ΣΥΝΟΨΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Η τήρηση του τύπου της διοικητικής πράξης πρέπει να είναι επίκαιρη σε σχέ-

ση με την έκδοσή της, πρέπει δηλ. αυτός να τηρείται στη νόμιμη προθεσμία

ή πάντως εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, σε σχέση με την έκδοση της

διοικητικής πράξης.

Το ελάττωμα της διοικητικής πράξης, που οφείλεται στη μη τήρηση του νό-

μιμου τύπου, θεραπεύεται, εάν ο τύπος τηρηθεί, έστω εκ των υστέρων, εφό-

σον είτε ο νόμος το προβλέπει ή δεν εκδόθηκε, ακόμη, η υπό έκδοση διοικη-

τική πράξη. Η μη τήρηση, πάντως, του τύπου είναι επιτρεπτή μόνον σε κατα-

στάσεις ανωτέρας βίας.

Οι διοικητικές πράξεις, κατά κανόνα, πρέπει να είναι έγγραφες, να είναι συ-

νταγμένες στην ελληνική γλώσσα, να έχουν ημερομηνία και τις απαιτούμε-

νες υπογραφές των αρμοδίων διοικητικών οργάνων. Εφόσον προ- βλέπεται

διαδικασία δημοσιότητάς τους, πρέπει και αυτή να τηρείται. Ενδέχεται, όμως,

η έκδοση διοικητικών πράξεων να είναι άτυπη ή να έχει μορφές που προκύ-

πτουν από την εφαρμογή της σύγχρονης τεχνολογίας, όπως π.χ. έγγραφο

που εκδίδεται από ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Παράβαση ουσιώδους τύπου καθιστά τη διοικητική πράξη παράνομη και θε-

μελιώνει λόγο ακύρωσής της.

69. Η αιτιολογία ως προϋπόθεση εγκυρότητας των διοικητικών

πράξεων

Η αιτιολογία αποτελεί τύπο της διοικητικής πράξης κατ’ εφαρμογή της αρχής

της φανερής δράσης των διοικητικών οργάνων και αποσκοπεί στη διασφάλι-

ση της αμεροληψίας της δημόσιας διοίκησης (αρ. 17 ΚΔΔ).

Οι κανονιστικές, κατ’ αρχήν, πράξεις της διοίκησης και οι κυβερνητικές δεν χρει-

άζονται αιτιολογία. Αντίθετα, τη χρειάζονται εκείνες οι ατομικές διοικητικές πρά-

ξεις για τις οποίες προβλέπει την ανάγκη αιτιολόγησής τους ο νόμος ή εκείνες για

τις οποίες η αιτιολογία επιβάλλεται από το περιεχόμενό τους. Ειδικότερα, μία ατο-

μική διοικητική πράξη πρέπει να αιτιολογείται, ακόμη και εάν δεν προβλέπει σχε-

τικά ο νόμος, όταν έχει δυσμενές για το διοικούμενο περιεχόμενο (π.χ. απορρίπτει

αίτημά του για χορήγηση μίας διοικητικής άδειας) ή όταν εκδίδεται κατ’ ενάσκηση

αρμοδιότητας διακριτικής ευχέρειας. Υποστηρίζεται, βάσιμα, ότι από τη γενική δια-

τύπωση του ΚΔΔ αλλά και από τις αρχές του κράτους δικαίου και της χρηστής δι-

οίκησης, όλες οι διοικητικές πράξεις πρέπει να είναι αιτιολογημένες.