ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Κ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

569

Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

έλαβε γνώση της εν λόγω συμφωνίας και συναίνεσε στην σύσταση του Τμήματος σύμ-

φωνα με τις επιθυμίες των Η.Π.Α. και του Καναδά. Έκτοτε το Δικαστήριο συνέστη-

σε

ad hoc

Τμήματα σε άλλες πέντε Yποθέσεις

σε όλες από τις οποίες η σύνθεση των

Τμημάτων προτάθηκε από τα διάδικα κράτη. Σύμφωνα με το ΚατΔΔ η σύνθεση ενός

Τμήματος καθορίζεται από το Δικαστήριο και όχι τα διάδικα μέρη. Ωστόσο, από την

πρακτική σύστασης

ad hoc

Τμημάτων προκύπτει ότι έχει περιοριστεί, αν όχι καταργη-

θεί στην πράξη, αυτή η αρμοδιότητα του Δικαστηρίου. Έτσι ο ορισμός των δικαστών

που θα απαρτίζουν ένα Τμήμα φαίνεται να ανήκει αποκλειστικά στα διάδικα κράτη και

το Δικαστήριο να περιορίζεται να «επικυρώνει» την εκ των προτέρων συμφωνία των

διαδίκων μερών ή να τα συμβουλεύεται σχετικά με τη σύνθεση

. Η «συγκατάθεση»

των μερών, την οποία προβλέπει το Άρθρο 26 (2), φαίνεται να έχει αναχθεί σε ουσι-

αστική προϋπόθεση της «συναίνεσης» των κρατών να επιλυθεί μία διαφορά από το

Δικαστήριο και ότι η πρακτική σύστασης Τμημάτων έχει εισάγει στοιχεία διαιτησίας στο

θεσμικό πλαίσιο επίλυσης διαφορών του Δικαστηρίου

1.5 Διάδικοι ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου

Σύμφωνα με το Άρθρο 34 (1) ΚατΔΔ, «Μόνον Κράτη δύνανται να είναι διάδικοι επί υπο-

θέσεων ενώπιον του Δικαστηρίου» ενώ το Άρθρο 35 (1) προβλέπει ότι μόνον τα συμβαλ-

λόμενα μέρη στο ΚατΔΔ (δηλαδή, τα κράτη μέλη του ΟΗΕ) έχουν το δικαίωμα να υπο-

βάλλουν διαφορές προς επίλυση ενώπιόν του. Επιπλέον το Άρθρο 35 (2) ΚατΔΔ προβλέ-

πει ότι οι όροι υπό τους οποίους «άλλα κράτη» (δηλαδή, κράτη που δεν είναι μέλη του

ΟΗΕ) θα έχουν το δικαίωμα προσφυγής θα καθορίζονται, με την επιφύλαξη ειδικών ρυθ-

μίσεων που περιλαμβάνονται σε συνθήκες σε ισχύ, από το Συμβούλιο Ασφαλείας

. Η δι-

άταξη του Άρθρου 34 δεν αντανακλά εθιμικό δίκαιο σχετικά με την ικανότητα μιας οντό-

τητας να είναι γενικά διάδικο μέρος ενώπιον διεθνών δικαστηρίων αλλά ότι ενώπιον του

συγκεκριμένου

Δικαστηρίου μόνο κράτη έχουν την ικανότητα να είναι διάδικοι και δεν

αποτελεί γενική ρύθμιση ότι τα άτομα ή νομικά πρόσωπα ή οι διεθνείς οργανισμοί δεν

έχουν την ικανότητα να είναι διάδικοι ενώπιον άλλων διεθνών δικαστηρίων. Οι διεθνείς

οργανισμοί δεν μπορούν να είναι διάδικοι ενώπιον του Δικαστηρίου σε κατ’ αντιμωλία

δίκη. Μόνον ο ΟΗΕ και οι Eιδικευμένες Oργανώσεις των ΗΕ και μόνον στην περίπτωση

της άσκησης της γνωμοδοτικής αρμοδιότητας του Δικαστηρίου είναι δυνατό να λάβουν

14.

Υπόθεση της Μεθοριακής Διαφοράς (Burkina Faso-Mali)

, ICJ Reports 1985, 6 –

Υπόθεση που

Αφορά την Εταιρία Elettronica Sicula (ELSI) (ΗΠΑ κατά Ιταλίας)

, ICJ Reports 1987, 3 –

Υπόθεση

που Αφορά την Χερσαία, Νησιωτική και Θαλάσσια Μεθοριακή Διαφορά (Ελ Σαλβαδόρ –

Ονδούρα)

, ICJ Reports 1987, 10 –

Υπόθεση που Αφορά την Μεθοριακή Διαφορά (Μπενίν –

Νίγηρας),

ICJ Reports 2002, 613 –

Αίτηση Αναθεώρησης της Απόφασης της 11ης Σεπτεμβρίου

1992 στην Υπόθεση που Αφορά την Χερσαία, Νησιωτική και Θαλάσσια Μεθοριακή Διαφορά (Ελ

Σαλβαδόρ κατά Ονδούρα),

ICJ Reports 2002, 618.

15. Βλ. κριτική στο

Abi-Saab

1992, 288

16.

Δίπλα

2003, 40-44·

Ιωάννου - Περράκης

2009, 197-202.

17. Οι όροι καθορίστηκαν με την Απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας 9 (1946) της 15ης Οκτωβρίου

1946.

1110