ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Ευθύνη από επενδυτικές συμβουλές - ιδίως η ιδιότητα του επενδυτή ως καταναλωτή

ταξύ μιας σύμβασης με δυνατότητα υπαναχώρησής του ή μιας σύμβασης χωρίς

τέτοια δυνατότητα), με μικρότερο αντιστοίχως τίμημα στη δεύτερη περίπτωση.

Η τάση αυτή, η οποία de lege ferenda εμφανίζει σημαντική απήχηση στη γερ-

μανική αλλά και στην αμερικανική θεωρία για ορισμένα πεδία, όπως για το εξ

αποστάσεως εμπόριο και για την ευθύνη του παραγωγού ελαττωματικών προ-

ϊόντων

, φαίνεται ήδη να πραγματώνεται νομοθετικά στο πεδίο των επενδυτι-

κών συναλλαγών με τις διατάξεις των άρθρων 6 και 7 του Ν 3606/2007 και τις

αντίστοιχες διατάξεις των Παραρτημάτων των σχετικών Οδηγιών. Αυτές παρέ-

χουν τόσο στον ιδιώτη όσο και στον επαγγελματία πελάτη τη δυνατότητα να

ζητήσουν από την ΕΠΕΥ, είτε γενικά είτε για ένα είδος επενδυτικών συναλλα-

γών είτε και για μια συγκεκριμένη συναλλαγή, την αλλαγή της κατηγορίας στην

οποία έχουν ενταχθεί, επιλέγοντας μεταξύ δύο επιπέδων προστασίας: Είτε, στη

μια περίπτωση, αυξημένη πληροφόρηση και επισήμανση κινδύνων -άρα και αυ-

ξημένη ευθύνη της ΕΠΕΥ για αποζημίωση- έναντι υψηλοτέρων δαπανών εκτέ-

λεσης εντολής, τελών εκκαθάρισης, διακανονισμού και λοιπών αμοιβών, είτε,

στην άλλη περίπτωση, στοιχειώδη μόνον πληροφόρηση, άρα και περιορισμένη

ευθύνη αποζημίωσης, έναντι πολύ χαμηλότερης αμοιβής και λοιπής δαπάνης.

Προκειμένου δε να εξαλείψει τις ενστάσεις που συχνά δικαιολογημένα προβάλ-

λονται ενάντια στο πρότυπο αυτό της «επιλογής του επιθυμητού βαθμού προ-

στασίας από τον ίδιο τον προστατευόμενο με ανάλογο αντάλλαγμα» η σχετική

ρύθμιση προβλέπει μια σειρά από διασφαλίσεις

: Η πρωτοβουλία πρέπει να ξε-

κινάει από τον πελάτη, να εκδηλώνεται γραπτά και να ακολουθεί γραπτή προ-

ειδοποίηση εκ μέρους της ΕΠΕΥ για τα δικαιώματα που θα στερηθεί ο πελάτης.

Στη συνέχεια να υπάρξει γραπτή επίσης δήλωση του πελάτη ότι έχει επίγνω-

ση των συνεπειών της απώλειας της σχετικής προστασίας και να προχωρήσει η

ΕΠΕΥ σε «

κατάλληλη αξιολόγηση της ικανότητας, της πείρας και των γνώσεων

του πελάτη

» προκειμένου να «

πεισθεί σε εύλογο βαθμό ότι, λαμβανομένης υπό-

ψη της φύσης των σχεδιαζόμενων συναλλαγών ή υπηρεσιών, ο πελάτης είναι

ικανός να λάβει μόνος του επενδυτικές αποφάσεις και να κατανοήσει τους κιν-

δύνους που αυτές ενέχουν

». Τέλος δε να πληρούνται επιπλέον και δύο τουλά-

χιστον από τρία καθοριζόμενα αντικειμενικά κριτήρια:

συχνότητα συναλλαγών

(τουλάχιστον 10 συναλλαγές επαρκούς όγκου ανά τρίμηνο στη διάρκεια των

τελευταίων 4 τριμήνων), ή/και

μέγεθος χαρτοφυλακίου

(τουλάχιστον 500.000

ευρώ σε καταθέσεις και χρηματοπιστωτικά μέσα), ή/και

πιστοποιημένη γνώση

του αντικειμένου

(κατοχή επί 1 έτος τουλάχιστον αντίστοιχης επαγγελματικής

θέσης στο χρηματοπιστωτικό τομέα).

Ελπίζω για ορισμένα από αυτά να δοθεί η δυνατότητα να μας φωτίσει περισσό-

τερο η συζήτηση που θα ακολουθήσει.

31. Βλ.

Καραμπατζό,

ό.π. (2016).

32. Βλ. άρθρ. 6-7 Ν 3606/2007 και σχετ.

Αυγητίδη,

ό.π., σ. 883 επ., αρ. 52-55.