ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

33 / 46

Η έννοια της αναθέτουσας αρχής
79
ριγραφική αναφορά με τις ως άνω φράσεις, αφήνει στη θεωρία περιθώριο
αμφισβήτησης. Συγκεκριμένα, διατυπώθηκε η άποψη ότι όταν η νομολογία
αναφέρει ότι ένα νομικό πρόσωπο ενεργεί μόνο «για λογαριασμό» του κρά-
τους, δεν σημαίνει ότι υιοθετεί το θεσμό της έμμεσης αντιπροσώπευσης του
αστικού δικαίου242, αλλά μία sui generis μορφή αντιπροσώπευσης 243.
Ο F. Moderne διατύπωσε την άποψη ότι η ανεξαρτησία την οποία απολαύ-
ει ο παραχωρησιούχος κατά την εκτέλεση μίας υπηρεσίας αυξάνει την ευθύ-
νη του244, πάντα συγκριτικά με εκείνη του εντολοδόχου του αστικού δικαίου,
πράγμα το οποίο συνηγορεί, κατά την άποψή του, υπέρ της στοιχειοθέτησης
της έννοιας της διοικητικής εντολής245. Παρόλο που αρχικά το Conseil d’Έtat
είχε κρίνει ότι στο πλαίσιο του διοικητικού δικαίου ο εντολέας μεταβιβάζει
στον εντολοδόχο μόνο την άσκηση της δημόσιας εξουσίας, ενώ ο ίδιος πα-
ραμένει φορέας της και, κατά συνέπεια, φέρει την ευθύνη για την εκτέλεση
της ανατεθειμένης αρμοδιότητας246, στη συνέχεια μετέβαλε άποψη δεχόμενο
ότι κύριος του έργου είναι ο εντολοδόχος247. Η θεωρία αναγνωρίζει στη με-
ταστροφή της νομολογίας του Conseil d’Έtat ότι αυτή τείνει να παραδεχτεί
το έννομο αποτέλεσμα που συνήθως, κατά το ιδιωτικό δίκαιο, συνεπάγεται
η δικαιοπραξία της εντολής248.
Με την πάροδο μάλιστα του χρόνου η έννοια της εντολής στο χώρο του δι-
οικητικού δικαίου αποκτά μία αυτοτελή, sui generis μορφή, αυτονομούμενη
από την έννοια του αστικού δικαίου249 και καταλήγει να ταυτίζεται με την έν-
νοια της παραχώρησης250. Τo Conseil d’Έtat έκρινε ότι το σύστημα δικαιω-
code des marchés publics…, ό.π., σελ. 559.
242. Βλ. D. Alexandre, Mandat – Définition et caractères distinctifs, Juriscl. Civ., Fasc. 1,
art. 1984 à 1990, no 64, 80 και 85· F. Llorens, Mandat et code des marchés publics…,
ό.π., σελ. 582-589.
243. Βλ. M. Canedo, Le mandat administratif, L.G.D.J., Paris 2001, σελ. 208 επ.
244. Βλ. C.E., 10-03-1971, Sieur Maurin, R. σελ. 199· C.E., 07-01-1927, Triller, RDP 1927,
σελ. 65 [70] = S. 1927-III, σελ. 22· L. Dubray-Roussel, La maîtrise d’ouvrage publique
déléguée: les rapports entre mandats et mandataires, Contr. publics 2009, σελ. 62
[64]. Πρβλ. M. Larsy, Προτ., T.C. 08-07-1963, Société Entreprise Peyrot, D. 1963-J,
σελ. 534.
245. Βλ. F. Moderne, Les sociétés d’ aménagement urbain, mandataires de collectivités
locales: une clarification jurisprudentielle, RFDA 1988, σελ. 402.
246. Βλ. C.E., 28-04-1989, Commune de Largentière, Quot. Jur. 13 Φεβρουαρίου 1990, no
18, σελ. 11.
247. Βλ. C.E., 17-02-1993, Société d’ équipement de l’ Auvergne, Revue des Marchés
Publics no 274, Ιούνιος 1993, σελ. 17∙ C.E., 20-01-1992, Ville de Talant, Société d’
économie mixte d’ aménagement de l’ agglomération dijonnaise (αίτ. 46624-46728).
248. Βλ. Ph. Le Tourneau, Encyclopédie Dalloz, Vo Mandat, no 1, 2 και 52· D. Alexandre,
Définition et caractères distinctifs, Juriscl. Civ., Fasc. 1, no 3 και 4· M. Canedo, ό.π.,
σελ. 75.
249. Βλ. M. Canedo, ό.π., σελ. 95 επ.
250. Ό.π., σελ. 153: «η σύμβασηπου χαρακτηρίζεται «παραχώρηση»…στην πραγματικότητα