14 / 28
Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ
2
Σε αυτό το διάστημα παρατηρήθηκε έντονο ενδιαφέρον για το ζήτημα από την
πλευρά των ακαδημαϊκών, των ερευνητών και των επαγγελματιών, το οποίο
αντανακλάται στη βιβλιογραφική έκρηξη για τον σχολικό εκφοβισμό, τη σχο-
λική βία, τις πολιτικές πρόληψης και αντιμετώπισης.
Σε επίπεδο αρχών, η ενδυνάμωση του αισθήματος ασφάλειας στο σχολείο και
η αποτελεσματική πρόληψη της βίας αποτελεί δείκτη πολιτισμού, δημοκρατίας
και αλληλεγγύης. Η προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών συγκροτεί το
ευρύτερο υπόβαθρο για την ανάληψη πρωτοβουλιών. Τα παιδιά έχουν το δι-
καίωμα να φοιτούν σε ασφαλές περιβάλλον και να ζουν σε μια μη-απειλητική
κοινωνία. Η ουμανιστική αυτή διάσταση αναδεικνύεται σε αναγκαία και ικανή
συνθήκη για τη χάραξη των στρατηγικών αντιμετώπισης.
Οι εθνικές πολιτικές περιλαμβάνουν το νομοθετικό πλαίσιο στο οποίο συχνά
ορίζεται ότι η ασφάλεια στο σχολείο αποτελεί βασικό δικαίωμα των παιδιών
και όσων εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία, την οργάνωση και λει-
τουργία εξειδικευμένων υπηρεσιών και αρχών στο κεντρικό επίπεδο εξουσί-
ας με αντικείμενο την πρόληψη και την αντιμετώπιση της σχολικής βίας, τις
εθνικές δράσεις για τη μείωση της σχολικής αποτυχίας και της διαρροής των
μαθητών από την υποχρεωτική εκπαίδευση, τα εθνικά προγράμματα για τη
μείωση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στο σχολείο, την κοινωνική ένταξη
παιδιών και οικογενειών που προέρχονται από εθνικές μειονότητες, και τέλος
τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης και της εκπαίδευσης των εκπαι-
δευτικών. Σε αυτήν την οπτική περιλαμβάνονται οι στρατηγικές αναβάθμισης
όλων των παραγόντων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η επαρκής κτιριακή
υποδομή, η εξασφάλιση ενός ασφαλούς σχολείου μέσα και έξω από τις τάξεις.
Η επιμόρφωση και η δια βίου εκπαίδευση των εκπαιδευτικών σε σύγχρονα
ζητήματα των επιστημών αγωγής και των κοινωνικών προβλημάτων αποτελεί
προϋπόθεση για τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαιδευτικής διαδικασίας
στην καθημερινή πράξη δράση. Στην ίδια εξάλλου προοπτική πρωτογενούς
πρόληψης, ως αποτελεσματικής αντεγκληματικής πολιτικής, εντάσσονται και
οι πολιτικές πρόληψης και αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής, σχολικής
και κοινωνικής βίας και εν γένει οι κοινωνικές πολιτικές που στοχεύουν στην
ρους οπτικών του φαινομένου, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Σήμερα, εξακολουθεί να
λειτουργεί το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για τη Σχολική Βία, παρότι υποχρηματοδοτείται από
ευρωπαϊκά και εθνικά κονδύλια. Η θεσμική αναγνώριση του ζητήματος έχει ολοκληρωθεί σε
μεγάλο βαθμό, εάν υιοθετήσουμε ως κριτήριο τη διαμόρφωση εθνικών, περιφερειακών και
τοπικών πολιτικών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του φαινομένου σε πολλά κράτη
μέλη. Βλ. σχετικά
Αρτινοπούλου, Βάσω,
«Η βία στο σχολείο. Έρευνες και πολιτικές στην Ευ-
ρώπη», Εκδόσεις Μεταίχμιο, β έκδοση 2007,
Debarbieux, E. & Blaya, C.
"Violence in Schools.
Ten Approaches in Europe" ESF, 2001.