35 / 64
ΘΕΣΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Εισαγωγικό κεφάλαιο
9
των περιορισμών και τελικά ενοποίηση με τη μορφή της ενσωμάτωσης των ρυθμιζό-
μενων τομέων σε μια ευρωπαϊκή οικονομία).
Τη γαλλική αυτή ιδέα αποδέχθηκαν η Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, το Βέλ-
γιο και το Λουξεμβούργο και έτσι υπογράφηκε στις 18.4.1951 στο Παρίσι η ομώνυ-
μη Συνθήκη και γεννήθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, που άρχι-
σε να ισχύει από 23.9.1952.
Οι οπαδοί της μικρής και χαμηλής οικονομικής συνεργασίας (Ηνωμένο Βασίλειο,
Ελβετία και Σκανδιναβικές χώρες) αρνήθηκαν συμμετοχή, ίδρυσαν την ΕΖΕΣ, ακολού-
θησαν το δικό τους δρόμο, μέχρι τη σύγκληση με την κοινοτική Ευρώπη, της πρώτης
και των τελευταίων, που επιτεύχθηκε αργότερα.
α. Η ΕΚΑΧ
Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα με όργανα την Ανώτατη Αρχή, την
Κοινή Συνέλευση, το Ειδικό Συμβούλιο Υπουργών και το Δικαστήριο είχε ως σκοπό
τη δημιουργία κοινής αγοράς στους ρυθμιζόμενους τομείς χάριν της ανάπτυξης της
απασχόλησης και τελικώς του βιοτικού επιπέδου των κρατών μελών.
Αυτό θα γινόταν εφικτό με τον κανονικό εφοδιασμό των εθνικών αγορών, την ίση
πρόσβαση στις παραγωγικές πηγές, μια ελεγχόμενη πολιτική τιμών, μια ορθολογι-
κή εκμετάλλευση των πόρων, τη βελτίωση των όρων διαβίωσης και εργασίας και την
προστασία του ανταγωνισμού.
Ο ρυθμός της προβλεπόμενης ενοποίησης θα ήταν σταδιακός και η δράση θα εκ-
δηλωνόταν μέσω αποφάσεων, συστάσεων και γνωμών. Οι πρώτες με δεσμευτικό χα-
ρακτήρα και άμεσο έννομο αποτέλεσμα. Προβλεπόταν επίσης η ίδρυση ενός Πρωτο-
βάθμιου Δικαστηρίου για ορισμένες κατηγορίες προσφυγών (που ρυθμίσθηκε αρ-
γότερα με το άρθρο 4 της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης), με αρμοδιότητα την επίλυση
κοινοτικών διαφορών μέσω ενός κλειστού αριθμού προσφυγών (numerus clausus).
Η δικαιοδοσία αυτή έδινε τον τόνο της καινοτομίας στη νέα και πρωτόγνωρη μορφή
της διεθνούς συνεργασίας, που θα επηρέαζε την ευρωπαϊκή ιστορία, και όχι μόνο,
για πολλά χρόνια.
β. Η αποτυχία της ΕΑΚ και της ΕΠΚ
Μέσα στο κλίμα της ευφορίας και της ελπίδας που δημιούργησε η ίδρυση της
ΕΚΑΧ επιχειρήθηκε η δημιουργία μιας Αμυντικής Κοινότητας με την επωνυμία Ευρω-
παϊκή Αμυντική Κοινότητα.
Η ιδέα ήταν γαλλική, την προέβαλε ο Γάλλος Πρωθυπουργός René Pleven στις
24.10.1950 και έγινε καθ’ ον χρόνον εμένετο ο πόλεμος της Κορέας και περιελάμβανε
τη δημιουργία μιας Κοινότητας Άμυνας με μια επανεξοπλισμένη Δυτ. Γερμανία, υπέρ
της οποίας ετάχθησαν και οι Η.Π.Α., που θα εκάλυπτε το κενό που δεν κατάφερε να
καλύψει το Σύμφωνο των Βρυξελλών του 1948 περί αμοιβαίας αρωγής σε περίπτω-
ση ένοπλης επίθεσης. Εξάλλου το Σύμφωνο της Ουάσιγκτον τον Απρίλιο του 1949, το
οποίο δεν είχε υπογράψει η Γερμανία δεν κάλυπτε τις πρακτικές πλευρές της ευρωπα-
ϊκής άμυνας, συμπεριλαμβανομένου και του επανεξοπλισμού της Γερμανίας, που δεν
διέθετε ούτε στρατό ούτε Υπουργό Άμυνας, ούτε Υπουργό Εξωτερικών, ενώ η θέση