Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΙΑΚΗ ΔΙΚΑΙΟΤΑΞΙΑ

Η Α

ΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΤΗΝ

ΝΩΣΙΑΚΗ

ΙΚΑΙΟΤΑΞΙΑ

196

Τα κράτη μέλη, όπως έχει επισημανθεί, διαθέτουν σημαντική ευχέρεια στην επιλογή της

πιο αποτελεσματικής και ενδεδειγμένης προσέγγισης, προκειμένου να διασφαλίσουν

την υλοποίηση της καθολικής υπηρεσίας, με την προϋπόθεση τήρησης των αρχών της

αναλογικότητας, της διαφάνειας, της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας

606

. Ο ενω-

σιακός νομοθέτης, με την επικουρία του ενωσιακού δικαστή, αναγνωρίζει σχετικά το ευ-

ρύ περιθώριο παρέμβασης των κρατών μελών, δίδοντας παράλληλα έμφαση στο σεβα-

σμό των παραπάνω αρχών. Σε όλες τις τομεακές οδηγίες και κανονισμούς τονίζεται η

υποχρέωση, αφενός, ισότιμης, αμερόληπτης και χωρίς διακρίσεις παροχής των κοινω-

φελών υπηρεσιών στους πολίτες, αφετέρου επίσης ισότιμης, σαφώς καθορισμένης, δια-

φανούς και χωρίς στρεβλώσεις πρόσβασης των επιχειρήσεων στις διαδικασίες ανάθεσης

και παροχής των καθολικών υπηρεσιών και κατ’επέκταση στους καταναλωτές

607

. Ο σχε-

τικός δικαιοδοτικός έλεγχος είναι επί της ουσίας έλεγχος των άκρων ορίων της διακριτι-

κής ευχέρειας των κρατών μελών, ο οποίος συνίσταται στην επαλήθευση τήρησης των

θεμελιακών αυτών κανόνων

608

ών στις θαλάσσιες μεταφορές στο εσωτερικό των κρατών μελών (θαλάσσιες ενδομεταφορές- καμποτάζ) ΕΕ

L 364/7, άρθρο 4 («

1. Οποιοδήποτε κράτος μέλος μπορεί να συνάψει συμβάσεις ανάθεσης δημόσιας υπηρε-

σίας ή να επιβάλει υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας, ως προϋπόθεση για την παροχή υπηρεσιών ενδομε-

ταφορών, σε ναυτιλιακές εταιρείες που συμμετέχουν σε τακτικές γραμμές από και προς νησιά καθώς και με-

ταξύ τους.

Κάθε φορά που ένα κράτος μέλος συνάπτει σύμβαση ανάθεσης δημόσιας υπηρεσίας ή επιβάλ-

λει υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας, ενεργεί κατά τρόπον ώστε να μη δημιουργούνται διακρίσεις

εις βάρος οποιουδήποτε πλοιοκτήτη της Κοινότητας. 2. Τα κράτη μέλη, όταν επιβάλλουν υποχρεώσεις πα-

ροχής δημόσιας υπηρεσίας, περιορίζονται σε απαιτήσεις που αφορούν τους λιμένες που πρέπει να εξυπηρε-

τούνται, την τακτική εξυπηρέτηση, τη συνέχεια, συχνότητα, ικανότητα παροχής υπηρεσιών, τα επιβαλλόμε-

να κόμιστρα και την επάνδρωση του σκάφους. Όλοι οι πλοιοκτήτες της Κοινότητας πρέπει να έχουν πρόσβα-

ση σε οποιοδήποτε τυχόν αντιστάθμισμα για ανάληψη υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας

»)· Κανο-

νισμός 1370/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2007 για τις δη-

μόσιες επιβατικές σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές και την κατάργηση των κανονισμών του Συμβουλί-

ου (ΕΟΚ) αριθ. 1191/69 και (ΕΟΚ) αριθ. 1107/70, ΕΕ L 315/1, άρθρο 3 (Συμβάσεις παροχής δημόσιας υπηρε-

σίας και γενικοί κανόνες).

606. Για τις διαφορετικές έννοιες της δημόσιας υπηρεσίας στα κράτη μέλη, βλ. G.

ODIVEAU

La place des services

d’intérêt économique général parmi les valeurs de l’Union européenne, in

OTVIN

OLIS

(éd.), Les valeurs

communes dans l’Union européenne

σ. 399επ.

607. Για παράδειγμα, βλ. άρθρο 3 παρ. 1 κανονισμού 1370/2007 για τις δημόσιες επιβατικές σιδηροδρομικές και

οδικές μεταφορές: «

Εφόσον μια αρμόδια αρχή αποφασίζει να χορηγήσει σε φορέα της επιλογής της αποκλει-

στικό δικαίωμα ή/και αποζημίωση παντός είδους, σε αντιστάθμιση για την εκπλήρωση υποχρεώσεων παρο-

χής δημόσιας υπηρεσίας, πρέπει να το πράττει στο πλαίσιο σύμβασης παροχής δημόσιας υπηρεσίας

».

608. ΔΕE, C-265/08, Federutility και λοιποί κατά Autorità per l’energia elettrica e il gas, 20.04.2010,

ECLI:EU:C:2010:205, σκ. 47: «

Επομένως, στα υποβληθέντα ερωτήματα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι τα άρ-

θρα 3, παράγραφος 2, και 23, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/55/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του

Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2003, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά φυσικού αερί-

ου και την κατάργηση της οδηγίας 98/30/ΕΚ, δεν απαγορεύουν εθνική ρύθμιση, όπως αυτή της κύριας δίκης,

η οποία παρέχει τη δυνατότητα καθορισμού του επιπέδου της τιμής παροχής φυσικού αερίου με τον καθορι-

σμό «τιμών αναφοράς», όπως αυτών της κύριας δίκης, μετά την 1η Ιουλίου 2007, με την προϋπόθεση ότι η

παρέμβαση αυτή: επιδιώκει γενικό οικονομικό συμφέρον το οποίο έγκειται στη διατήρηση της τιμής παροχής

φυσικού αερίου στον τελικό καταναλωτή σε λογικά επίπεδα, λαμβανομένου υπόψη ότι απόκειται στα κράτη

μέλη, συνεκτιμώντας την κατάσταση του τομέα του φυσικού αερίου, να προβαίνουν σε συγκερασμό των σκο-

πών της ελευθερώσεως και της απαραίτητης προστασίας του τελικού καταναλωτή, τους οποίους επιδιώκει η

οδηγία 2003/55· θίγει τον ελεύθερο καθορισμό των τιμών της παροχής φυσικού αερίου μετά την 1η Ιουλίου

2007 μόνον καθόσον απαιτείται για την πραγματοποίηση του σκοπού γενικού οικονομικού συμφέροντος και,

κατά συνέπεια, κατά τη διάρκεια μιας οπωσδήποτε περιορισμένης χρονικής περιόδου, και είναι σαφώς καθο-