ΣΥΝΟΨΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

– εκτέλεση για την πραγμάτωση ορισμένης πράξης, παράλειψης ή ανοχής.

Αυτή έχει τις εξής μορφές: 1) αναπληρωτική εκτέλεση (υποκατάσταση),

δηλ. εκτέλεση πράξης δια τρίτου (οργάνου του Κράτους ή ΝΠΔΔ) και όχι

από τον ίδιο τον διοικούμενο, 2) διοικητική κύρωση, δηλ. επιβολή διοικη-

τικής ποινής (π.χ. πρόστιμο) στον απειθούντα διοικούμενο, ώστε να εξα-

ναγκασθεί στη συμμόρφωση που συνίσταται η πράξη ή παράλειψη.

β.

Ο άμεσος καταναγκασμός είναι η άμεση χρήση υλικής βίας χωρίς να έχει

προηγηθεί η έκδοση διοικητικής πράξης. Πρόκειται για εκείνη την περίπτωση

που η δημόσια διοίκηση υποχρεώνει το διοικούμενο σε ορισμένη ενέργεια ή

παράλειψη χωρίς να απευθύνει προς αυτόν σχετική διαταγή.

Βασικές προϋποθέσεις του άμεσου καταναγκασμού είναι οι εξής: 1) η ύπαρξη

επείγουσας και σοβαρής ανάγκης που αφορά τη θεραπεία του δημοσίου συμ-

φέροντος και 2) να είναι αδύνατη η συμμόρφωση του διοικου- μένου με τη

λήψη κατ’ αυτού άλλων μέτρων καταναγκασμού.

54. Οι διακρίσεις των διοικητικών πράξεων

Η θεωρία και η νομολογία διακρίνει τις διοικητικές πράξεις σε περισσότερα

είδη και κατηγορίες. Οι βασικότερες από αυτές και οι οποίες εμφανίζουν πρα-

κτικό ενδιαφέρον, όσον αφορά τη νομική τους αντιμετώπιση, ακολουθούν

αμέσως παρακάτω.

55. Ατομικές και κανονιστικές διοικητικές πράξεις

Οι ατομικές αφορούν ένα ή περισσότερα πρόσωπα και εξατομικεύουν τον κα-

νόνα δικαίου. Οι κανονιστικές θέτουν κανόνα δικαίου

Η διάκριση έχει μεγάλη πρακτική σημασία διότι:

– οι ατομικές διοικητικές πράξεις δεν υπόκεινται σε προληπτικό έλεγχο νο-

μιμότητας από το Συμβούλιο της Επικρατείας, ενώ οι κανονιστικές, που

φέρουν τον τύπο Προεδρικών Διαταγμάτων, υπόκεινται.

– η ατομική πράξη δεν μπορεί να ελεγχθεί με την ευκαιρία προσβολής

του κύρους άλλων πράξεων που στηρίζονται σε αυτήν. Η νομιμότητά της

ελέγχεται μόνον κυρίως και όχι παρεμπιπτόντως. Αντίθετα, η νομιμότη-

11. Βλ. και πιο πάνω αρ. 15.