44 / 46
Δημόσιες Συμβάσεις Ενωσιακό Δίκαιο και Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου
90
προς τι το κράτος πράγματι ήθελε να αναλάβει δέσμευση
290
, χωρίς όμως να
εφαρμόζονται οι κανόνες της καλής πίστης και της πλάνης (“in error”)
291
, δι-
ότι διαφορετικά η ερμηνεία αυτών θα ενέπιπτε στη διαδικασία της μη παρά-
βασης (“non-violation remedy”) και δεν θα υπήρχε κανένας μηχανισμός επί-
λυσης διαφορών για ερμηνευτικά ζητήματα
292
.
Επομένως, με το κριτήριο της εντολής διευρύνεται η έννοια της δημόσιας
αγοράς και κατά τούτο η Σ.Δ.Π. περιλαμβάνει ευνοϊκότερους κανόνες σε σχέ-
ση με εκείνους των κοινοτικών οδηγιών και ήδη των νέων οδηγιών της Ε.Ε.
Έτσι, αποτρέπονται συγκαλυμμένοι περιορισμοί της ελεύθερης πρόσβασης
των ενωσιακών επιχειρήσεων στις δημόσιες αγορές και διασφαλίζεται η απο-
τελεσματική εφαρμογή των κανόνων των ελευθεριών της Σ.Λ.Ε.Ε. Για παρά-
δειγμα, και ο μονοπωλιούχος ή ο πάροχος μίας δημόσιας υπηρεσίας
293
μπορεί
να χαρακτηριστεί αναθέτουσα αρχή, εφόσον εκδίδει διακηρύξεις ή πράξεις
κατακύρωσης για λογαριασμό του κράτους, το οποίο έχει λάβει τις οικείες
αποφάσεις και υπάρχει έτσι ο κίνδυνος εθνικής προτίμησης ή γενικότερα επι-
λογής του αντισυμβαλλόμενου με μη οικονομικά κριτήρια. Ερωτάται λοιπόν
αφού η Σ.Δ.Π. δέχεται το κριτήριο της εντολής για τον προσδιορισμό της ανα-
θέτουσας αρχής, το οποίο εξάλλου δεν είναι άγνωστο στο εν γένει δίκαιο της
κοινής αγοράς
294
και του ανταγωνισμού
295
, γιατί να μην ερμηνεύονται οι κοι-
νοτικές οδηγίες και ήδη οι οδηγίες της Ε.Ε. υπό το φως της Συμφωνίας αυτής.
290. Bλ. Έκθεση της Ειδικής Επιτροπής του Π.Ο.Ε.
Korea-Procurement,
ό.π., παρ. 7.121 – 7.122.
291. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 48 της Σύμβασης της Βιέννης: «1. [έ]να Κράτος
μπορεί να επικαλεστεί πλάνη στη συνθήκη που να ακυρώνει τη συγκατάθεσή του να
δεσμευθεί από τη συνθήκη εάν η πλάνη αφορούσε γεγονός ή κατάσταση που θεώρησε
το Κράτος ότι υπήρχε όταν η σύμβαση συνήφθη και αποτέλεσε την ουσιώδη βάση της
συγκατάθεσής του να δεσμευθεί από τη συνθήκη. 2. Η παράγραφος 1 δεν εφαρμόζεται
εάν το Κράτος συνέβαλε με τη δική του συμπεριφορά στην πλάνη ή εάν οι συγκυρίες
ήταν τέτοιες που να καταστήσουν το Κράτος ενήμερο για μία δυνατή πλάνη» (“1. [a]
State may invoke an error in a treaty as invalidating its consent to be bound by the
treaty if the error related to a fact or situation which was assumed by that State to
exist at the time when the treaty was concluded and formed as essential basis of
its consent to be bound by the treaty. 2. Paragraph 1 shall not apply if the State in
question contributed by its own conduct to the error or if the circumstances were
such as to put that State on notice of a possible error”). Βλ. για την εφαρμογή της
διάταξης στις Συμφωνίες του Π.Ο.Ε. σε: Έκθεση της Ειδικής Επιτροπής του Π.Ο.Ε.,
Korea-Procurement,
ό.π.,
παρ. 7.124 – 7.125: «μόνο η συγγνωστή πλάνη μπορεί να
χαρακτηριστεί ως πλάνη που να μπορεί να ακυρώσει τη συγκατάθεση να δεσμευθεί
από τη συνθήκη» (“only an excusable error can qualify as an error which may vitiate
the consent to be bound by the agreement”).
292. Βλ. Έκθεση της Ειδικής Επιτροπής του Π.Ο.Ε.,
Korea-Procurement,
ό.π., παρ. 7.100 – 7.101.
293. Βλ. Μέρος Πρώτο: Κεφάλαιο Β.Ι.Α της παρούσας μελέτης.
294. Πρβλ. την απόφαση Teckal του Δ.Ε.Κ., ό.π.
295. Βλ. την οδηγία Bolkestein, ό.π.