27 / 42
Η “IDEA/EXPRESSION DICHOTOMY” στην Ελλάδα 163
εχόμενο» διαθέτει όχι μόνον η μορφή του έργου αλλά και η όποια «ιδέα»
θέλει υποτεθεί ότι εκφράζεται μέσα από το έργο αυτό. Εν πάση δε περι-
πτώσει, η ανωτέρω άποψη ουδόλως θέτει κάποιο όριο ή κάποιο σαφές
κριτήριο για την ασφαλή διάκριση της «ιδέας» από την μορφή του εκά-
στοτε επιδίκου έργου. Τέλος, στο πλαίσιο της ανωτέρω απόψεως γίνε-
ται επίκληση και της “merger” theory («κανόνας της συγχώνευσης»), περί
της οποίας έχει ήδη γίνει λόγος αναλυτικότερα στις οικείες παραγράφους
ανωτέρω. Οι προπεριγραφείσες εμπειρίες της αμερικανικής νομολογίας
κατά την εφαρμογή της “merger” theory διατηρούν μεγάλη χρεία και για
την ελληνική έννομη τάξη, εάν μη τι άλλο ως ένα παράδειγμα προς αποφυ-
γή. Ενδεχόμενη δε ανάλογη υιοθέτησή της θα εισαγάγει και στην ελληνική
έννομη τάξη τις εγγενείς δογματικές της αδυναμίες, περιπλέκοντας ακόμη
περισσότερο το έργο και των ημεδαπών δικαστηρίων.
Παράλληλα, έχει υποστηριχθεί η άποψη ότι «…
εάν η ιδέα αρχίζει να μορ-
φοποιείται περαιτέρω και αποτυπώνεται ως τέτοια σε κάποιο μέσο (για πα-
ράδειγμα χαρτί), και όσο περισσότερες λεπτομέρειες δίνονται ή περιγρα-
φή γίνεται, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες προστασίας της»
, ότι «
οι ιδέες
συνήθως μένουν στη σφαίρα του νοητού και όταν αποτυπώνονται σε κά-
ποιο μέσο συνιστούν συνήθως τη γενική δομή (άλλως γνωστή ως κεντρι-
κή ιδέα) ενός δημιουργήματος και αποδίδονται συνοπτικά
», ότι «
ό,τι απο-
τυπώνεται με λεπτομέρειες και περιγραφικά σε ένα μέσο αποτελεί «έκφρα-
ση» και είναι προστατευτέο
», ότι «
οι ιδέες συνιστούν την πρώτη ύλη μίας
δημιουργίας, τον κορμό πάνω στον οποίο στηρίζεται αυτή, ενώ η διάκρι-
ση μεταξύ ιδέας και μορφής πρέπει να γίνεται και δικαιοπολιτικά λαμβάνο-
ντας υπόψη ότι δεν θα πρέπει να αναγνωρίζεται προστασία σε πρωτογενή
ύλη του πνεύματος, την οποία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συλλάβουν
πολλά πνεύματα και πάνω στην οποία μπορούν να στηριχθούν πολλές δη-
μιουργίες και εκφράσεις, οι οποίες δύνανται να διαφοροποιηθούν ή να την
αποδώσουν εναλλακτικά…
»
380
, καθώς και ότι «…
ακόμη και μία επεξεργα-
σμένη (ή εξειδικευμένη) ιδέα, η οποία έχει πάρει την μορφή φόρματ ή κόν-
σεπτ, δεν παύει να συνιστά ιδέα, μη συγκρίσιμη με την έννοια του έργου
του άρθρου 2 του ν. 2121/1993…
»
381
.
Αμφιβόλου ορθότητος είναι και η ανωτέρω εννοιολογική προσέγγιση της
«ιδέας», καθώς και η λοιπή ερμηνεία της “idea/expression dichotomy”,
αφ’ ης στιγμής προτείνει ως κρίσιμο κριτήριο τον βαθμό της εκτάσεως
της μορφής, ήτοι εάν η τελευταία είναι «συνοπτική» ή «αναλυτική». Όπως
380. Βλ. σχετικώς Σταματούδη, ό.π., σελ. 29.
381. Βλ. σχετικώς Σταματούδη, παρατηρήσεις στην ΕφΑθ 80/2008 ΧρΙΔ Η/2008, σελ.
743.