50 / 52
314
Μ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
ΕΝΔΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΤΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
ρέσεως που δεν προτάθηκαν εμπρόθεσμα ενώπιον του ποινικού τμήματος του Αρείου Πά-
γου σύμφωνα με όσα ορίζει η παρ. 2 του άρθρου 509 ΚΠΔ, δεν μπορούν να προταθούν για
πρώτη φορά ενώπιον της Ολομέλειας του Ακυρωτικού μας, όταν η τελευταία επιλαμβάνεται
της υποθέσεως κατά παραπομπή (: ΑΠ Ολ 1277/1993 ΠοινΧρ 1993, 1124, ΑΠ 2/2008 Ποιν-
Δικ 2008, 139,
Κονταξής,
ό.π., σελ. 3124).
Έβδομον
, γίνεται νομολογιακά δεκτό ότι ο μη ασκήσας αναίρεση συγκατηγορούμενος
μπορεί μεν να ωφεληθεί από τους λόγους αναιρέσεως του συγκατηγορουμένου του, πλην
όμως δεν δικαιούται ο ίδιος να προτείνει πρόσθετους λόγους αναιρέσεως, γιατί το άρθρο
509 παρ. 2 ΚΠΔ επιτρέπει την προβολή πρόσθετων λόγων μόνο στον αναιρεσείοντα (: ΑΠ
817/1979 ΠοινΧρ 1980, 44, ΑΠ 538/1992 ΠοινΧρ 1992, 576,
Κονταξή,
ό.π., σελ. 3124,
Φρά-
γκος
, ό.π., σελ. 1200,·βλ. όμως
Μπουρόπουλου
, ό.π., τόμ. Β΄, σελ. 144, 147 και 208, υπο-
σημ. 2).
Τέλος,
θα πρέπει να επισημανθεί ότι, εκτός από τους πρόσθετους λόγους, ο αναιρεσείων
έχει τη δικονομική δυνατότητα να επικαλεσθεί
μ’ ένα απλό υπόμνημά του
όσους λόγους
αναιρέσεως εξετάζονται, κατ’ άρθρο 511 ΚΠΔ, αυτεπαγγέλτως από τον Άρειο Πάγο, ακόμη
και αν δεν τους περιέλαβε στο αρχικό ή πρόσθετο αναιρετήριό του (βλ.
Ανδρουλάκη
, ό.π.,
σελ. 419,
Παπαδαμάκη
, Ποινική Δικονομία, 2002, σελ. 520). Το υπόμνημα αυτό κατατίθε-
ται στη γραμματεία του οικείου Τμήματος του Αρείου Πάγου, μέσα σε προθεσμία
δύο το
πολύ ημερών
μετά τη συζήτηση της αναιρέσεως, η οποία ορίζεται από τον προεδρεύοντα
του Τμήματος. Ωστόσο, εν όψει της κρατούσας- μη ορθής- θέσης του ανώτατου ακυρωτικού
μας, ότι δεν επιτρέπεται η επανεξέταση- ανάκληση της εκδοθείσας αποφάσεως στην περί-
πτωση που ο Άρειος Πάγος παρέλειψε, έστω και από παραδρομή, να εξετάσει λόγο αναιρέ-
σεως
αυτεπαγγέλτως
εξεταζόμενο, ακόμη και όταν ο αναιρεσείων με υπόμνημά του επεσή-
μανε την ύπαρξη τέτοιου λόγου με υπόμνημά του κατά τη συζήτηση της αναιρέσεως (: ΑΠ
783/1999 ΠοινΧρ 2000, 334, ΑΠ 341/2000 ΠοινΧρ 2000, 897, ΑΠ 752/2003 Αρμ 2004, 753,
ΑΠ 89/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1039/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 450/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ
660/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), προκρίνεται ως ασφαλέστερη λύση η πρόταση των αυτεπαγγέλτως
εξεταζομένων λόγων ως πρόσθετων λόγων 15 τουλάχιστον ημέρες πριν την αρχική ή μετ’
αναβολή δικάσιμο (βλ. και ΑΠ 1449/2001 ΤΝΠ ΔΣΑ, με την οποία κρίθηκε ότι
«οι από την
αναιρεσείουσα, κατά την προφορική ανάπτυξη της υποθέσεως στο ακροατήριο και με το
υποβληθέν υπόμνημα της, προταθέντες για πρώτη φορά, λόγοι αναιρέσεως είναι απορρι-
πτέοι, ως απαράδεκτοι, αφού κατά το άρθρο 509 παρ. 2 ΚΠΔ πρόσθετοι λόγοι αναιρέσεως
μπορούν να προταθούν παραδεκτώς μόνο με έγγραφο που κατατίθεται στη γραμματεία της
Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου δεκαπέντε τουλάχιστον ημέρες πριν από την ορισμένη για τη
συζήτηση της αναιρέσεως ημέρα και συντάσσεται σχετική έκθεση πάνω στο έγγραφο αυτό»,
χωρίς να εξεταστεί εάν πρόκειται για αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενους λόγους ή μη).