30 / 38
146
Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
εκείνη του άρθρου 122 παρ. 2, που αναφέρεται σε χορήγηση ενίσχυσης «υπό
ορισμένους όρους», και ταυτίζεται με τη διατύπωση του άρθρου 136 παρ. 3
ΣΛΕΕ, το οποίο αφορά τη δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού στήριξης. Μπο-
ρεί να λεχθεί ότι ο κανονισμός «ευθυγραμμίζει» τη λειτουργία του μηχανισμού
EFSM με τις υπόλοιπες πρωτοβουλίες στήριξης που έχουν αναληφθεί, καθώς
επαναφέρει τη βασική αρχή που διατρέχει όλες τις λύσεις που εφαρμόστηκαν
μέχρι σήμερα, ανεξάρτητα από το νομικό περιβάλλον στο οποίο αυτές έχουν
ενταχθεί: η χορήγηση ενίσχυσης προς ένα κράτος μέλος πρέπει να συνοδεύε-
ται από την επιβολή συγκεκριμένων υποχρεώσεων. Στον κανονισμό υπογραμ-
μίζεται (αιτιολ. σκέψη 7) ότι η επιβολή αυτών των αυστηρών υποχρεώσεων
στοχεύει στη
«διασφάλιση της βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών του
δικαιούχου κράτους και την αποκατάσταση της ικανότητάς του να χρηματο-
δοτείται από τις χρηματοπιστωτικές αγορές»
και, συνεπώς, δεν θα πρέπει να
εκλαμβάνεται ως ένα είδος «ποινής» προς το κράτος αυτό.
Ο κανονισμός 407/2010 δεν ιδρύει ένα νέο οργανισμό ή νομικό πρόσωπο,
όπως συνέβη στην περίπτωση του ESM και του EFSF. Αντίθετα, με δεδομένη
την ύπαρξη ειδικής νομικής βάσης στο πρωτογενές δίκαιο, οργανώνει τις μορ-
φές και τις διαδικαστικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση της
ενίσχυσης από την Ένωση προς τα κράτη μέλη. Εδώ, βέβαια, δεν τίθεται ζή-
τημα ενεργοποίησης άλλων κανόνων και οργάνων, πλην των ενωσιακών
395
.
Ειδικότερα:
Η διαχείριση του εν λόγω μηχανισμού ανατίθεται στο Συμβούλιο και στην
Επιτροπή, ενώ η ΕΚΤ αναλαμβάνει συμβουλευτικό ρόλο. Το κράτος που ζη-
τεί χρηματοδοτική ενίσχυση «διαβουλεύεται με την Επιτροπή σε συνεργα-
σία με την ΕΚΤ» και «υποβάλλει σχέδιο προγράμματος οικονομικής και δη-
μοσιονομικής προσαρμογής». Η χορήγηση της ενίσχυσης αποφασίζεται από
το Συμβούλιο μετά από πρόταση της Επιτροπής (άρθρο 3 παρ. 1 και 2). Στη
συνέχεια, η Επιτροπή παρακολουθεί την κατάσταση στο ενδιαφερόμενο
κράτος και μπορεί να προτείνει τυχόν αναγκαίες τροποποιήσεις, τις οποίες
αποφασίζει το Συμβούλιο (βλ. άρθρο 3 παρ. 6, 7), ενώ επίσης αξιολογεί την
οικονομική πολιτική του κράτους (άρθρο 5 παρ. 2). Είναι λοιπόν σαφές ότι
κομβικό σημείο για τη λειτουργία του EFSM είναι η ανάληψη συγκεκριμένων
δεσμεύσεων εκ μέρους του κράτους, οι οποίες μάλιστα αποτυπώνονται σε
«μνημόνιο συμφωνίας» μεταξύ του τελευταίου και της Επιτροπής (άρθρο 3
395. Πάντως, τόσο η αιτιολ. σκέψη 5 όσο και το άρθρο 3 παρ. 8 του κανονισμού, αντι-
μετωπίζουν τη δυνατότητα συμμετοχής του ΔΝΤ στο μηχανισμό, αναγνωρίζοντας εν τοις
πράγμασι το μοντέλο που διαμορφώθηκε το πρώτον με το μηχανισμό στήριξης της Ελλά-
δας, μοντέλο που επαναλήφθηκε και στους μεταγενέστερους μηχανισμούς.