ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Η έννοια της αναθέτουσας αρχής

νωσης των φορέων της σύγχρονης διοίκησης, ιδίως της μεταπολεμικής τάσης

στη χώρα μας να αναδιοργανώνονται δημόσιες υπηρεσίες ή Ν.Π.Δ.Δ. σε ανώ-

νυμες εταιρίες (π.χ. Ο.Τ.Ε.,

ΕΛ.ΤΑ

., Ε.Ρ.Τ.), η έννοια του «φορέα διοίκησης»

με τον οποίο πρέπει να συνάπτεται μια διοικητική σύμβαση είναι λειτουργική

και όχι οργανική. Στο ίδιο συμπέρασμα φθάνουμε και εαν εφαρμόσουμε τα

καθαρώς ουσιαστικά κριτήρια που γίνονται δεκτά στη Γερμανία. Εκεί, ο νό-

μος περί διοικητικής διαδικασίας του 1976 χαρακτηρίζει τη «σύμβαση δημοσί-

ου δικαίου» – όπως ονομάζεται η διοικητική σύμβαση κατά τη γερμανική ορο-

λογία – ως έννομη σχέση στο πεδίο του δημοσίου δικαίου, ανεξαρτήτως δη-

λαδή της ιδιότητας των συμβαλλομένων. Η νομολογία διασαφηνίζει το περι-

εχόμενο αυτό, ορίζοντας ότι σύμβαση δημοσίου δικαίου είναι εκείνη που έχει

ως αντικείμενο δικαιώματα ή υποχρεώσεις δημοσίου δικαίου

225

Στην ελληνική έννομη τάξη, κρίθηκε ότι σχέση εντολής μεταξύ του κρά-

τους και ενός Ν.Π.Ι.Δ. υπάρχει όταν έχει ανατεθεί από το νόμο στα όργανα

του Ν.Π.Ι.Δ. η εξουσία έκδοσης εκτελεστών διοικητικών πράξεων κατά την

άσκηση, από τα όργανα αυτά, των αρμοδιοτήτων τους που ανάγονται στην

ανάθεση εκτέλεσης μίας δημόσιας σύμβασης

226

. Ειδικότερα, το Σ.τ.Ε., προ-

κειμένου να διαγνώσει την ύπαρξη ή μη σχέσης εντολής μεταξύ του κράτους

και της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου (Κ.Ε.Δ.), εξέτασε εάν η διακήρυξη

της δημόσιας σύμβασης που εξέδωσε η Κ.Ε.Δ. προέβλεπε ότι: (i) το Ελληνικό

Δημόσιο είναι κύριος του έργου, υπό τη έννοια ότι το κτίριο που θα ανεγερ-

θεί κατ’ εκτέλεση της μέλλουσας να συναφθεί σύμβασης θα ανήκει στην κυ-

ριότητα του Δημοσίου, και (ii) όλες οι πράξεις που συγκροτούν τη διαδικασία

του διαγωνισμού ανάθεσης του επίδικου έργου, περιλαμβανομένης και της

πράξης έγκρισης του αποτελέσματος του διαγωνισμού και κατακύρωσης του

αποτελέσματός του στο μειοδότη, θα εκδίδονται από όργανα του Ν.Π.Ι.Δ.,

χωρίς καμία απολύτως ανάμειξη του εποπτεύοντος Υπουργού ή άλλου κρα-

τικού οργάνου. Το Δικαστήριο δεν διαπίστωσε τη συνδρομή των στοιχείων

αυτών στο πρόσωπο της Κ.Ε.Δ., η οποία κρίθηκε ότι δεν είναι εντολοδόχος

του Ελληνικού Δημοσίου και, συνακόλουθα, απορρίφθηκε η αίτηση ασφαλι-

στικών μέτρων ελλείψει δικαιοδοσίας. Το Σ.τ.Ε. δηλαδή εστίασε στην κρίση

επί του παραδεκτού ή μη της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, υπό το ισχύον

πριν το ν. 3886/2010 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 173) καθεστώς, χωρίς να διατυπώσει περαι-

τέρω κρίση για το εάν η Κ.Ε.Δ. είναι ή όχι αναθέτουσα αρχή.

Αντίθετα, στην απόφαση 1208/2007 η Επιτροπή Αναστολών του Σ.τ.Ε. έκρινε

ότι, σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν. 2732/1999 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 154), που αντικα-

τέστησε το άρθρο 13 του ν. 2637/1998 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 200), οι εκδιδόμενες στο

πλαίσιο της διαδικασίας για την ανάδειξη φορέα υλοποίησης του κοινοτικού

λα, Αθήνα-Κομοτηνή 2004, σελ. 269 [279].

225. Πρβλ. Π. Δαγτόγλου,

Ζητήματα ερμηνείας διοικητικών συμβάσεων

, σε: ίδιο,

Γνωμοδο-

τήσεις,

Εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα 1999, σελ. 298-299 και 316.

226. Βλ. Ε.Α. Σ.τ.Ε. 601/2009.