31 / 40
Κ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
571
Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (Σερβία και Μαυροβούνιο) στον
Ο.Η.Ε. «… κατ’ εφαρμογή της Απόφασης 777 (1992) του Συμβουλίου Ασφαλείας …».
Η Γιουγκοσλαβία (Σερβία και Μαυροβούνιο) έγινε μέλος του Ο.Η.Ε. την 1η Νοεμβρίου
2000. Στην
Υπόθεση Νομιμότητας Χρήσης Βίας
το Δικαστήριο έκρινε ότι κατά την πε-
ρίοδο 1992-2000 η νομική θέση της Γιουγκοσλαβίας έναντι του ΟΗΕ ήταν εξαιρετι-
κά περίπλοκη και
sui generis
, αλλά ότι καθοριστικό ρόλο έπαιξε η θέση της ίδιας της
Γιουγκοσλαβίας διότι, όταν υπέβαλε αίτηση εισδοχής στον Οργανισμό, υιοθέτησε την
άποψη ότι δεν αποτελούσε «συνέχεια» του παλαιού κράτους, ούτε μέλος του ΟΗΕ κατά
την επίμαχη περίοδο. Συνεπώς, δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος στο ΚατΔΔ κατά την κα-
τάθεση των προσφυγών και δεν είχε το δικαίωμα να κάνει χρήση του Δικαστηρίου για
την επίλυση των διαφορών της με άλλα κράτη. Κατά συνέπεια το Δικαστήριο έκρινε ότι
δεν είχε αρμοδιότητα να κρίνει τη διαφορά.
Το Δικαστήριο κατέληξε σε εντελώς αντίθετο συμπέρασμα στην
Υπόθεση της Σύμβασης
της Γενοκτονίας (Βοσνία και Ερζεγοβίνη κατά Γιουγκοσλαβία)
αξιολογώντας την ένστα-
ση που πρόβαλε η Γιουγκοσλαβία η οποία είχε ως αντικείμενο την έλλειψη ικανότη-
τας να είναι διάδικος στο Δικαστήριο. Από τη στιγμή που το 1996 το Δικαστήριο εξέδω-
σε την Απόφαση επί των Προδικαστικών Ενστάσεων στην οποία έκρινε ότι είχε την αρ-
μοδιότητα να επιλύσει τη διαφορά και το 2003 απέρριψε την αίτηση Αναθεώρησης αυ-
τής της Απόφασης που υπέβαλλε η Γιουγκοσλαβία, η εν λόγω απόφαση ήταν αμετάκλη-
τη σύμφωνα με το Άρθρο 60 ΚατΔΔ. Κατά συνέπεια ήταν ανεπίτρεπτο να την ανατρέψει
και απέρριψε την ένσταση της Γιουγκοσλαβίας.
Στην
Υπόθεση της Σύμβασης της Γενοκτονίας (Κροατία κατά Σερβία)
η Σερβία πρόβα-
λε την ένσταση ότι δεν είχε την ικανότητα να είναι διάδικος ενώπιον του Δικαστηρίου
το 1999 όταν η Κροατία κατέθεσε την προσφυγή της, επικαλούμενη την Απόφαση
του Δικαστηρίου στην
Υπόθεση Νομιμότητας Χρήσης Βίας
το 2004. Το Δικαστήριο
απέρριψε την ένσταση με το σκεπτικό ότι η αβεβαιότητα ή «ανωμαλία» της θέσης της
Γιουγκοσλαβίας ως μέλους του ΟΗΕ και συμβαλλομένου μέρους στο ΚατΔΔ το 1999 εί-
χε θεραπευτεί με την εισδοχή της στον Οργανισμό το 2000. Το Δικαστήριο πρόταξε το
συμφέρον της χρηστής απονομής της δικαιοσύνης ως θεμελιώδους σημασίας και έκρι-
νε ότι υπερείχε ενός ελαττώματος ως προς την ιδιότητα ενός κράτους ως συμβαλλό-
μενου μέρους στο ΚατΔΔ το οποίο είχε θεραπευτεί κατά τη διάρκεια της πορείας της
Υπόθεσης. Την αντίθεσή τους στο σκεπτικό του Δικαστηρίου εξέφρασαν με πειστικό
τρόπο σε κοινή Διακήρυξη οι Δικαστές
Ranjeva, Shi, Koroma
και
Para-Aranguren,
οι
οποίοι τόνισαν ότι το ζήτημα αν ένα κράτος ήταν ή όχι συμβαλλόμενο μέρος στο ΚατΔΔ
κατά την χρονική στιγμή της έναρξης της διαδικασίας (δηλαδή, της κατάθεσης της προ-
σφυγής) ήταν ζήτημα ουσιαστικό και όχι διαδικαστικό που θα μπορούσε να θεραπευτεί
σε μεταγενέστερο χρονικό σημείο κατά τη διαδικασία
21
.
21. ICJ Rep. 2008, 412, 472.