Previous Page  30 / 40 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 30 / 40 Next Page
Page Background

570

Κ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Η επίλυση των διαφορών από το Διεθνές Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών

μέρος στη διαδικασία ενώπιόν του. Οι διαφορές μεταξύ κρατών και διεθνών οργανισμών

ή οι διαφορές μεταξύ δύο διεθνών οργανισμών υποβάλλονται σε άλλες μεθόδους επίλυ-

σης. Τα άτομα ή νομικά πρόσωπα δεν μπορούν αυτοτελώς να είναι διάδικοι ενώπιον του

Δικαστηρίου και οι απαιτήσεις τους εισάγονται μόνο μέσω του μηχανισμού της «διπλω-

ματικής προστασίας» (Βλ. Κεφάλαιο 18).

Το δικαίωμα ενός κράτους να είναι διάδικος ενώπιον του Δικαστηρίου ανέκυψε αρκε-

τά χρόνια μετά την ίδρυσή του στα πλαίσια τριών υποθέσεων στις οποίες εμπλεκόταν

η Γιουγκοσλαβία (Σερβία-Μαυροβούνιο), συγκεκριμένα στην

Υπόθεση Νομιμότητας

Χρήσης Βίας (Προδικαστικές Ενστάσεις)

18

, στην

Υπόθεση Εφαρμογής της Σύμβασης

της Γενοκτονίας (Βοσνία-Ερζεγοβίνη κ. Γιουγκοσλαβία) (Ουσία)

19

και στην

Υπόθεση

Εφαρμογής της Σύμβασης της Γενοκτονίας (Κροατία κ. Σερβία) (Προδικαστικές

Ενστάσεις)

20

.

Το ζήτημα και στις τρεις Yποθέσεις ήταν αν η «νέα» Γιουγκοσλαβία

(Σερβία-Μαυροβούνιο), η οποία προέκυψε το 1992 μετά την ολοκλήρωση της διάλυ-

σης της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, ήταν Kράτος-

μέλος του ΟΗΕ κατά την περίοδο 1992-2000 ως «συνέχεια» της νομικής προσωπικότη-

τας του παλαιού κράτους. Μία αρνητική απάντηση στο παραπάνω ζήτημα θα στερούσε

από τη «νέα» Γιουγκοσλαβία το δικαίωμα να είναι διάδικος ενώπιον του Δικαστηρίου.

Η «νέα» Γιουγκοσλαβία υποστήριζε κατά την εν λόγω περίοδο ότι αποτελούσε συνέ-

χεια της «παλαιάς», αλλά το Συμβούλιο Ασφαλείας στην Απόφαση 777 (1992) και η

Γενική Συνέλευση στην Απόφαση 47/1 (1992) δεν αποδέχθηκαν την άποψή της και θε-

ώρησαν ότι αποτελούσε «νέο διάδοχο» κράτος που έπρεπε να υποβάλλει εκ νέου αίτη-

ση εισδοχής στον ΟΗΕ. Ωστόσο, η Νομική Υπηρεσία του ΟΗΕ εξέφρασε την άποψη ότι

η Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης πως η Γιουγκοσλαβία δεν αποτελούσε αυτομάτως

«συνέχεια» του παλαιού κράτους, σήμαινε μόνο ότι η αντιπροσωπεία της δεν είχε δι-

καίωμα να συμμετέχει στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης, αλλά ούτε ανέστειλε ούτε

έπαυε την ιδιότητα μέλους της Γιουγκοσλαβίας στον ΟΗΕ. Το Σεπτέμβριο 2000 επήλθε

κυβερνητική αλλαγή στην Γιουγκοσλαβία μετά την ανατροπή του Προέδρου Slobodan

Milosevic. Στις 27 Οκτωβρίου 2000 ο νέος Πρόεδρος υπέβαλε αίτηση εισδοχής της

18.

Legality of Use of Force Case (Yugoslavia v. Belgium) (Preliminary Objections)

, ICJ Rep. 2004,

279-

Legality of Use of Force Case (Yugoslavia v. Canada) (Preliminary Objections),

ICJ Rep.

2004, 429-

Legality of Use of Force Case (Yugoslavia v. France) (Preliminary Objections),

ICJ

Rep. 2004, 575-

Legality of Use of Force Case (Yugoslavia v. Germany) (Preliminary Objections),

ICJ Rep. 2004, 720-

Legality of Use of Force Case (Yugoslavia v. Italy) (Preliminary Objections),

ICJ Rep. 2004, 865-

Legality of Use of Force Case (Yugoslavia v. Netherlands) (Preliminary

Objections)

, ICJ Rep. 2004, 1011-

Legality of Use of Force Case (Yugoslavia v. Portugal)

(Preliminary Objections),

ICJ Rep. 2004, 1160-

Legality of Use of Force Case (Yugoslavia v. UK)

(Preliminary Objections),

ICJ Rep. 2004, 1307.

19.

Case Concerning Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime

of Genocide (Bosnia and Herzegovina v. Yugoslavia) (Merits),

Απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου

2007, ICJ Rep. 2007, 43.

20.

Case Concerning Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime

of Genocide (Croatia v. Serbia) (Preliminary Objections),

Απόφαση της 18ης Νοεμβρίου 2008, ICJ

Rep. 2008, 412.

1111