ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ

ΕΦΕΣΗ

[13]

Γ. ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ / Γ. ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ / Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

437

βαίνει το όριο των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ. Το ποσό αυτό αναπροσαρμόστηκε

με το άρθρο 10 του Ν 3659/2008 από το αρχικώς προβλεπόμενο των 590 ευρώ. Έτσι,

αποφάσεις με χρηματικό αντικείμενο κατώτερο των 5.000 ευρώ είναι ανέκκλητες.

Το ίδιο άρθρο του Ν 3659/2008 περιέλαβε και μία εξαίρεση στον κανόνα αυτόν του

ανεκκλήτου λόγου ποσού μικρότερου των 5.000. Σύμφωνα με την νέα αυτή εξαιρε-

τική διάταξη, το όριο του ανεκκλήτου περιορίζεται στο ποσό των τριών χιλιάδων ευ-

ρώ (3.000) προκειμένου για απαιτήσεις αμέσως ή εμμέσως ασφαλισμένων κατά των

οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και για απαιτήσεις για κάθε είδους απο-

δοχές του προσωπικού γενικώς του Δημοσίου, των ΟΤΑ πρώτης και δεύτερης βαθμί-

δας και των λοιπών ΝΠΔΔ. Η νέα αυτή διάταξη αποτελεί εφαρμογή της αρχής της επι-

είκειας

υπέρ των ασφαλισμένων του Οργανισμού Κοινωνικής Ασφάλισης και του

προσωπικού του Δημοσίου που κατά τεκμήριο λαμβάνουν αποδοχές μικρότερες των

5.000 ευρώ.

Η συνδρομή της προϋπόθεσης του εκκλητού λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως

[ΣτΕ

1438/2009]

Εάν το διοικητικό εφετείο, παρά την έλλειψη της προϋπόθεσης του εκκλη-

τού λόγω ποσού, δεν απορρίψει την ασκηθείσα ενώπιόν του έφεση αλλά εξετάσει

τους λόγους έφεσης, η απόφασή του είναι αναιρετέα.

Το αντικείμενο της διαφοράς προσδιορίζεται, όπως ορίζεται ρητά

, από το αμφισβη-

τούμενο με την έφεση ποσό, δηλ. συνήθως από το ποσό κατά το οποίο θίγονται τα

έννομα συμφέροντα του εκκαλούντος.

Σε περίπτωση μερικής ικανοποίησης του ενάγοντος και επιδίκασης σε αυτόν μέ-

ρους του αιτηθέντος με την αγωγή ποσού, για το εκκλητό της πρωτόδικης απόφα-

σης, όσον αφορά τον ενλόγω εν μέρει νικήσαντα ενάγοντα, λαμβάνεται υπόψη, όπως

συμβαίνει και όσον αφορά το ποσό της διαφοράς για την κατ’ αναίρεση δίκη, όχι

το ποσό που επιδίκασε σε αυτόν η πρωτόδικη απόφαση, για το οποίο, προφανώς,

δεν νομιμοποιείται να ασκήσει έφεση, αλλά η διαφορά μεταξύ του ποσού το οποίο

ζητούσε αυτός με την αγωγή του και εκείνου που του επιδικάστηκε (βλ. σχετ. ΣτΕ

2534/2013, πρβ. ΣτΕ 355/2015, 1413/2013, 158/2013 κ.α.)

[ΣτΕ 2821/2015]

Η προσαύξηση των χρηματικών κυρώσεων λαμβάνεται υπόψη και προστίθεται στο

ποσό του κυρίου ποσού, μόνο αν με την έφεση προβάλλονται λόγοι αναγόμενοι σε

αυτοτελείς πλημμέλειες της πράξης επιβολής της προσαύξησης, γιατί στην τελευταία

αυτή περίπτωση, αντικείμενο της διαφοράς αποτελεί το σύνολο των ποσών που αμ-

φισβητούνται με την έφεση

[ΣτΕ Ολ 2523/2003]

Αν αντικείμενο της διαφοράς είναι περισσότερα αυτοτελή και διακεκριμένα μεταξύ

τους ποσά, το εκκλητό κρίνεται χωριστά ως προς το καθένα από τα ποσά αυτά

[ΣτΕ Ολ

1756/2007]

και όχι από το συνολικό ποσό

[ΣτΕ 2248/2008]

, ανεξάρτητα αν αυτά κατα-

λογίζονται με μία πράξη

[ΣτΕ 841/2008, 1142/2008]

. Ενόψει της ρύθμισης αυτής, κρίθη-

42. Βλ.

Στ. Δεληκωστόπουλος,

Ερμηνεία Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ό.π, άρθρο 92, σελ. 313.

43. Άρθρο 25 Ν 4274/2014.