50 / 64
ΘΕΣΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Β΄ Μέρος
131
3 σε συνδ. με το άρθρο 268 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ε.Ε) καθώς και τις
προσφυγές που άπτονται του υπαλληλικού δικαίου της Ένωσης (άρθρο 270 της Συν-
θΛΕΕ).
Εξαίρεση από αυτή τη γενική αρμοδιότητα του άρθρου 256 παρ. 1 ΣυνθΛΕΕ εισά-
γει (σύμφωνα με την επιφύλαξη που προβλέπει η εν λόγω διάταξη) το άρθρο 51 του
Οργανισμού, καθώς υπάγει στην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου την εκδίκαση των
προσφυγών ακύρωσης και παράλειψης στις εξής περιπτώσεις:
α)
κατά πράξεως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή του Συμβουλίου ή κατά παρα-
λείψεώς τους να αποφασίσουν ή κατά πράξεως ή παραλείψεως αμφοτέρων των οργά-
νων αυτών όταν συναποφασίζουν, εξαιρουμένων:
– των αποφάσεων τις οποίες λαμβάνει το Συμβούλιο σχετικά με την παροχή ενι-
σχύσεων (άρθρο 108 παρ. 2 εδ, γ΄ ΣυνθΛΕΕ),
– των πράξεων τις οποίες εκδίδει το Συμβούλιο δυνάμει κανονισμού του Συμβου-
λίου αφορώντων σε μέτρα εμπορικής άμυνας κατά την έννοια του άρθρου 207 Συν-
θΛΕΕ,
– των πράξεων του Συμβουλίου με τις οποίες αυτό ασκεί εκτελεστικές αρμοδιότη-
τες (άρθρο 291 παρ. 2 ΣυνθΛΕΕ),
β)
κατά πράξεως της Επιτροπής ή παραλείψεώς της να αποφασίσει ως προς τη
συμμετοχή κράτους μέλους σε ενισχυμένη συνεργασία (άρθρο 331 παρ. 1 ΣυνθΛΕΕ).
Στην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου υπάγονται επίσης οι προβλεπόμενες από τα
ίδια άρθρα προσφυγές, που ασκούνται από θεσμικό όργανο της Ένωσης κατά πράξε-
ως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή του Συμβουλίου ή κατά παραλείψεώς τους να
αποφανθούν ή κατά πράξεως ή παραλείψεως αμφοτέρων των θεσμικών αυτών ορ-
γάνων, όταν συναποφασίζουν, ή κατά πράξεως της Επιτροπής ή παραλείψεώς της να
αποφανθεί, καθώς και από θεσμικό όργανο της Ένωσης κατά πράξεως της Ευρωπαϊ-
κής Κεντρικής Τράπεζας ή κατά παραλείψεώς της να αποφασίσει.
Συμπερασματικά λοιπόν, οι βασικές θεσμικές δικαστικές διαφορές - με την εξαίρε-
ση των προσφυγών κρατών μελών και θεσμικών οργάνων κατά της Επιτροπής - πα-
ραμένουν στην αρμοδιότητα της Ένωσης.
Η εκτεταμένη αυτή δικαιοδοτική αρμοδιότητα ουσίας του Γενικού Δικαστηρίου
δεν συνεπάγεται ότι παραβλέπεται ο ρόλος του Δικαστηρίου ως δικαιοδοτικού ορ-
γάνου ουσίας. Ειδικότερα, το τελευταίο εκδικάζει σε πρώτο βαθμό προσφυγές κατά
κράτους μέλους για παραβίαση των υποχρεώσεών του εκ των Συνθηκών (άρθρα 258-
260 ΣυνθΛΕΕ), ενώ ειδικότερες περιπτώσεις στις οποίες το Δικαστήριο έχει αρμοδι-
ότητα ως δικαιοδοτικό όργανο ουσίας είναι και εκείνες των άρθρων 269 και 271 της
Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ε.Ε. στα οποία και παραπέμπουμε.
Υπογραμμίζεται ότι οι αρμοδιότητες του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρί-
ου ως Δικαστηρίων ουσίας δύνανται να μεταβληθούν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις
εφόσον δυνάμει του άρθρου 257 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ε.Ε. το Ευρω-
παϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο προβούν σε σύσταση ειδικευμένου δικαστηρί-
ου, αρμοδίου για την σε πρώτο βαθμό εκδίκαση ορισμένων κατηγοριών προσφυγών.