, όμως, υπερεθνικής νομοθετικής εξουσίας, ικανής να ασκήσει την δικαι-
οπαραγωγική λειτουργία στις διεθνείς σχέσεις, ο ρόλος αυτός ανήκει στα κατ’ εξοχήν
υποκείμενα του διεθνούς δικαίου, τα κράτη, τα οποία με τη συμβατική εκδήλωση της
διεθνούς δικαιοπρακτικής τους ικανότητας, εκδηλούμενη ως κορυφαία εκδήλωση δι-
ακυβερνητικής μεθόδου διεθνούς συνεργασίας, δηλαδή ομόφωνα, συντάσσονται και
εγκαθιστούν ενοποιητική διαδικασία με διακυβερνητικά και υπερεθνικά στοιχεία, με
θεσμική οργάνωση, που διολισθαίνει σταδιακά προς την υπερεθνικότητα.
Κορυφαία και πλέον χαρακτηριστική, μάλιστα, εκδήλωση αυτής της τελευταίας
μεθόδου και διαδικασίας είναι οι ιδρυτικές και τροποποιητικές κοινοτικές συνθήκες,
αλλά και καθ’ αυτές οι Κοινότητες και σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πράγματι, τόσο οι ιδρυτικές όσο και οι τροποποιητικές αυτές συνθήκες αποτελούν
κατά την τυπική τους προέλευση κορυφαία εκδήλωση διακυβερνητικής συνεργασίας
των κρατών, με την έννοια ότι ήταν αποτέλεσμα κορυφαίας, και της πλέον χαρακτη-
ριστικής μορφής, εκδήλωσης διακυβερνητικής συνεργασίας των ιδρυτικών και των
προσχωρησάντων κρατών, αφού οι συνθήκες αυτές ίσχυσαν και ισχύουν μόνο μετα-
ξύ των υπογραψάντων κρατών.
Ταυτόχρονα όμως με τις διακυβερνητικού χαρακτήρα αυτές συνθήκες εγκαθιδρύ-
θηκε υπερεθνική εξουσία και αρμοδιότητα, ιδρύθηκαν υπερεθνικοί οργανισμοί και
ήδη υπερεθνικός οργανισμός, με την εγκαθιδρυθείσα δε υπερεθνική εξουσία καθιε-
ρώθηκαν φαινόμενα και διαδικασίες αμέσου εφαρμογής, με την έννοια της παραγω-
γής έννομων αποτελεσμάτων στο πεδίο εφαρμογής του εσωτερικού δικαίου των κρα-
τών, χωρίς την παρέμβαση του παραδοσιακού κυρωτικού μηχανισμού.
Μάλιστα, η διαρκής υπερεθνικοποιούμενη εξουσία και αρμοδιότητα από τη δεκα-
ετία του ’50, κυρίως όμως από τη δεκαετία του ’70, ενσωματώνει αρχές δημοκρατι-