ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Η έννοια της αναθέτουσας αρχής

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Β΄

Από τη νομολογία του Δ.Ε.Κ. και του Δ.Ε.Ε. προκύπτει μέχρι στιγμής ότι το

κυρίαρχο κριτήριο για τον προσδιορισμό της έννοιας της αναθέτουσας αρ-

χής είναι η άσκηση από το κράτος ενός επαρκούς βαθμού ελέγχου στη διοί-

κηση ενός νομικού προσώπου, ο οποίος τεκμαίρεται ιδίως όταν το κράτος δι-

ορίζει τη διοίκηση του νομικού προσώπου και το χρηματοδοτεί κατά το με-

γαλύτερο μέρος.

Σύμφωνα με την Ειδική Επιτροπή του Π.Ο.Ε. το κριτήριο του ελέγχου πλη-

ρούται και όταν υπάρχει σχέση εντολής μεταξύ ενός Ν.Π.Ι.Δ. και του κρά-

τους, η οποία στοιχειοθετείται όταν η απόφαση για τη διακήρυξη ενός δημό-

σιου διαγωνισμού και την κατακύρωση της σύμβασης δεν λαμβάνεται από το

Ν.Π.Ι.Δ. αλλά από το κράτος ως εντολέα του, ώστε ελλοχεύει ο κίνδυνος οι

όροι της διακήρυξης και η κατακύρωση να μην υπαγορεύονται από αμιγώς

οικονομικά κριτήρια.

Ενώ η εντολή δεν είναι άγνωστη στην έννομη τάξη της Ε.Ε., δεν υπάρχει θε-

τικό δίκαιο αυτής που να κατοχυρώνει ρητά τη σχέση εντολής ως προσδιο-

ριστική της έννοιας της αναθέτουσας αρχής, ούτε σχετική νομολογία του Δι-

καστηρίου. Περαιτέρω, η έννομη σχέση της διοικητικής εντολής δεν γίνεται

δεκτή από όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. Η κλιμάκωση, όμως, αυτή της έννοι-

ας της αναθέτουσας αρχής δεν συνάδει με την κρίση του Δ.Ε.Κ. στην προα-

ναφερθείσα απόφαση Schlüter ότι η αρχή της θεσμικής αυτονομίας των κρα-

τών μελών «πρέπει να συμβιβάζεται με την ανάγκη μίας ομοιόμορφης εφαρ-

μογής του κοινοτικού δικαίου».