Previous Page  45 / 50 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 45 / 50 Next Page
Page Background

Γεώργιος Ορφανίδης 227

νομίων γινόταν με βάση το άρθρ. 26 ν. ThB/1856

35

. Σύμφωνα μ’ αυτό κατα-

τάσσονταν 1) τα έξοδα του πλειστηριασμού, 2) τα έξοδα της διασώσεως, της

ναυαγιαιρέσεως και της διαφυλάξεως των ναυαγίων και η αμοιβή. Έπονταν τα

λοιπά προνομιούχα κατά τον Εμπορικό Νόμο. Διαφορετική κατά τη διατύπωση

και το περιεχόμενο ήταν η ρύθμιση για την ανακάλυψη και διάσωση ναυαγη-

μένου ή εγκαταλελειμμένου από το πλήρωμα πλοίου (άρθρ. 35-40).

Ο ν. ΓΨΙΖ/1910 προέβη προς ενίσχυση της ευρυτέρας ναυτικής πίστεως σε

«στενότατον περιορισμόν» των τότε υπαρχόντων προνομίων. Τα περιόρισε

στα τέσσερα με ένταξη σ’ αυτά ως νέου προνομίου των εξόδων και αμοιβών

ναυαγιαιρέσεως και επιθαλάσσιας αρωγής. Κατά την χαρακτηριστική αιτιολο-

γία το προνόμιο αυτό στηρίζεται επί της γενικής αρχής της συντηρήσεως και

δεν ανησυχεί τον ενυπόθηκο δανειστή γιατί εξυπηρετεί το συμφέρον του

36

. Η

καθιέρωσή του αποτέλεσε συγχρόνως το λόγο για την κατάργηση του προνο-

μίου του ναυτικού δανείου της ανάγκης που συνομολογείτο κατά το διάπλου

37

.

Με τη θέση σε ισχύ του ν. ΓΨΙΖ έπαυσε ισχύουσα ως αντίθετη σε σχέση με τα

ναυτικά προνόμια η σχετική ρύθμιση του ν. ThB/1856 (άρθρ. 3 ν. ΓΨΙΖ).

Προκύπτει επομένως, ότι ο ν. ΓΨΙΖ δεν ενέταξε συστηματικώς τη ρύθμιση για

το προνόμιο της ναυαγιαιρέσεως στο ν. ThB/1853 ή δεν απέστη της ρυθμίσεως

του θέματος με την αιτιολογία ότι δεν αφορά το ιδιωτικό ναυτικό δίκαιο. Πε-

ραιτέρω, προκύπτει ότι ο ΚΙΝΔ δεν τροποποίησε κατά βάση το καθεστώς των

ναυτικών προνομίων σε σχέση με το καθεστώς του ν. ΓΨΙΖ

38

.

3.

Το ζήτημα με τη ναυαγιαίρεση κατά τον ΚΙΝΔ περιπλέκεται από το γεγονός

ότι κατά την εισηγητική έκθεση εξαγγέλλεται κατάργηση της διακρίσεως επι-

θαλασσίου αρωγής και ναυαγιαιρέσεως. Με επίκληση της Διεθνούς Συνθήκης

των Βρυξελλών του 1910 υπογραμμίζεται ότι η ναυαγιαίρεση αφορούσε πλοίο

εγκαταλελειμμένο υπό του πληρώματος και η θαλάσσια αρωγή προϋπέθετε

βοήθεια που παρέχεται σε κινδυνεύον πλοίο. Όπως τονίζεται, η διάκριση κα-

ταργείται από τη Συνθήκη και το Σχέδιο ακολουθούν αυτή αγνοεί ομοίως τη

διάκριση. Είναι αδιάφορο αν οι σχετικές υπηρεσίες παρασχέθηκαν στην ανοι-

κτή θάλασσα ή στην αιγιαλίτιδα ζώνη. Για το λόγο αυτό τροποποιήθηκε και η

επικεφαλίδα του δέκατου τρίτου τίτλου του ΚΙΝΔ με τη διαγραφή των λέξεων

«και ναυαγιαιρέσεως» και διαμορφώθηκε στη σήμερα απαντώσα διατύπωση

«Περί των εκ της επιθαλασσίου αρωγής απαιτήσεων». Η εισηγητική έκθεση

των αρμοδίων υπουργών προβάλλει το σημείο ότι το Σχέδιο σε αντίθεση με το

35. Βλ. Δυοβουνιώτη, Ελληνικοί Κώδικες, Εμπορικός Νόμος, 1901, υπό το άρθρο 191.

36. ΑιτΕκθ ν. ΓΨΙΖ/1910, ό.π., σελ. 1 (5).

37. ΑιτΕκθ ν. ΓΨΙΖ/1910, ό.π., σελ. 1 (5 επομ.).

38. Βλ. Τσιριντάνη, ΕΕμπΔ 1961, 1 (12).