ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ - ΥΠΕΡΕΡΓΑΣΙΑ

[8]

Ι. ΣΚΑΝΔΑΛΗΣ

171

5. Διαλείμματα εργασίας

Κατά ρητή νομοθετική πρόβλεψη, οι διακοπές και τα διαλείμματα δεν θεωρούνται

χρόνος εργασίας, εκτός και αν υπάρχει διαφορετική συμφωνία μεταξύ εργοδότη και

εργαζομένου, η οποία μπορεί να αποτυπώνεται είτε σε ατομική συμφωνία, είτε σε

συλλογική ρύθμιση.

Ειδικότερα, ο καταρχήν μη συνυπολογισμός των διαλειμμάτων στην έννοια του χρό-

νου εργασίας προβλέπεται για τους εργαζομένους στη βιομηχανία στο άρθρο 14 του

ΠΔ 27.6/4.7.1932, το οποίο προβλέπει ότι «ώρες εργασίας θεωρούνται αι πραγματι-

κές, μη συμπεριλαμβανομένων των διακοπών ή διαλειμμάτων εργασίας», διευκρινί-

ζοντας παράλληλα ότι δεν θεωρείται διακοπή ή διάλειμμα η για σωματική ανάγκη

απομάκρυνση από την εργασία ή λόγω καταφανούς κινδύνου αναγκαστική απομά-

κρυνση εκ της εργασίας. Επιπλέον, και το ΝΔ 1037/1971 που αφορά τους εργαζομέ-

νους στα καταστήματα περιέχει αντίστοιχη ρύθμιση, που εξαιρεί τα διαλείμματα από

το χρόνο εργασίας.

Ωστόσο, το ΠΔ 88/1999, το οποίο ενσωμάτωσε στο ελληνικό δίκαιο την πρώτη Οδη-

γία περί χρόνου εργασίας (93/104/ΕΚ) προβλέπει απλώς ότι όταν ο χρόνος ημερήσι-

ας εργασίας υπερβαίνει τις έξι ώρες, πρέπει να χορηγείται διάλειμμα τουλάχιστον δε-

καπέντε λεπτών, κατά τη διάρκεια του οποίου οι εργαζόμενοι δικαιούνται να απομα-

κρυνθούν από τη θέση εργασίας τους, χωρίς να ορίζεται ρητά κατά πόσον τα εν λόγω

διαλείμματα εργασίας θεωρούνται χρόνος εργασίας ή όχι. Παρόλα αυτά, κατά την

απολύτως κρατούσα άποψη, εφόσον δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία μεταξύ εργο-

δότη και εργαζομένων, ούτε τα διαλείμματα εργασίας, που προβλέπονται στο ΠΔ

88/1999 αποτελούν χρόνο εργασίας. Η άποψη αυτή φαίνεται να βασίζεται στη θέση

ότι ο ορισμός των διαλειμμάτων εργασίας στο άρθρο 14 του ΠΔ 27.6/4.7.1932, που

αναφέρθηκε παραπάνω, παρόλο που αφορά καταρχάς τους εργαζομένους στη βιο-

μηχανία, απηχεί τη γενικότερη αρχή στο ελληνικό εργατικό δίκαιο ότι τα διαλείμματα

εργασίας δεν συμπεριλαμβάνονται, καταρχήν, στο χρόνο εργασίας για σκοπούς

ωραρίου

Ειδικές ρυθμίσεις περί διαλειμμάτων προβλέπονται σε συγκεκριμένους τομείς δρα-

στηριότητας, αναλόγως των αναγκών των εν λόγω τομέων. Έτσι, λ.χ. προβλέπεται ότι

εξαιρετικώς η μεσημβρινή διακοπή, καθ’ όλην την περίοδον του έτους, εν τοις μη-

χανουργείοις, λεβητοποιείοις, χυτηρίοις και μεταλλουργικαίς εργασίαις, ορίζεται εις

1 ώραν. Αν όμως οι επιχειρήσεις αύται κείνται εντός κατωκημένης ζώνης, η κατά τα

ανωτέρω μεσημβρινή διακοπή δύναται να ορίζηται μέχρι 2 ωρών, αίτιναις δέον να

εμπίπτουν εντός των ορίων της διακοπής της οριζομένης δι’ αστυνομικής διατάξεως

περί μέτρων κοινής ησυχίας

Εν η περιπτώσει, λόγω της φύσεως της εργασίας είναι

εντελώς αδύνατος η διακοπή επί ολόκληρον 2ωρον, δύναται ο αρμόδιος Επιθεωρη-

24.

Σκανδάλης Ι.,

ό.π., σελ. 21-22.