Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΙΑΚΗ ΔΙΚΑΙΟΤΑΞΙΑ

ΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΗΣ

ΡΧΗΣ

193

η απόδειξη ότι, τα όποια μέτρα, όντως εμπίπτουν στην εξαίρεση από τους κανόνες περί

ανταγωνισμού, σύμφωνα με τα όσα επιτάσσει το άρθρο 106 παρ. 2 ΣΛΕΕ

597

Κοντολογίς, μια μινιμαλιστική ανάγνωση του άρθρου θα μπορούσε να σταθεί στις παρα-

πάνω στενωπούς. Δεν θα μπορούσε, ωστόσο, να παραγνωρισθεί το γεγονός ότι το άρ-

θρο 14 αναδεικνύει τη σημασία των ΥΓΟΣ και παρέχει μια σαφή νομική βάση για τη ρύθ-

μισή τους σε ενωσιακό επίπεδο, τόσο στην κατεύθυνση της ενοποίησης των αρχών και

συνθηκών προσφοράς των εν λόγω υπηρεσιών οι οποίες ήδη ενυπάρχουν στις τομεα-

κές οδηγίες, όσο και στην προσπάθεια συναγωγής νέων, πανευρωπαϊκής εμβέλειας αρ-

χών

598

. Η ίδια, διαφοροποιημένη ανάγνωση, μπορεί να εμφιλοχωρήσει και στην ερμη-

νεία του άρθρου 36 του Χάρτη: Σύμφωνα με τη μαξιμαλιστική προσέγγιση, το άρθρο ση-

ματοδοτεί την αναγνώριση ενός νέου δικαιώματος στους Ευρωπαίους πολίτες, ενώ η πιο

συντηρητική ερμηνεία, με έρεισμα στο κείμενο των Επεξηγήσεων του Χάρτη, κάνει λό-

γο για «θεμελιώδη αρχή»

599

. Όπως και να έχει, θα ήταν αλυσιτελής μια απόπειρα ερμη-

νευτικής προσπέλασης του άρθρου, η οποία παρορά την τεράστια συμβολική αξία και το

πολιτικό φορτίο που αυτό κομίζει. Δεν είναι σαφές εάν οι προσδοκίες μερίδας, τουλάχι-

στον, της θεωρίας για την πρακτική και πολιτική σημασία της κατοχύρωσης της πρόσβα-

σης στις ΥΓΟΣ στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, θα δικαιωθούν σε βάθος χρό-

νου. Από τις σχετικές νομικές συμβολές, σταχυολογούμε ωστόσο την άποψη ότι το άρ-

θρο 14 ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 36 του Χάρτη, συνεπάγονται, καταρχήν, την

επιβολή στα ενωσιακά όργανα μιας υποχρέωσης διατήρησης της υφιστάμενης κατάστα-

σης (

standstill

) ή μη υποχώρησης (

non-retrogression

), υπό την έννοια της αποτροπής

μιας ενδεχόμενης συρρίκνωσης του επιπέδου προστασίας των ΥΓΟΣ σε ενωσιακό επί-

πεδο

600

. Πέραν τούτου, τα δύο άρθρα συνδυαστικά κατοχυρώνουν την πρόσβαση των

Ευρωπαίων πολιτών στις υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος και εξουσιοδο-

τούν τον Ευρωπαίο νομοθέτη, παρά την πολυπλοκότητα της συμβιβαστικής διατύπωσης

του άρθρου 14 παρ. 2 ΣΛΕΕ και τους όποιους περιορισμούς, να παρέμβει για τη διασφά-

λισή της. Μια παρέμβαση, η οποία έχει ήδη σε κάποιο βαθμό συντελεστεί σε μια σειρά

από οικονομικά νευραλγικούς και κρίσιμους από πλευράς βιοτικού επιπέδου τομείς, και

597. Σύμφωνα με το άρθρο 106 παρ. 2 ΣΛΕΕ: «

Οι επιχειρήσεις που είναι επιφορτισμένες με τη διαχείριση υπηρε-

σιών γενικού οικονομικού συμφέροντος ή που έχουν χαρακτήρα δημοσιονομικού μονοπωλίου υπόκεινται

στους κανόνες των Συνθηκών ιδίως στους κανόνες ανταγωνισμού, κατά το μέτρο που η εφαρμογή των κανό-

νων αυτών δεν εμποδίζει νομικά ή πραγματικά την εκπλήρωση της ιδιαίτερης αποστολής που τους έχει ανα-

τεθεί. Η ανάπτυξη των συναλλαγών δεν πρέπει να επηρεάζεται σε βαθμό ο οποίος θα αντέκειτο προς το συμ-

φέρον της Ένωσης

598. Για την εμβέλεια του άρθρου 14 ΣΛΕΕ, βλ.

ODRIGUES

Les services d’intérêt (économique) général et le

Traité de Lisbonne. Ou comment assumer pour l’Union européenne et les Etats membres une responsabilité

commune à l’égard des consommateurs, σ. 695· S

RACQ

Quelles bases juridiques pour la régulation des

services d’intérêt économique général?

47 RTD eur., 3/2011, σ. 531. Ομοίως,

ΕΡΟΝΤΑΣ

, Ο

εξευρωπαϊ-

σμός

του εθνικού διοικητικού και δικονομικού δικαίου, σ. 178, σύμφωνα με τον οποίο, το άρθρο 14 ΣΛΕΕ

εισάγει μια θεμελιώδη ρήτρα εξισορρόπησης της κοινωνικής με την οικονομική συνιστώσα των κοινωφε-

λών δραστηριοτήτων

».

599. Πρβ.

IEDZIUK

Services of General Economic Interest and the Treaty of Lisbon: Opening doors to a whole

new approach or maintening the ‘status quo’? 36 ELR 2/2011, σ. 236, η οποία τάσσεται υπέρ μιας μάλλον μι-

νιμαλιστικής ανάγνωσης του άρθρου 36 του Χάρτη.

600.

ODRIGUES

Solidarité et droit européen du service public, in

OUTAYEB

(

éd.

)

La solidarité

dans

l’Union Européenne: éléments constitutionnels et matériels, σ. 198.