26 / 46
Δημόσιες Συμβάσεις Ενωσιακό Δίκαιο και Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου
72
ούτε την ιδιωτικοποίηση δημόσιων φορέων παροχής υπηρεσιών και ότι τα
κράτη μέλη είναι ελεύθερα να οργανώνουν την παροχή υποχρεωτικών κοι-
νωνικών υπηρεσιών ή άλλων υπηρεσιών είτε με τη μορφή υπηρεσιών γενι-
κού οικονομικού συμφέροντος είτε με τη μορφή μη οικονομικών υπηρεσιών
γενικού συμφέροντος είτε ως συνδυασμό των ανωτέρω. Σύμφωνα με τις ως
άνω παραγράφους οι μη οικονομικές υπηρεσίες γενικού συμφέροντος δεν
εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των Οδηγιών. Αντίστοιχες διευκρινίσεις δεν
περιλαμβάνονταν στο προοίμιο των οδηγιών 2004/18/Ε.Κ. και 2004/17/Ε.Κ.
Στη δε παράγραφο 6 του προοιμίου της οδηγίας 2014/23/Ε.Ε. διευκρινίζε-
ται ότι:
«τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να αποφασίζουν, σύμφωνα με τις αρχές τις
ΣΛΕΕ περί ίσης μεταχείρισης, μη διάκρισης, διαφάνειας και ελεύθερης κυ-
κλοφορίας των προσώπων, να οργανώνουν την παροχή υπηρεσιών είτε ως
υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος, είτε ως μη οικονομικές υπηρε-
σίες γενικού συμφέροντος, είτε ως μείγμα των ανωτέρω … η παρούσα οδη-
γία δεν θίγει την ελευθερία των εθνικών, περιφερειακών και τοπικών αρ-
χών να καθορίζουν, σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης, τις υπηρεσίες γενι-
κού οικονομικού συμφέροντος, το πεδίο εφαρμογής και τα χαρακτηριστικά
της υπηρεσίας που θα παρασχεθεί, συμπεριλαμβανομένων τυχόν όρων σχε-
τικά με την ποιότητά της, προκειμένου να επιτευχθούν οι οικείοι στόχοι δη-
μόσιας πολιτικής της. Επίσης, δεν θα πρέπει να θίγει την εξουσία των εθνι-
κών, περιφερειακών και τοπικών αρχών να παρέχουν, να παραγγέλλουν και
να χρηματοδοτούν υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος, σύμφωνα
με το άρθρο 14 της ΣΛΕΕ και το Πρωτόκολλο αριθ. 26 που προσαρτάται στη
ΣΛΕΕ και στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ). Επιπλέον, η παρού-
σα οδηγία δεν αφορά τη χρηματοδότηση υπηρεσιών γενικού οικονομικού
συμφέροντος ή τα συστήματα ενισχύσεων που χορηγούν τα κράτη μέλη, ιδί-
ως στον κοινωνικό τομέα, σύμφωνα με τους ενωσιακούς κανόνες περί αντα-
γωνισμού. …».
Με δεδομένο ότι ο εμπορικός τομέας διεισδύει στο πεδίο των υπηρεσιών κοι-
νής ωφέλειας, όπως και σε εκείνο των κοινωνικών υπηρεσιών, στο όνομα
της ελευθερίας του επιχειρείν, με τους αναγκαίους ελέγχους, η προσέγγιση
της έννοιας της εντολής δεν πρέπει να παραβλέπει τις επιδράσεις με τη δρά-
ση άλλων παρόχων της οικονομικής ζωής, τις προτιμήσεις των πιθανών κα-
ταναλωτών και/ ή την ύπαρξη της εναλλακτικής παροχής
220
.
220. Η Γαλλία εισήγαγε με τον κανονισμό της 7ης Ιουνίου 2004 και με διάταγμα της 23ης
Νοεμβρίου 2004, τα μέτρα που ειναι αναγκαία για την εισαγωγή στο γαλλικό δίκαιο
του τρίτου στοιχείου του πακέτου
Monti/Kroes
που καθορίζει την ενεργοποίηση των
ελέγχων των αποζημιώσεων της δημόσιας υπηρεσίας. Ο κανονισμός ορίζει ότι: “[s]ont
soumis à l’obligation de tenir des comptes séparés, dans des conditions et selon des
modalités définies au II, les organismes qui exercent des activités de production ou de
commercialisation de biens ou des services marchands et qui, pour certaines de ces
activités, soit sont chargés d’une mission de service public pour laquelle ils reçoivent