21 / 46
Η έννοια της αναθέτουσας αρχής
67
Με δεδομένη την τεχνολογική πρόοδο
208
, οι (όμοιες) υπηρεσίες κοινής ωφέ-
λειας που παρέχονται στο εσωτερικό ενός κράτους μέλους ή στο εξωτερικό
απευθύνονται συχνά στους ίδιους καταναλωτές και για ίδιες χρήσεις, ακό-
μη και αν είναι διαφορετικές ως προς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Οι
τελικοί καταναλωτές που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, για παράδειγ-
μα την ίδια ασθένεια, μπορούν να διαλέξουν μεταξύ διαφορετικών παρεχό-
μενων υπηρεσιών υγείας στο ίδιο κράτος ή να μετακινηθούν σε άλλα κρά-
τη μέλη, ενώ η μετακίνηση, στο όνομα της ελευθερίας του επιχειρείν, των
παρόχων από χώρα σε χώρα εξυπηρετεί το εμπόριο των υπηρεσιών κοινής
ωφέλειας
209
. Συνεπώς, η δυνατότητα υποκατάστασης των υπηρεσιών αυτών
και η ομοιότητα των τελικών καταναλωτών, οι οποίοι μπορούν ελεύθερα να
μετακινούνται εντός της Ε.Ε., σημαίνει ότι οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας πα-
ρέχονται κατ’ αρχήν σε περιβάλλον αγοράς.
ββ. Η εντολή
Η ανάθεση μίας ιδιαίτερης αποστολής στους παρόχους των υπηρεσιών, η
οποία θα μπορούσε να θεμελιώσει την έννοια της στενής εξάρτησης του μο-
νοπωλιούχου με το κράτος και επομένως την έννοια της αναθέτουσας αρχής,
δεν έχει τύχει επεξεργασίας από το δίκαιο της Ε.Ε.
Μέχρι στιγμής, το Δ.Ε.Κ. έχει κρίνει στην απόφαση Ordine degli Architetti
210
ότι:
293: «[χ]άρη στις τεχνολογικές προόδους, κατέστη δυνατό να παράγεται η ίδια υπη-
ρεσία από περισσότερα ανταγωνιστικά μέσα» (‘’[g]râce aux progrès technologiques, il
est devenu possible de produire un même service par plusieurs moyens concurrents’’).
208. Ό.π.
209. Βλ. R. Adlung και M. Roy,
Turning hills into mountains? Current commitments under
the GATS and prospects for change
, World Trade Organization Staff Working Paper
ERSD-2005-01, σελ. 6. Βλ. και Δ.Ε.Κ. απόφ. της 31-03-1993, υπόθ. C-362/90,
Επιτρο-
πή κατά Ιταλίας,
Συλλ. 1993, σελ. Ι-2353, παρ. 11 και 13∙ της 17-10-1972, υπόθ. 8/72,
Cementhandelaren
, Συλλ. 1972, σελ. 977∙ της 14-07-1972, υπόθ. 48/69,
Dyestuffs,
Συλλ. 1972, σελ. 619.
210. Απόφ. της 12-07-2001, υπόθ. C-399/98, ό.π., σκ. 99 επ. Η υπόθεση ανέκυψε κατόπιν
υποβολής προδικαστικού ερωτήματος από το Tribunale amministrativo regionale per
la Lombardia (Ιταλία). Από τη δικογραφία προκύπτει ότι στη ζώνη της Bicocca είχε ήδη
αναληφθεί ιδιωτική πρωτοβουλία για ένα σημαντικό σχέδιο κατάτμησης γης, το οποίο
αποκαλούνταν σχέδιο Bicocca, αποσκοπούσε στην πολεοδομική ανάπλαση αυτής της
πρώην βιομηχανικής ζώνης και προέβλεπε τη διαμόρφωση ενός τεράστιου συνόλου
κτισμάτων και στο πλαίσιο του οποίου η Pirelli, ενεργώντας, μαζί με άλλους ιδιώτες
επιχειρηματίες, ως κύριος της γης, θα προέβαινε στην κατάτμησή της. Η ιδιωτική αυτή
πρωτοβουλία, η οποία είχε αναληφθεί το 1990, βρισκόταν, κατά το χρόνο των πραγ-
ματικών περιστατικών, στο στάδιο της περάτωσης. Στο πλαίσιο των πολεοδομικών μέ-
τρων που είχαν σχεδιαστεί για τα εν λόγω γήπεδα και οικόπεδα, ο Δήμος του Μιλάνου
είχε ήδη προβλέψει την κατασκευή ενός συγκροτήματος γενικού συμφέροντος που θα
εξυπηρετούσε τις ανάγκες πλειόνων δήμων και κοινοτήτων. Ο Δήμος αποφάσισε ότι η
κατασκευή του νέου θεάτρου σύμφωνα με το σχέδιο Scala 2001 θα αποτελούσε μέρος