28 / 42
164 Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΕΝΟΣ ΕΡΓΟΥ
όμως έχει ήδη ανωτέρω λεχθεί, η μεν επικαλούμενη υπό της ανωτέρω
απόψεως «ιδέα» που «παραμένει στην σφαίρα του νοητού», είναι αδιά-
φορη για την πνευματική ιδιοκτησία, αφού δεν έχει καν εξωτερικευθεί,
η δε «κεντρική ιδέα» που συνιστά την «γενική δομή» και αποτυπώνεται
μεν σε «κάποιο μέσο», πλην όμως όχι αναλυτικώς και με λεπτομέρειες,
συνιστά μορφή! Με άλλα λόγια, ως προς το δεύτερο σκέλος της, η ανω-
τέρω άποψη μετατοπίζει την «ιδέα» από κάτι άυλο, σε μία «μορφή», η
οποία απλώς δεν είναι διανθισμένη, αναλυτική και λεπτομερής, και ως εκ
τούτου συστέλλει την μορφή, ώστε η τελευταία να ερμηνεύεται μόνον ως
μία «διανθισμένη», «αναλυτική», και «λεπτομερής» μορφή. Με άλλα λό-
για, «βαπτίζοντας» ως «ιδέες» μορφές με κριτήριο τον βαθμό της εκτάσε-
ώς τους, καταλήγει να εφαρμόζει την “idea/expression dichotomy” όχι
επί μίας «ιδέας» και μίας μορφής, αλλά επί δύο μορφών, εκ των οποίων
η μία λογίζεται ως «ιδέα», επειδή είναι «συνοπτική», και η άλλη ως «μορ-
φή», επειδή είναι «αναλυτική» και «διανθισμένη». Όπως, όμως, μέλλει να
αναλυθεί κατωτέρω, εκείνο το οποίο αληθώς προστατεύεται από τον Ν.
2121/1993 είναι συγκεκριμένα στοιχεία του έργου, ήτοι στοιχεία της μορ-
φής που πληρούν το στοιχείο της πρωτοτυπίας, ασχέτως της εκτάσεως
των στοιχείων αυτών, ώστε ο a priori αποκλεισμός π.χ. ενός τίτλου, ενός
σλόγκαν, ή ενός συντόμου διαφημιστικού μηνύματος από την προστασία
του Ν. 2121/1993 δυνάμει της “idea/expression dichotomy” είναι δογμα-
τικώς εσφαλμένος για δύο τουλάχιστον λόγους, και πιο συγκεκριμένα,
αφενός μεν γιατί πάσα των ανωτέρω λέξεων ή φράσεων είναι εν πάση
περιπτώσει μορφή και όχι «ιδέα», αφετέρου δε γιατί ουδόλως αποκλεί-
εται, παρά την μικρή τους έκταση, να διαθέτουν πρωτοτυπία. Έτσι λοι-
πόν, η αναγωγή των, έστω μη αναλυτικώς εκπεφρασμένων, στοιχείων του
έργου σε απροστάτευτες «ιδέες», αντιστρατεύεται, κατά τραγική ειρω-
νεία, την ιδία την έννοια της “idea/expression dichotomy”. Κατά τα λοιπά,
και η ανωτέρω γνώμη μετέρχεται έννοιες, όπως «
πρώτη ύλη πνεύματος
που
υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συλλάβουν πολλά πνεύματα και πάνω
στην οποία μπορούν να στηριχθούν πολλές δημιουργίες και εκφράσεις»,
δια των οποίων απλώς περιγράφεται, πάλι με μεταφυσικούς όρους, η λει-
τουργία των «ιδεών», χωρίς όμως και πάλι να προτείνεται κάποιο σαφές
και σταθερό κριτήριο διακρίσεως της «ιδέας» από την μορφή εκάστου επι-
δίκου έργου.
Ακόμη, έχει υποστηριχθεί ότι «
… πρέπει να γίνει δεκτό ότι αυτές που απο-
κλείονται της προστασίας είναι οι γενικές αφημένες ιδέες, οι οποίες είναι