Ο ΣΚΟΠΟΣ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗΣ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ

24 / 34

ΚΕΦ. Ζ. Το έγκλημα της δυσφήμησης
107
κές διεργασίες του για τη σύνταξη ενός νέου Ποινικού Κώδικα249, είχε προτείνει την
πρόταξη του εγκλήματος της δυσφήμησης στο σχετικό κεφάλαιο του Ειδικού Μέρους
των εγκλημάτων κατά της τιμής.
Με δεδομένη λοιπόν την έτσι κι αλλιώς βαρύτερη μορφή προσβολής του εννόμου
αγαθού της τιμής μέσω δυσφήμησης, σε σχέση με τη διάταξη περί εξύβρισης250, είναι
σαφές ότι τη βαρύτητα της προσβολής τη δίνει η έννοια του γεγονότος, ως εκλύουσα
είτε από μόνη της, είτε σε συνάρτηση με άλλες περιστάσεις, τη μείωση της τιμής του
θιγομένου προσώπου. Μάλιστα, είναι σαφής η βούληση των εκπροσώπων της επι-
στήμης να περιχαρακώσουν την έννοια αυτή από την αντίστοιχη της εξύβρισης, στην
οποία, όπως είδαμε ανωτέρω, προσδίδουν έναν κατά το μάλλον ή ήττον γενικό κι αό-
ριστο χαρακτήρα251. Ίσως, το πλέον περιεκτικό γνώρισμα της έννοιας του γεγονότος
είναι αυτό που του προσέδωσε ο Frank252 ότι περιλαμβάνει ό,τι υποπίπτει στις αισθή-
σεις και ό,τι μπορεί ν’ αποτελέσει αντικείμενο απόδειξης και το οποίο μπορεί να ανα-
φέρεται μόνο στο παρόν ή το παρελθόν253. Σημαντικότατη θεωρώ την επισήμανση
της Συμεωνίδου – Καστανίδου, η οποία προχωρά σε μία γραμματική ερμηνεία της έν-
νοιας του γεγονότος, έτσι ώστε να λειτουργήσει συσταλτικά, σύμφωνα με την οποία
«γεγονός» είναι το «περιστατικό», η «πραγματικότητα», που δεν επιδέχεται αμφι-
σβήτηση254. Οι διισταμένες απόψεις κατά πόσο στην έννοια του γεγονότος ανήκουν
μόνο περιστατικά του εξωτερικού κόσμου255 ή και εσωτερικά συμβάντα256 σχετικο-
ποιούνται στον βαθμό που και το εσωτερικό αυτό συμβάν πρέπει να μπορεί να απο-
δειχθεί μόνο με τη βοήθεια εξωτερικών περιστατικών257. Έτσι, ενώ ο ισχυρισμός: «ο
Σπινέλλης, Το έννομον αγαθόν της τιμής, ό.π., σελ. 347, και ιδίου, Εγκλήματα κατά της τιμής,
ό.π., σελ. 29 και 57.
249. Και συγκεκριμένα στο Σχέδιο Ποινικού Κώδικα της Επιτροπής Μανωλεδάκη, υπό την προε-
δρία της Συμεωνίδου – Καστανίδου, στο άρθρο 288 Π.Κ.
250. Εφόσον το ποινικό πλαίσιο είναι μεγαλύτερο (μέχρι 2 χρόνια φυλάκιση), σε σχέση με το αντί-
στοιχο της εξύβρισης (μέχρι 1 έτος φυλάκιση).
251. Ενώ έτσι βλέπουμε ότι αποδίδουν στην έννοια του γεγονότος την ιδιότητα του συγκεκριμέ-
νου και εξατομικευμένου. Βλ. σχετ. Γάφος, ό.π., σελ. 152, Μπουρόπουλος, Ερμηνεία του
Ποινικού Κώδικα ό.π., σελ. 662, Καρανίκας, ό.π. σελ. 284.
252. Στο μνημονευθέν έργο του: Das Strafgesetzbuch für das Deutsche Reich, ό.π., σελ. 544.
253. Έτσι Χωραφάς, Ελληνικόν Ποινικόν Δίκαιον, ό.π., σελ. 77, Μπουρόπουλος, ό.π., σελ. 662,
Σπινέλλης, Το έννομον αγαθόν της τιμής, ό.π., σελ. 353, του ιδίου, Εγκλήματα κατά της τιμής,
ό.π., σελ. 31-32.
254. Σύμφωνα με την ερμηνεία της Εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος/Λαρούς/Μπριτάνικα, στο βίβλιο
της: Εγκλήματα κατά προσωπικών αγαθών, ό.π., σελ. 445.
255. Έτσι Συμεωνίδου – Καστανίδου, ό.π., σελ. 445.
256. Όπως ο Σπινέλλης , Εγκλήματα κατά της τιμής, ό.π., σελ. 39-40, ο οποίος σ’ αυτή την κατηγο-
ρία κατατάσσει τον δόλο, την αμέλεια, τη γνώση, τον σκοπό, τη ζήλεια, την κατανόηση.
257. Χαρακτηριστικό είναι το σκεπτικό της ΑΠ 2480/2003, ΠοινΧρ 2004, σελ. 918, στο οποίο ανα-
φέρεται ότι «ως γεγονός κατά την έννοια του νόμου νοείται κάθε συγκεκριμένο περιστατι-
κό του εξωτερικού κόσμου, που ανάγεται στο παρελθόν ή το παρόν, υπόκειται στις αισθή-
σεις και είναι δεκτικό αποδείξεως, καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά ή έκ-
φραση γνώμης ή κρίσεως ή χαρακτηρισμού, που σχετίζεται με γεγονός, αναφέρεται στο πα-
ρόν ή το παρελθόν, υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική ή την ευπρέπεια». Το