Προετοιμάζοντας το έδαφος
45
διαμεσολαβητή. Δεν χρειάζεται κανείς να απολογείται όταν κάνει ό,τι κα-
λύτερο μπορεί, αλλά ένας διαμεσολαβητής πρέπει να ξέρει πότε να αφήσει
ασχολίαστες προσβολές και μομφές και πότε να τις αντιμετωπίζει.
17.
Με αίσθηση του χιούμορ
Ο διαμεσολαβητής πρέπει να μπορεί να χαμογελά και να γελά, και με τους
άλλους και με τον εαυτό του. Με επιδέξια χρήση του χιούμορ χαλαρώνουν
συχνά οι εντάσεις, οι άνθρωποι νιώθουν πιο άνετα ή μπορεί να ειπωθεί
κάτι σημαντικό με λεπτό τρόπο. Ο διαμεσολαβητής δεν πρέπει επ’ ουδενί
να μετατρέψει κάποιο από τα μέρη σε αντικείμενο γελοιοποίησης ή στόχο
ευφυολογημάτων, ούτε να κάνει χιουμοριστικές παρατηρήσεις εις βάρος
συγκεκριμένων ομάδων ή κοινωνικών τάξεων. Όμως, ο διαμεσολαβητής
δεν πρέπει να κάνει το λάθος να θεωρήσει ότι δεν μπορεί να γίνει σοβαρή
δουλειά και με λίγο γέλιο.
18.
Υπομονετικός
Κάθε διαμεσολαβητής γνωρίζει ότι ο συντομότερος δρόμος προς τη συμ-
φωνία δεν είναι η ευθεία. Ο διαμεσολαβητής πρέπει να είναι προετοιμα-
σμένος να διευθύνει τη συζήτηση μέσα από κάθε παράδρομο που θα την
οδηγήσει τελικά σε αυτόν τον προορισμό. Τα μέρη θέλουν κάποιον που
θα τους βοηθήσει, όσος χρόνος κι αν χρειαστεί. Δεν θέλουν έναν διαμε-
σολαβητή που θα τους πει ότι το ζήτημά τους πρέπει να λυθεί σε είκοσι
λεπτά, γιατί πρέπει να φύγει για μία επαγγελματική συνάντηση ή για να
πάει να παίξει τέννις. Δεν θέλουν έναν διαμεσολαβητή που δρα όπως ο
κλασσικός γραφειοκράτης που θα χειριστεί απλώς τη διαφορά τους μαζί
με εκατοντάδες άλλες. Θέλουν κάποιον να τους ακούσει. Θέλουν να εκ-
φράσουν τις ανησυχίες τους στη δική τους γλώσσα. Θέλουν να πουν στον
διαμεσολαβητή όσα θεωρούν ότι σχετίζονται με τη διαφορά τους και όχι να
περιοριστούν στο να απαντήσουν συγκεκριμένες ερωτήσεις σε ένα έντυπο.
Όλα αυτά απαιτούν χρόνο και κανενός η υπομονή δεν είναι ανεξάντλητη,
όμως ο διαμεσολαβητής πρέπει να είναι ο τελευταίος που θα τη χάσει. Ο
διαμεσολαβητής δρα γνωρίζοντας ότι συχνά χρειάζεται το 90 τοις εκατό
του συνολικού χρόνου συζήτησης για να επιλυθεί το 10 τοις εκατό των
ζητημάτων και το τελικό 10 τοις εκατό του χρόνου για να επιλυθεί το υπό-
λοιπο 90 τοις εκατό των ζητημάτων. Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο: ο
διαμεσολαβητής δεν μπορεί να πιέσει για την επίτευξη συμφωνίας· πρέπει
να είναι προετοιμασμένος να πάρει όσο χρόνο χρειάζεται για να ακούσει
τις ανησυχίες των εμπλεκόμενων μερών και να τους οδηγήσει σε συμφω-
νία με τον σωστό βηματισμό.
