Προετοιμάζοντας το έδαφος
43
ενσυναίσθησης του διαμεσολαβητή τούς δημιουργεί την πεποίθηση ότι οι
εναλλακτικές λύσεις που εξετάζουν με τον διαμεσολαβητή δεν θα παρα-
βλέπουν τις ανάγκες τους.
9.
Ενεργός ακροατής
Ο διαμεσολαβητής οφείλει να ακούει και να κατανοεί τις ανησυχίες όλων
των μερών. Αν ο διαμεσολαβητής μιλάει διαρκώς ή κάνει ερωτήσεις, τα
μέρη δεν θα πιστέψουν ότι ενδιαφέρεται να κατανοήσει τα προβλήματά
τους όπως αυτοί τα βλέπουν. Ο διαμεσολαβητής πρέπει, πάνω από όλα,
να αντιληφθεί την αξία του ρητού που λέει ότι «δεν είναι τυχαίο που οι
άνθρωποι γεννιούνται με δύο αυτιά και ένα στόμα»
8
.
10.
Με φαντασία
Ένας διαμεσολαβητής που δεν μπορεί να βοηθά να φανερωθούν νέες ιδέες
και διαφορετικές οπτικές γωνίες, προσθέτει ελάχιστα στη συζήτηση. Δεν
χρειάζεται να είναι κανείς ευφυΐα για να έχει φαντασία. Ένας τρόπος να
λυθεί η διαφορά ανάμεσα σε δύο αδέρφια που μαλώνουν για το ποια εκ-
πομπή θα παρακολουθήσουν στην τηλεόραση στις 8 μ.μ. είναι η πρόταση
να βιντεοσκοπήσουν τη μία εκπομπή ενώ θα βλέπουν την άλλη. Τα παιδιά
(και οι ενήλικες, επίσης) ενδέχεται να χαθούν σε συζητήσεις για τετριμμένα
θέματα (ποιος είδε πρώτος την εκπομπή του την προηγούμενη εβδομάδα,
ή ποιος άνοιξε την τηλεόραση) και να προσπεράσουν προφανείς λύσεις.
11.
Άξιος σεβασμού
Ο διαμεσολαβητής δεν χρειάζεται να είναι διάσημος, πρέπει όμως να είναι
ένα ικανό άτομο του οποίου η παρουσία, τουλάχιστον, να μην αποτελεί
προσβολή για τα μέρη. Καθένας θεωρεί ότι τα δικά του προβλήματα είναι
σημαντικά, και είναι. Τα εμπλεκόμενα μέρη σε μία διαφορά θέλουν έναν
διαμεσολαβητή του οποίου η φήμη ή το πνευματικό υπόβαθρο δίνει κύρος
στις συζητήσεις τους. Τα εμπλεκόμενα μέρη έχουν τη βεβαιότητα ότι αυτά
που τους απασχολούν αντιμετωπίζονται με τον δέοντα σεβασμό, αν στη
διαφορά τους διαμεσολαβητής είναι ο γενικός διευθυντής του μεγαλύτε-
ρου εργοδότη της πόλης· αντιστρόφως, το να εισηγηθεί κανείς να μπορεί
να είναι διαμεσολαβητής «οποιοσδήποτε πολίτης προσφερθεί εθελοντικά,
8. Σ.τ.Μ.
Δύο
ὦ
τα
ἒ
χομεν, στόμα δ
ὲ ἕ
ν,
ἵ
να πλείονα μ
ὲ
ν
ἀ
κούωμεν,
ἥ
ττονα δ
ὲ
λέγωμεν
(Ζήνων ο Κιτιεύς, 334-262 π.Χ.)
