ΣΥΝΟΨΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

των οργάνων είναι επίσης ανυπόστατες και, κατά συνέπεια, στερούμενες νο-

μικής αυθυπαρξίας, δεν υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο. Ανυπόστατες είναι,

επίσης, και οι πράξεις που εκδίδονται κατ’ απόλυτη ή σχετική αναρμοδιότη-

τα καθ’ ύλη, δηλ. καθ’ υπέρβαση εξουσίας ή καθηκόντων από δικαστικό όρ-

γανο ή διοικητικό όργανο άλλου κλάδου. Ακόμη, ανυπόστατη είναι και η πρά-

ξη της οποίας η διαδικασία έκδοσης δεν έχει ολοκληρωθεί. Οι ανυπόστατες

πράξεις υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο μόνον όταν, παρά τον ελαττωματικό

τους χαρακτήρα, εφαρμόσθηκαν από τη διοίκηση. Από τις ανυπόστατες πρά-

ξεις πρέπει να διακρίνονται οι πράξεις των de facto οργάνων που είναι καθό-

λα έγκυρες και νόμιμες.

67. Η αρμοδιότητα του διοικητικού οργάνου ως

προϋπόθεση εγκυρότητας των διοικητικών πράξεων

Η αρμοδιότητα, η εξουσία δηλ. του διοικητικού οργάνου να εκδίδει διοικητι-

κές πράξεις, εξετάστηκε ήδη παραπάνω

. Οι διοικητικές πράξεις που εκδίδο-

νται, κατά παράβαση των κανόνων της αρμοδιότητας είναι άκυρες.

68. Η τήρηση του τύπου ως προϋπόθεση εγκυρότητας

των διοικητικών πράξεων

Τύπος της διοικητικής πράξης είναι η εκ του νόμου προβλεπόμενη διαδικασία

έκδοσης μιας διοικητικής πράξης και η μορφή την οποία αυτή πρέπει να έχει.

Η νομιμότητα του τύπου της διοικητικής πράξης κρίνεται με βάση τη νομο-

θεσία, η οποία ισχύει κατά το χρόνο της έκδοσής της. Στον τύπο των διοικη-

τικών πράξεων αναφέρεται και ο Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας (αρ. 16).

Ο τύπος της διοικητικής πράξης διακρίνεται στον εσωτερικό (όταν εμπεριέχ-

εται στη διοικητική πράξη, π.χ. η αιτιολογία της) και στον εξωτερικό (όταν εί-

ναι αυτοτελής, π.χ. η γνωμοδότηση), στον προηγούμενο (π.χ. γνωμοδότηση)

και στον επόμενο (π.χ. η δημοσίευση ) της έκδοσης της πράξης, στον ουσιώ-

δη (όταν επηρεάζει το περιεχόμενο, δηλ. τη νομιμότητα, της πράξης ) και στον

επουσιώδη (όταν δεν επηρεάζει το περιεχόμενο της πράξης). Ο ουσιώδης ή

μη χαρακτήρας του τύπου της διοικητικής πράξης κρίνεται, κατά περίπτωση,

από το δικαστήριο. Σε περίπτωση αμφιβολίας ο τύπος τεκμαίρεται ουσιώδης.

13. Βλ. πιο πάνω αρ. 35-37.