ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

31 / 46

Η έννοια της αναθέτουσας αρχής
77
αποδέκτη της228. Ειδικά στον τομέα των δημόσιων υπηρεσιών κρίθηκε ότι η
παροχή μίας δημόσιας υπηρεσίας από συγκεκριμένο πρόσωπο δημιουργεί
μονοπώλιο de jure ή de facto229. H παράγραφος 9 του προοιμίου του γαλλι-
κού συντάγματος του 1946 αναφέρεται στα de facto μονοπώλια (“monopoles
de fait”), στα οποία αναγνωρίζει την άσκηση εμπορικής δραστηριότητας230.
Περαιτέρω, το Conseil d’Έtat έκρινε ότι η οικονομική δύναμη την οποία απο-
κτά ο πάροχος από τη διαχείριση των δημόσιων υπηρεσιών οι οποίες απο-
τελούν νόμιμο μονοπώλιο δεν του προσδίδουν προνομιούχο θέση στην αγο-
ρά231.
Στη Γαλλία αναγνωρίζεται περαιτέρω η σύμβαση εντολής μεταξύ ενός δη-
μόσιου νομικού προσώπου και ενός ιδιώτη. Η θεωρία της εντολής στο χώρο
του διοικητικού δικαίου ξεκίνησε από την απόφαση του Tribunal des Conflits
της 08-07-1963, Société Entreprise Peyrot232, στο οποίο ήχθη η αμφισβήτη-
ση δικαιοδοσίας για διαφορές που προκύπτουν κατά την εκτέλεση σύμβα-
σης παραχώρησης. Το Tribunal έκρινε ότι η σύμβαση η οποία περαιτέρω συ-
νήφθη από τον παραχωρησιούχο, εν προκειμένω την ανάδοχο κοινοπραξία,
ήταν διοικητική σύμβαση διότι είχε συναφθεί εκ μέρους ενός προσώπου το
οποίο ενεργούσε για λογαριασμό του κράτους. Το Conseil d’Έtat αναγνώρι-
σε ήδη από το 1985 την παράλληλη ύπαρξη της εντολής με την παραχώρηση
228. Βλ. X. Bezançon, Essai sur les contrats de travaux et de services publics, contribution
à l’ histoire administrative de la délégation de mission publique, 2η έκδoση, L.G.D.J.,
Paris 2001, σελ. 20 και 21: «[ο]ρισμένοι, είμαστε μπροστά σε μία μονομερή πράξη,
της οποίας ο «κανονιστικός» χαρακτήρας ευκρινώς καθιερώνεται από την εξειδίκευση
των υποχρεώσεων που δημιουργούνται για την οργάνωση της υπηρεσίας» (“[c]ertes,
nous sommes en présence d’ un acte unilatéral, dont le caractère “réglementaire”
est nettement établi, par la précision des obligations créées pour l’ organisation du
service”). Στη Γερμανία υποστηρίχθηκε ότι η παραχώρηση (“verleihung”) είναι «μία
διοικητική πράξη με την οποία δίδεται σε ένα πρόσωπο νομική εξουσία». Βλ. O. Mayer,
ό.π., σελ. 247.
229. Βλ. C.A. Paris, 09-06-2009, Département de la Vendée, no 2008-20337.
230. Βλ. J.-Y. Chérot, Nouvelles observations sur la régulation par le Conseil d’Etat de la
concurrence entre personnes publiques et personnes privées, σε: Mouvement du droit
public. Mélanges F. Moderne, Dalloz, Paris 2004, σελ. 96. Σύμφωνα με τη Μ. Lombard,
το de facto μονοπώλιο είναι έννοια περισσότερο κοινωνιολογική και πολιτική, παρά
οικονομική, βλ. M. Lombard, Les limites constitutionnelles à la privatisation des
entreprises dont l’activité a le caractère d’un monopole, σε: Mouvement du droit
public, Mélanges en l’honneur de Franck Moderne, Dalloz, Paris 2004, σελ. 681.
231. Βλ. C.C., décision 00-D-57, 06-12-2000, SEM Gaz et Électricité de Grenoble et les
sociétés GESTE & GEG.· C.C., γμδτ. 97-A-10, 09-06-1999, Rapport d’activités 1999,
παράρτημα 115, σελ. 911.
232. Βλ. R. σελ. 787 = D. 1963-J, σελ. 534, προτ. Lasry και Losse = RDP 1963, σελ. 767,
σημείωσ. Fabre και Morin = AJDA 1963, σελ. 463, σημείωσ. Gentot και Fourré = JCP
1963-II, σελ. 13375, σημειώσ. Auby = GP 1964-2, σελ. 58, σημειώσ. Blaevoet = GAJA,
12η έκδ., σελ. 603. Βλ. και T.C., 22-01-1921, Société commerciale de l’ Ouest Africain,
S. 1924-III, σελ. 34, σημειώσ. Matter = D. 1921-III, σελ. 1