ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Η έννοια της αναθέτουσας αρχής

έννοιας της αναθέτουσας αρχής, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να υπάρ-

χει πηγή διακινδύνευσης της ελεύθερης πρόσβασης των ενωσιακών επιχει-

ρήσεων στις δημόσιες αγορές, καθόσον με έναν κάποιο βαθμό εξάρτησης

του νομικού προσώπου από το κράτος δεν δημιουργείται και δημόσια αγορά.

Με την υιοθέτηση του κριτηρίου της εντολής, το οποίο σύμφωνα με την Ειδι-

κή Επιτροπή αναλύεται στα εξής επιμέρους στοιχεία: (i) ο αναθέτων φορέας

εκδίδει κανονισμούς και δημοσιεύει προκηρύξεις διαγωνισμών οι οποίες δεν

είναι δικές του και δεν εκδίδονται για δικό του λογαριασμό ή (ii) συνάπτει τη

δημόσια σύμβαση για λογαριασμό του εντέλλοντος προσώπου, πρωταρχικό

ρόλο στον προσδιορισμό τους έχει ο νομοθέτης και δευτερευόντως μόνο ο

δικαστής

289

. Ειδικότερα, κρίσιμο είναι το κατά πόσο το αντικείμενο της δημό-

σιας σύμβασης εμπίπτει κατά νόμον στην αρμοδιότητα της ρητά αναφερόμε-

νης στους καταλόγους δεσμεύσεων του συμβαλλόμενου στη Σ.Δ.Π. κράτους.

Η διαφορά μεταξύ των οδηγιών της Ε.Ε. και της Σ.Δ.Π., όπως αυτή έχει ερ-

μηνευτεί, είναι ότι με τη ρητά κατονομαζόμενη από την Ειδική Επιτροπή του

Π.Ο.Ε. σχέση εντολής επεκτείνεται η έννοια της αναθέτουσας αρχής και στον

εντολοδόχο του Δημοσίου, πέρα δηλαδή από τις ρητά αναφερόμενες στο κεί-

μενο της Συμφωνίας κατηγορίες αναθετουσών αρχών. Αντίθετα, η Ειδική Επι-

τροπή αρκείται στο κριτήριο του ελέγχου ή της εξάρτησης του κρινόμενου νο-

μικού προσώπου από το κράτος μόνο για τον προσδιορισμό του «φορέα που

υποχρεούται να εφαρμόζει τις διατάξεις της Σ.Δ.Π. κατά τη σύναψη δημοσί-

ων συμβάσεων» (Παράρτημα 3 της Σ.Δ.Π. του 1994) και όχι για την επέκταση

της έννοιας της αναθέτουσας αρχής, πέραν των ρητά αναφερόμενων σ’ αυ-

τήν κατηγοριών αναθετουσών αρχών. Το ίδιο συμβαίνει με το Δ.Ε.Κ. κατά τον

προσδιορισμό των εννοιών του οργανισμού δημοσίου δικαίου και της δημόσι-

ας επιχείρησης. Η τάση επέκτασης της έννοιας της αναθέτουσας αρχής πέρα

από τις κατηγορίες τις οποίες αναφέρει η Σ.Δ.Π. προκύπτει και από το γεγο-

νός ότι η έκθεση της Ειδικής Επιτροπής στην υπόθεση Korea-Procurement θέ-

τει δύο διαζευκτικά κριτήρια για τον προσδιορισμό της έννοιας της αναθέτου-

σας αρχής στη Σ.Δ.Π. του 1994. Το πρώτο αφορά την ερμηνεία των κατηγορι-

ών που αναφέρονται ρητά στη Συμφωνία και στους καταλόγους δεσμεύσεων

των κρατών μελών, ενώ το δεύτερο επεκτείνει την έννοια και στον εντολο-

δόχο του Δημοσίου. Εξάλλου, οι κατάλογοι δεσμεύσεων των συμβαλλομένων

κρατών στη Σ.Δ.Π., οι οποίοι σε επίπεδο Π.Ο.Ε. και σε αντίθεση με τους οικεί-

ους καταλόγους των κοινοτικών οδηγιών, είναι σύμφωνα με το άρθρο XXIV

παρ. 6 περ. β΄ της Σ.Δ.Π. του 1994 εξαντλητικοί, υπόκεινται σύμφωνα με την

Ειδική Επιτροπή σε ερμηνεία, υπό την έννοια ότι πρέπει πάντοτε να αναζητεί-

ται και να ανευρίσκεται η αληθής βούληση του κράτους μέλους, δηλαδή ως

επηρεάζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις άλλου προσώπου. Bλ. G. Anthony,

Human Rights and the Public-Private Divide in the UK’s Multi-level Constitution,

σε: P.

Pavlopoulos και S. Flogaitis,

Multi-level governance and administrative reform in the

century,

Esperia Publications, London 2008, σελ. 237.

289. Βλ. Γ. Δελλή,

Κοινή ωφέλεια και αγορά,

ό.π., σελ. 16: με περαιτέρω παραπομπές.