Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΙΑΚΗ ΔΙΚΑΙΟΤΑΞΙΑ

ΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΗΣ

ΡΧΗΣ

189

ακές οδηγίες). Προς άρση τυχόν παρανοήσεων, η εγγυητική αυτή λειτουργία του κρά-

τους, η οποία θεμελιώνεται στην αρχή της αλληλεγγύης, βρίσκει έρεισμα και ένα ελάχι-

στο περιεχόμενο στο ενωσιακό κανονιστικό πλαίσιο, διαμορφώνεται ωστόσο in fine, με

βάση το ισχύον σύστημα κατανομής αρμοδιοτήτων μεταξύ των κρατών μελών και της

Ένωσης, από τον εθνικό νομοθέτη

583

. Τα κράτη μέλη αποφασίζουν εν τέλει, τόσο για το

χαρακτηρισμό μιας υπηρεσίας ως ΥΓΟΣ, ελλείψει ενωσιακής ρύθμισης, όσο και για τις

ακριβείς προδιαγραφές των ΥΓΟΣ, εφόσον πρόκειται για τομείς υπό ενωσιακή ρύθμιση,

με την προϋπόθεση ότι ο εθνικός νομοθέτης παρεμβαίνει διασταλτικά ως προς το περιε-

χόμενο και το επίπεδο των κομβικών αυτών υπηρεσιών, σε σχέση με τα προβλεπόμενα

στη σχετική ενωσιακή νομοθεσία

584

. Το περιεχόμενο, επομένως, των ΥΓΟΣ παρουσιάζει

ένα δυναμικό-εξελικτικό χαρακτήρα, με ζητούμενο να προσαρμόζεται διαρκώς στις ανά-

γκες του κοινωνικού συνόλου, χωρίς αποκλεισμούς, και να αναβαθμίζεται σύντονα με

τις εκάστοτε οικονομικές, τεχνολογικές και κοινωνικές συνθήκες.

583. Σύμφωνα με το

ΕΛΛΗ

ό. π.: «

βασικό στοιχείο της κοινωνικής ρύθμισης είναι ο μη πεπερασμένος χαρα-

κτήρας της και η αδυναμία απόλυτου προκαθορισμού του περιεχομένου της από τον κοινοτικό ή τον εθνικό

νομοθέτη (σ. 313)

[...]

Η καθολική υπηρεσία έχει δυναμικό-εξελικτικό χαρακτήρα, ισοδυναμεί με μια επιταγή

αναζήτησης ενός συνολικά ικανοποιητικού αποτελέσματος, το οποίο δεν είναι άλλο από την αλληλεγγύη ως

θεμελιώδες νομικό μέγεθος της έννομης τάξης (σ. 320)

[...]».

584. Γ

ΕΛΛΗΣ

ό. π., σ. 319-320, ο οποίος αναφέρεται ειδικά στο κεκτημένο κοινής ωφέλειας, το οποίο εμποδίζει

την αναθεώρηση επί τα χείρω του περιεχομένου της καθολικής υπηρεσίας. Βλ. επίσης ΠΕΚ, T-289/03, British

United Provident Association Ltd (BUPA), BUPA Insurance Ltd και BUPA Ireland Ltd κατά Επιτροπής των Ευ-

ρωπαϊκών Κοινοτήτων, 12.02.2008, Συλλ. 2008, σ. 81, σκ. 166-167: «

Όσον αφορά την αρμοδιότητα καθορι-

σμού της φύσεως και του περιεχομένου μιας αποστολής ΥΓΟΣ κατά την έννοια της Συνθήκης, καθώς και το εύ-

ρος του ελέγχου που τα κοινοτικά όργανα υποχρεούνται να ασκούν στο πλαίσιο αυτό, από το σημείο 22 της

ανακοίνωσης της Επιτροπής για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας στην Ευρώπη (βλ. σκέψη 12 ανωτέρω) και από

τη νομολογία του Πρωτοδικείου προκύπτει ότι τα κράτη μέλη διαθέτουν ευρεία εξουσία εκτιμήσεως να ορί-

ζουν τι θεωρούν ΥΓΟΣ, η δε Επιτροπή μπορεί να αμφισβητήσει τον ορισμό αυτό μόνο σε περίπτωση πρόδη-

λου σφάλματος (βλ. απόφαση του Πρωτοδικείου της 15ης Ιουνίου 2005, T-17/02, Olsen κατά Επιτροπής, Συλ-

λογή 2005, σ. II-2031, σκέψη 216, και την εκεί παρατιθέμενη νομολογία). 167 Αυτό το προνόμιο του κράτους

μέλους, ως προς τον ορισμό των ΥΓΟΣ, επιβεβαιώνεται τόσο από την έλλειψη ειδικής αρμοδιότητας της Κοινό-

τητας, όσο και από την έλλειψη ακριβούς και πλήρους ορισμού της έννοιας της ΥΓΟΣ στο κοινοτικό δίκαιο. Συ-

γκεκριμένα, ο καθορισμός της φύσεως και του περιεχομένου μιας αποστολής ΥΓΟΣ σε συγκεκριμένους τομείς

δράσης, ως προς τους οποίους η Κοινότητα είτε δεν έχει αρμοδιότητα, κατά την έννοια του άρθρου 5, πρώτο

εδάφιο, ΕΚ, είτε έχει περιορισμένη ή επικουρική αρμοδιότητα, κατά την έννοια του δεύτερου εδαφίου του άρ-

θρου αυτού, απόκειται, καταρχήν, στα κράτη μέλη

». To ΠΕΚ διευκρινίζει ωστόσο (σκ. 172): «

Καταρχάς, πρέπει

να επισημανθεί, συναφώς, ότι αν και το κράτος μέλος διαθέτει ευρεία εξουσία εκτιμήσεως, όσον αφορά τον

καθορισμό του τι θεωρεί ΥΓΟΣ, εντούτοις η επίκληση της υπάρξεως και της ανάγκης προστασίας μιας αποστο-

λής ΥΓΟΣ δεν το απαλλάσσει από την υποχρέωση να μεριμνά ώστε η εν λόγω ΥΓΟΣ να πληροί ορισμένα κοι-

νά για όλες τις αποστολές ΥΓΟΣ κριτήρια, κατά την έννοια της Συνθήκης ΕΚ, όπως αυτά που έχει διευκρινίσει

η νομολογία, και να αποδεικνύει ότι τα κριτήρια αυτά πληρούνται στη συγκεκριμένη περίπτωση. Τα κριτήρια

αυτά είναι, ιδίως, η έκδοση πράξεως δημόσιας εξουσίας με την οποία ανατίθεται στους συγκεκριμένους επι-

χειρηματίες μια αποστολή ΥΓΟΣ, καθώς και ο καθολικός και υποχρεωτικός χαρακτήρας της αποστολής αυτής.

Αντιστρόφως, η παράλειψη του κράτους μέλους να αποδείξει ότι τα κριτήρια αυτά πληρούνται ή η μη συμ-

μόρφωσή του προς αυτά μπορεί να συνιστά πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως, για το οποίο η Επιτροπή υποχρε-

ούται να επιβάλει κυρώσεις, άλλως υποπίπτει η ίδια σε πρόδηλο σφάλμα…

».