ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Η έννοια της αναθέτουσας αρχής

γ. Συμπέρασμα

Από το δίκαιο της κοινής αγοράς και των κρατικών ενισχύσεων προκύπτει

ότι η παροχή μίας υπηρεσίας με σκοπό την κάλυψη αναγκών γενικού συμ-

φέροντος και η λειτουργία της σε συνθήκες αγοράς δεν αλληλοαποκλείο-

νται. Στον τομέα των δημοσίων συμβάσεων ο νομοθέτης της Ε.Ε. δεν αγνο-

εί το δικαίωμα των κρατών μελών να ορίζουν, πάντοτε σύμφωνα με το ενω-

σιακό δίκαιο, ποιες υπηρεσίες θεωρούνται γενικού οικονομικού συμφέρο-

ντος, πώς οι υπηρεσίες αυτές πρέπει να οργανώνονται και να χρηματοδο-

τούνται, σύμφωνα με τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων, και σε ποιες

ειδικές υποχρεώσεις πρέπει να υπόκεινται. Σύμφωνα δε με το προοίμιο της

οδηγίας 2014/23/Ε.Ε. για τις συμβάσεις παραχώρησης, πρόθεση του νομο-

θέτη της Ε.Ε. δεν είναι να περιορίσει την εξουσία των εθνικών, περιφερεια-

κών και τοπικών αρχών να παρέχουν,

να παραγγέλλουν

και να χρηματοδο-

τούν υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος, σύμφωνα με το άρθρο 14

της Σ.Λ.Ε.Ε. και το Πρωτόκολλο αριθ. 26 που προσαρτάται στη Σ.Λ.Ε.Ε. και

στη Σ.Ε.Ε. Συνεπώς, ορθότερο είναι να γίνει δεκτό ότι η διευκρίνιση που πε-

ριλαμβάνεται στις παραγράφους 21, 10 και 12 των προοιμίων των οδηγιών

2014/23/Ε.Ε., 2014/24/Ε.Ε. και 2014/25/Ε.Ε., σύμφωνα με την οποία «ένας

οργανισμός ο οποίος λειτουργεί υπό κανονικές συνθήκες αγοράς, στοχεύ-

ει στο κέρδος και υφίσταται τις ζημίες που απορρέουν από την άσκηση της

δραστηριότητάς του δεν θα πρέπει να θεωρείται «οργανισμός δημοσίου δι-

καίου», δεδομένου ότι έχει συσταθεί για να ικανοποιήσει ή του έχει ανατεθεί

το καθήκον να ικανοποιήσει ανάγκες γενικού συμφέροντος οι οποίες θεω-

ρούνται ότι έχουν βιομηχανικό ή εμπορικό χαρακτήρα», δεν αποκλείεται να

επιδέχεται, τελεολογικά ερμηνευόμενη, εξαιρέσεις, όπως προαναφέρθηκε.

Εξάλλου, ο νομοθέτης της Ε.Ε. αρκέστηκε να περιλάβει την ως άνω διευκρί-

νιση στο προοίμιο των Οδηγιών και δεν την κατέστησε διάταξη του υιοθετη-

θέντος κειμένου αυτών, όπως είχε συμβεί στις αντίστοιχες Προτάσεις. Έτσι,

η ανάθεση μίας ιδιαίτερης αποστολής στους παρόχους των υπηρεσιών, στο

πρότυπο της εντολής του δικαίου των κρατικών ενισχύσεων (π.χ., με προσ-

διορισμό των προϋποθέσεων ενεργοποίησής της και των υποχρεώσεων του

Ν.Π.Ι.Δ. κατά τη σύνταξη της διακήρυξης και την κατακύρωση της σύμβα-

σης κατά τρόπον ώστε να περιορίζονται οι επιλογές του αντισυμβαλλομένου

του), θα μπορούσε

mutatis

mutandis

να θεμελιώσει εξαίρεση από τον ως

άνω κανόνα. Δεν έχει, όμως, τύχει επεξεργασίας από το δίκαιο της Ε.Ε. για

τις δημόσιες συμβάσεις.

une compensation, soit bénéficient de droits exclusifs ou spéciaux”. Από τη διάταξη

αυτή προκύπτει ότι τα ειδικά ή αποκλειστικά δικαιώματα απονέμονται σε έναν ή πε-

ρισσότερους παρόχους της υπηρεσίας και ότι η επιχορήγηση από το κράτος πρέπει να

προσδιορίζεται στο μέτρο και την ποσότητα των χορηγηθεισών δικαιωμάτων. Ο κανο-

νισμός επίσης εφαρμόζεται στους εμπορικούς παρόχους οι οποίοι ενεργούν σε τέλειο

περιβάλλον αγοράς και λαμβάνουν αποζημίωση για την παροχή ορισμένων υπηρεσιών.