ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Κυπριακό Ποινικό Δίκαιο - Ειδικές Εμφανίσεις του Εγκλήματος

ΙΔ. 8. 1. 6. α. Στοιχεία

Στοιχεία

της συνωμοσίας είναι:

(1)

. Η προηγούμενη

συμφωνία

των μερών. Πριν από αυτήν συνωμοσία δεν υπάρ-

χει, όπως επί απλών διαπραγματεύσεων ή απλώς ενδιάθετων βουλήσεων χωρίς δι-

απροσωπική επικοινωνία. Μετά τη συμφωνία, το έγκλημα είναι ολοκληρωμένο και

τυχόν υπαναχώρηση θα εκτιμηθεί το πολύ μετριαστικά στην επιμέτρηση. Συμφωνία

επιτυγχάνεται είτε αλυσιδωτά (‘chain conspiracy’: ο πρώτος συμφωνεί με τον δεύ-

τερο και αυτός με τρίτο) είτε με «κυλιόμενο» τρόπο (‘wheel conspiracy’: ένας αρκεί

να «στρατολογεί» τους υπόλοιπους, υπό τον όρο ότι όλοι γνωρίζουν, έστω και χω-

ρίς μεταξύ τους επικοινωνία, τον κοινό σκοπό). Η συνωμοσία αποτελεί καθαρή πε-

ρίπτωση διαρκούς εγκλήματος. Μέχρι την αποπεράτωση του σχεδίου ή την οριστι-

κή του ματαίωση, όλοι είναι συνωμότες ανεξάρτητα από το χρόνο προσχώρησης στη

συμφωνία. Στο βρετανικό κοινοδίκαιο απαντά εξαίρεση για τους συζύγους ή τους τε-

λούντες σε σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ τους, πράγμα αδικαιολόγητο και αντιφατικό

με την δυνατότητα παραδοχής κατά τα λοιπά κλασικής συμμετοχικής τους ευθύνης.

Περιπτώσεις σύμπραξης ανάλογες με την αναγκαία συμμετοχή (βλ. ανωτέρω υπό ΙΔ.

7) δικαιολογούν όμως τέτοιες εξαιρέσεις. Έτσι, η συμφωνία για τέλεση ασελγών πρά-

ξεων με το ανήλικο υποψήφιο θύμα, θα στοιχειοθετήσει συνωμοσία για το αντίστοι-

χο έγκλημα για όλους τους συμφωνήσαντες πλην του ανηλίκου. Άγνωστα ή αποβιώ-

σαντα μέλη συμφωνίας δεν εμποδίζουν την καταδίκη των λοιπών συμφωνησάντων

ως συνωμοτών. Αλλά και επί συνεκδίκασης πολλών κατηγορουμένων για συνωμο-

σία, όπου όλοι πλην ενός απαλλάσσονται, καταδίκη του τελευταίου είναι και πάλι δυ-

νατή, εκτός αν, εξαιρετικά, η συλλεγείσα απόδειξη δεν το επιτρέπει. Η διεύρυνση του

αξιοποίνου μέσω της εστίασης στη συμφωνία φαίνεται και από το ότι κάμπτεται οιο-

νεί ο κανόνας απαγόρευσης υποκατάστασης στη θέση του δράστη στο μη κόλουρο

ιδιόχειρο έγκλημα. Έτσι, η γυναίκα που συμφωνεί με άλλον να προβούν από κοινού

στον βιασμό του υποψήφιου θύματος, καθίσταται αυτουργός της συνωμοσίας για βι-

ασμό, ενώ αν ο τελευταίος ετελείτο δεν θα ήταν παρά συνεργός

140

(2).

Η συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει την

τέλεση εγκλήματος ως αναγκαίου μέ-

σου για την ευόδωση του σκοπού

. Συμφωνία για παροχή συνδρομής από όλους

140. Herring 2008: 799-800, Allen 2009: 280-3, Ormerod 2008: 402-7, 413, Card 2008: 569-72,

588-9. Από την (αναφερόμενη και από τον συγγραφέα) βρετανική νομολογία, βλ. γι’ αυτά, κα-

τά περίπτωση, τις

R v Saik

(2006),

R v Longman et al.

(1980),

Scott

(1978),

DPP v Doot

(1973),

Mawji v R

(1957),

Sweetland

(1957),

Anthony

(1965),

Meyrick and Ribuffi

(1929),

Murphy

and Douglas

(1837). Ειδικά για την αυτουργία σε συνωμοσία του δυνάμενου να συμπράξει

μόνο ως συνεργός σε ιδιόχειρο έγκλημα, βλ. τις

Sherry and El-Yamani

(1993) και

(1984).

Μια περίπτωση συνωμοσίας με ισχυρισμό ενός συγκατηγορουμένου για υπαναχώρηση από

τη συμβολή του στη σχεδιαζόμενη πράξη, βλ. στην ΑΔ,

Κάττου Χρύσανθος Αντωνίου κ. ά.

ν Αστυνομίας

(1991) 2 ΑΑΔ 498. Για την αλυσιδωτή συνωμοσία, βλ. και την απόφαση του

Κακουργιοδικείου Λευκωσίας,

Δημοκρατία ν Sarbjit Singh κ. ά.

(υπόθ. υπ’ αρ. 8000/2010)

της 4.4.2011, όπου και διευκρινιστικά αναφέρεται ότι: «[Ε]ίναι δυνατόν να υπάρξει συνωμο-

σία στην οποία ορισμένα μέλη να μην συναντήθηκαν ποτέ».